Η δύναμη των λέξεων

Πριν μερικές μέρες τα αγόρια μου παίζανε στο δωμάτιό τους. Κάποια στιγμή ακούω τον Άρη να λέει στον μικρό: “Μην το κάνεις αυτό! Αλίμονό σου Άλκη!”. Ξαφνιάστηκα γιατί κανένας μας δεν του μιλάει έτσι… ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα! “Άρη μου, γιατί του φωνάζεις; Δεν είναι σωστό να μιλάμε έτσι μεταξύ μας! Πού το άκουσες αυτό και το λες και εσύ;”. Η απάντηση ήταν αφοπλιστική: “Εσύ το λες. Το είπες μια φορά, τότε την άλλη μέρα, στον Άλκη.”.

Η αλήθεια είναι ότι πάγωσα και καταρχήν του είπα ότι αποκλείεται να είπε η μαμά κάτι τέτοιο. Ο άντρας μου όμως μου το επιβεβαίωσε. Φαίνεται πως το “αλίμονό σου” μου έχει ξεφεύγει ουκ ολίγες φορές, άλλοτε με παιχνιδιάρικη διάθεση κι άλλοτε ως προειδοποίηση όταν ο μικρός (γιατί μόνο στον μικρό το έχω πει προφανώς) κάνει τις αταξίες του. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να σας πω πόσο απαίσια αισθάνθηκα. Όταν
γίνεται κάτι τέτοιο εγώ γεμίζω ενοχές, μαστιγώνομαι και λίγο, με
πλημμυρίζουν οι σκέψεις…

Και τότε μια φίλη μου είπε κάτι πολύ πολύ
απλό: θετική σκέψη, θετική διάθεση, θετική συμπεριφορά… μόνο αυτό
χρειάζεται… Σας ακούγεται πολύ ζεν; Εδώ ο κόσμος χάνεται και εγώ… το χαβά μου; Κι όμως, είναι πράγματι πολύ απλό να σταματήσουμε να είμαστε αρνητικοί. Είναι μια απόφαση, ένας άλλος τρόπος ζωής. Χωρίς καμία θρησκευτική, πνευματική, μεταφυσική, new age ή άλλη χροιά. Απλά από άποψη. Πιστεύω πως αν σταματήσουμε να ορίζουμε τη ζωή μας, να σκεφτόμαστε και να συμπεριφερόμαστε κυριευμένοι από αρνητική διάθεση, αν σταματήσουμε να κοιτάμε τον διπλανό μας με μισό μάτι, αν αφήσουμε στην άκρη αρνητικά σχόλια, αν οπλιστούμε με λίγη θετική διάθεση, αν απομακρύνουμε όλους αυτούς που μας κουράζουν και μας εκνευρίζουν στο περιβάλλον μας, ή τουλάχιστον αν καλλιεργήσουμε την επιλεκτική ακοή, αν διασφαλίσουμε για εμάς και την οικογένειά μας ένα περιβάλλον ηρεμίας, όλα μα όλα θα κυλούν τόσο καλύτερα, τόσο πιο ομαλά!

Ξεκινώντας λοιπόν από τα παιδιά μας, που μπορεί πολύ εύκολα να γίνουν η πηγή, η αιτία μιας δυσάρεστης συμπεριφοράς, σκέφτηκα: τι μπορούμε να κάνουμε, πώς μπορούμε να συμπεριφερόμαστε, να χρησιμοποιούμε τις λέξεις μας  πιο σωστά, πιο θετικά, για να γίνουμε εμείς ένα πιο θετικό πρότυπο για τα παιδιά μας;

