Κάπως έτσι ξύπνησα το πρωί της Τετάρτης 28 Αυγούστου, με τον Άρη δίπλα μου να κλαίει με λυγμούς, τα μάτια του πρησμένα από τα κλάματα,...
Ο Άρης είναι ένα παιδί που μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεν τον απασχολούν καθόλου τα ρούχα και τα παπούτσια που θα φορέσει, αλλά ούτε και το...
Ήρθε το βράδυ και όπως κάθε βράδυ, αφού κάναμε μπάνιο και πλύναμε δόντια, φορέσαμε το φανελάκι μας και βουτήξαμε στο κρεβάτι μας για το παραμύθι...
Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια. Σε μια πολύ περίεργη φάση για τα παιδιά μου και την κοινή τους ζωή. Κυρίως όμως σε...
Είχα ξεχάσει πώς είναι να ζεις στο ίδιο σπίτι με ένα δίχρονο.. ή για να το διατυπώσω πιο σωστά, δεν μπορούσα να φανταστώ πώς είναι...
Στο τέλος κάθε μέρας, λίγο πριν πάω για ύπνο, παρά την κούραση, την αϋπνία, τα νεύρα (…) κάνω μια στάση στο δωμάτιο των παιδιών μου...
Κυριακή πρωί. Οι γονείς χαλαροί πίνουν τον καφέ τους στην βεράντα και συζητούν. Τα παιδάκια παίζουν με τα αυτοκινητάκια τους στο σαλόνι. Ακούμε τις φωνούλες...
Δεν τον προλαβαίνω πια τον μεγάλο μου γιο! Κάθε μέρα και καινούρια ατάκα, κάθε μέρα και μια παρατήρηση που μας αφήνει άφωνους να αναρωτιόμαστε “Καλά...