Τα πρώτα του γενέθλια!

Μια φίλη μου είπε πει να τα γράφω γιατί θα τα ξεχάσω και εγώ έλεγα μέσα μου “εγώ να ξεχάσω τις πρώτες του λεξούλες;”…
Κι όμως…

Το πρώτο του κούρεμα

Η πρώτη θεατρική παράσταση

Κάπως έτσι ξέχασα και τα βράδια που ξενυχτούσα κρατώντας τον Άρη αγκαλιά, ενώ αυτός  έκλαιγε απαραγόρητος (απορούσα τότε γιατί κλαίει, αφού εγώ είχα πρώτα κατεβάσει μια τεράστια μπάρα σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου!!!!!). Ξέχασα τα ξενύχτια κάθε φορά που έβγαινε ένα δόντι (θυμάμαι βέβαια την ενοχή μου που του έδινα Depon μπας και ησυχάσει). Ξέχασα τα βράδια που απλώς ήθελε την μαμά και η μαμά κοιμόταν στα πατώματα κρατώντας το χεράκι του όλη νύχτα! Ξέχασα τις δαγκωνιές όταν πήγε πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό (αυτό που δεν ξέχασα βέβαια είναι την παρατήρηση του σχολείου “να τον τιμωρούμε λίγο για να μάθει ότι αυτό που κάνει είναι λάθος”). Ξέχασα τις δεκάδες φορές που πήγαμε στο νοσοκομείο για οξυγόνο, μετά από άλλη μια απλή ιωσούλα! Όπως ξέχασα… τόσα άλλα άσχημα.

Το πρώτο μπάνιο στην θάλασσα

Βέβαια, δεν τα ξέχασα όλα.

Θυμάμαι την πρώτη τρισύλλαβη λέξη του Άρη… “Παπούτι μαμά” μου είπε μια μέρα που ετοιμαζόμασταν για την βόλτα μας! Θυμάμαι την πρώτη φορά που τον είδα να χορεύει, τα πρώτα του βήματα, τα πρώτα του γενέθλια, την πρώτη φορά που κουρεύτηκε, που μπήκε στην θάλασσα, που έφαγε την κρέμα του, την πρώτη φορά που μου είπε πως είμαι η καλύτερη μαμά του κόσμου, την πρώτη φορά που μου είπε πως δεν με θέλει, για να έρθει μερικά λεπτά αργότερα να μου ζητήσει συγνώμη, την πρώτη του θεατρική παράσταση, την πρώτη φορά που αγκάλιασε τον αδερφό του… την πρώτη φορά που τον πήρα αγκαλιά…

Η πρώτη μας αγκαλιά

Η πρώτη του χαμογελαστή φωτογραφία

Τελικά δεν τα ξεχνάμε όλα…