  • Ας είμαστε ευγενικοί, ας αφήσουμε τις λέξεις μας να το δείξουν αυτό σε κάθε ευκαιρία, προς κάθε κατεύθυνση. 
  • Πρέπει να παραμένουμε θετικοί, ακόμη κι όταν όλα γύρω μας δείχνουν να πάνε στραβά.
  • Ο τρόπος που λέμε κάτι μπορεί να είναι εξίσου σημαντικός με το περιεχόμενο.
  • Όταν εκφράζουμε αυτά που αισθανόμαστε, συνήθως καταφέρνουμε να βάζουμε τις σκέψεις μας σε τάξη.
  • Πρέπει να μάθουμε να λέμε όχι, χωρίς φόβο ή ενοχή.
  • Το έξυπνο χιούμορ έχει τεράστια διαφορά από κάποιον που είναι απλά χαιρέκακος.
  • Να είμαστε πάντοτε ευγενικοί, ακόμη κι όταν διαφωνούμε με τον άλλον.
  • Κακίες και λόγια πίσω από την πλάτη των άλλων… Αν κάτι δεν μπορούμε να το πούμε φωναχτά, ίσως δεν πρέπει να το πούμε καθόλου.
  • Ας σκεφτούμε ποιός γίνεται τελικά ο αποδέκτης της κακίας μας. Αξίζει;
  • Να υπερασπιζόμαστε όσους μας χρειάζονται. Ειδικά αυτούς που δεν έχουν την δύναμη, την ικανότητα ή την γνώση να το κάνουν για τους εαυτούς τους.
  • Ας μην κάνουμε στους άλλους κάτι που έχει πληγώσει εμάς στο παρελθόν.
  • Όλοι κάνουμε λάθη ή έχουμε κατά καιρούς παρεξηγηθεί. Η συγνώμη δεν είναι αδυναμία. 
  • Σε μια συζήτηση δεν μιλάμε μόνο, αλλά ακούμε. Ίσως καμιά φορά αυτό να είναι πιο σημαντικό. 

Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Μόνο όταν ακούσεις τα λόγια σου να βγαίνουν από το στόμα των παιδιών σου καταλαβαίνεις πόσο άσχημα μίλησες. Ο τρόπος που τα μεγαλώνουμε, το παράδειγμα που τους δίνουμε, ό,τι τους μαθαίνουμε αργά ή γρήγορα θα φανερωθεί. Γιατί τα παιδιά είναι εκεί και ακούν, ακόμη κι όταν εμείς νομίζουμε πως κάνουν κάτι άλλο. Οι λέξεις μας λοιπόν, δεν πρέπει να είναι τυχαίες. Έχουν απίστευτη δύναμη και δυστυχώς δεν τις χρησιμοποιούμε πάντοτε με σοφία. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο χρησιμοποιούνται έχει τεράστια σημασία. Το ύφος και η χροιά της φωνής μας ακόμη μεγαλύτερη. Όλα μαζί δένουν και οι λέξεις μας γίνονται ένα ισχυρότατο εργαλείο που δημιουργεί συνειδήσεις, πλάθει χαρακτήρες, παγιώνει συμπεριφορές, πληγώνει, επιβραβεύει, επιβεβαιώνει, αγαπά…


Γεια σας! Είμαι η Μάγδα και σας καλωσορίζω στο «Κάθε μέρα γονείς». Κατάγομαι από τα Γιάννενα και σπούδασα δημοσιογραφία κι επικοινωνία στο Λονδίνο. Για πολλά χρόνια εργάστηκα στον χώρο του Πολιτισμού, στις Δημόσιες Σχέσεις. Πλέον, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα! Εκτός από το "Κάθε μέρα γονείς" έχω δημιουργήσει και το www.familyfriendlytravel.gr

RELATED POST

  1. Evi Pappa

    8 Οκτωβρίου

    Αι Γεια σου στα λογια μου ερχεσαι !!!! Απο τη στιγμη που αποφασιζεις οτι θα χαιρεσαι μαζι με τα παιδια και δε τα μεγαλωνεις σαν μεγαλους τοτε ερχετε η αλλαγη!
    Απο τοτε εχω περισσοτεροη υπομονη, χαρα και ενθουσιασμο για ολες τις τρελες του μικρου μου ! Παντα σταματαω οτι κανω και τον κοιταω στα ματια να μου πει τι θελει ! Υπενθυμιζω στο εαυτο μου οτι ειναι πολυ πιο σημαντικος αυτος απο οτιδηποτε αλλο κανω !
    Θετικη σκεψη και ας τα αφησουμε να ειναι μικρα ζουζουνιααααααααα και μεις που μεγαλωσαμε τι καταλαβαμε??? χαχαχαχαχαχχα Πολλα Φιλιααααααα χχχ

