Σήμερα λοιπόν κατέβασα τον Άρη στο σχολικό του. Όπως κάθε Παρασκευή, συζητούσαμε για το τι θα κάνουμε το Σαββατοκύριακο, του υποσχέθηκα πως σήμερα θα φουσκώσουμε την πισίνα μας και θα την βάλουμε στο μπαλκόνι (τώρα που έπιασαν και οι ζέστες λαχαράει τόσο μα τόσο πολύ την θάλασσα, που η πισίνα είναι η καλύτερη λύση για τις καυτές μέρες στην Αθήνα), ώσπου ξαφνικά μου λέει:

Άρης: Μαμά σε αγαπώ πολύ, το ξέρεις; Για αυτό θέλεις να πάμε στην θάλασα για να σου κάνω μια έκπληξη;
Μαμά: Και εγώ σε αγαπάω καλό μου αγοράκι. Τι έκπληξη θα μου κάνεις;
Άρης: Θα σε πάω βόλτα με ένα υποβρύχιο!!!!! Ένα τεράστιο κόκκινο υποβρύχιο!!!!! Τι λες, θέλεις να φτιάξουμε ένα, να το δέσουμε πίσω από το αμάξι μας, να το τραβήξουμε μέχρι το χωριό μας, να φωνάξουμε και τον θείο που ξέρει να ψαρέυει, να το ρίξουμε στην θάλασσα και να σου χαρίσω τον βυθό;
Μαμά: Πώς θα τα κάνουμε όλα αυτά; Είναι εύκολο να φτιάξουμε υποβρύχιο;
Άρης: Πανεύκολο! Εσύ μαμά τα κάνεις όλα… έλα πάμε να σου χαρίσω τον βυθό… και στο τέλος θα ψαρέψει και ο θείος και θα φάμε νόστιμα μικρά ψαράκια!

Τι άλλο να πω για τον μικρό μου αγαπησιάρη, λιχούδη, εξερευνητή!!!!