    • Έχεις δίκιο! Είναι όμως λιγουλάκι δύσκολο καμιά φορά να σκεφτείς κάτι τόσο εύκολο και απλό… Και θέλει προσπάθεια… Τελικά γιατί βιαζόμαστε όλοι τόσο πολύ να μεγαλώσουμε; Δες τι παθαίνει το μυαλό μας!

  2. Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο Link Party του Craftaholic!

  3. Ζήνα

    16 Οκτωβρίου

    Πολυ όμορφα τα λες, αλλα νομιζω ότι η πραγματικότητα ειναι πάντα λιγοτερο ουτοπικη. ειδικα οταν εργαζεσαι κ εισαι κουρασμενη κ χωρις βοηθεια στο σπιτι. παντα πρεπει να σκεφτομαστε όπως αναφερεις, απλα υπάρχουν κ οι στιγμες που πραγματικα νοιωθεις αδυναμη. και δυστυχως καποιες καταστασεις ή άτομα όσο κ να προσπαθεις δεν μπορεις ευκολα να τα αλλαξεις.

    Φυσικα κ καθε θετικη σκεψη βοηθεαει. ας προσπαθησουμε λοιπον 🙂

    • Η κούραση είναι απίστευτη και τα νεύρα τεντωμένα πολύ πιο συχνά από ότι θα έπρεπε. Πόσο δίκιο έχεις! Απλώς ανακάλυψα πως όταν προσπαθούμε να σκεφτόμαστε θετικά, να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας και να συγχωρούμε τις αδυναμίες μας, όλα γίνονται πιο εύκολα. Όσο για τους ανθρώπους γύρω μας; Σταμάτησα να προσπαθώ να τους αλλάξω, απλώς δεν τους συναναστρέφομαι και δεν δίνω και πολύ σημασία. Με έχω γλιτώσει από απίστευτη κούραση και νεύρα! Ευχαριστώ για το σχόλιό σου και χαίρομαι ιδιαίτερα που τουλάχιστον μερικοί άνθρωποι, αν και δεν γνωρίζονται καν, είναι εδώ για να συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλον.

  4. Νίκη

    16 Οκτωβρίου

    Διάβασα με προσοχή όσα γράφεις! Με έχει προβληματίσει και εμένα πάρα πολύ ο τρόπος και όσα λέμε μπροστά στο παιδί. Η μικρή μου είναι ακόμα μικρή και ακόμα δεν μιλάει, όμως έχει τύχει να μιλήσω έντονα (όχε σε εκείνη) και αμέσως νιώθει την ένταση και αρχίζει να φωνάζει δυνατά. Νιώθω πολύ άσχημα για την ένταση αυτή… και πόσο μάλιστα όταν πετάω κανένα μαργαριτάρι. Σκέφτομαι όταν θα μιλήσει θα μου έρχονται ουρανοκατέβατα από το στοματάκι της…
    Θα συνετιστώ!
    Πολλά φιλιά!

    • Νίκη, όλοι το κάνουμε και αν κάποιος σου πει το αντίθετο μάλλον θα λέει την μισή αλήθεια. Μην αισθάνεσαι άσχημα, είναι ανθρώπινο. Όσο πιο πολύ συνειδητοποιούμε τι γονείς είμαστε, τόσο πιο πολύ αποδεχόμαστε ότι είμαστε ο εαυτός μας και κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, τόσο πιο ομαλά θα κυλούν τα πράγματα μέσα στην οικογένεια!

  5. Αθηνά

    19 Οκτωβρίου

    Πόσο δίκιο έχεις σε όλα! Τα παιδιά είναι μικρά μαγνητόφωνα κι εμείς λειτουργούμε σαν παραδείγματα γι' αυτά..

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

INSTAGRAM
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
error: Content is protected !!