“Εκπαίδευση τουαλέτας” – Ένα λάθος που κάνουν αρκετοί γονείς

Για αρκετούς γονείς ο ερχομός του καλοκαιριού σηματοδοτεί και την έναρξη της εποχής που το παιδί πρέπει να βγάλει την πάνα.

Μετά από δύο παιδιά, που πλέον είναι ανεξάρτητα σε αυτό το θέμα, πολλοί με ρωτάνε “Εσένα πότε έμαθαν τα δικά σου να χρησιμοποιούν την τουαλέτα; Ποια νομίζεις πως είναι η κατάλληλη ηλικία;“. Και η απάντηση πλέον βγαίνει αβίαστα και με απόλυτη ειλικρίνεια: “Όταν το παιδί θα είναι έτοιμο! Δεν υπάρχει σωστή ηλικία και κατάλληλη χρονικά περίοδος για κάτι τέτοιο.

Όταν ο Άρης έγινε 2,5 ετών όλοι γύρω μου άρχισαν να ασχολούνται με την πάνα του, τα τσίσα του, τα κακά του. Άρχισαν να μου λένε ότι τώρα που είναι καλοκαίρι πρέπει να του βγάλω την πάνα και φυσικά πριν γεννηθεί το καινούριο μωρό (ήμουν τότε 8 μηνών έγκυος στον Άλκη). Φυσικά φρόντιζαν να λένε και στο ίδιο το παιδί ότι είναι μεγάλος και οι άντρες δεν φοράνε πάνα! Με πόσους κόντεψα να τσακωθώ τότε…

Αλλά η ζημιά είχε γίνει! Το μικρόβιο είχε μπει μέσα μου και μέσα στο άγχος προσπαθούσα να πείσω ένα παιδάκι, που δεν ένιωθε έτοιμο για κάτι τέτοιο, ότι πρέπει να βγάλουμε την πάνα “τώρα που είναι καλοκαίρι και μπορούμε να κυκλοφορούμε γυμνοί!“. Δεν θα φλυαρήσω περισσότερο. Τα έχω ήδη γράψει τρία χρόνια πριν, όταν ένα βράδυ ξέχασα να του βάλω την πάνα του.

Όσο για το δεύτερο παιδί; Δεν θυμάμαι καν πώς και πότε βγήκε η πάνα. Λες και δεν ασχολήθηκα καθόλου μαζί του. Από την ώρα που δέχθηκα πως τα παιδιά δεν είναι κατευθυνόμενα σε αυτό τον τομέα, πως η ωριμότητα, ψυχική και σωματική, θα βοηθήσει σε αυτή την διαδικασία, όλα έγιναν ανώδυνα και για τις δύο πλευρές.

Και μετά από πολύ διάβασμα, μελέτη και σκέψη πρέπει να σας πω, πως αν κι εσείς έχετε αγχωθεί πως καλοκαίριασε και το παιδί σας ακόμη φοράει πάνα, πρέπει να χαλαρώσετε. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μην το πιέσετε, αλλά να το εμπιστευθείτε και να δείξετε κατανόηση και υπομονή.

Πολύ συχνά ανατρέχω στο blog της Janet Lansbuty, Elevating child care το οποίο με έχει βοηθήσει αρκετά σε διάφορα θέματα που κατά καιρούς με απασχολούν σε σχέση με τα παιδιά. Για το συγκεκριμένο θέμα η τοποθέτησή της είναι ίδια ακριβώς με όσα σας έγραψα παραπάνω. Είναι περιττό να επενδύουμε τόσο χρόνο από τον ελάχιστο, πολύτιμο χρόνο που εμείς οι γονείς διαθέτουμε, σε κάτι που θα έρθει με εντελώς φυσικό τρόπο από μόνο του. Τα παιδιά πρέπει να έχουν την ωριμότητα, που διαφέρει χρονικά από παιδί σε παιδί και στην συνέχεια να αισθανθούν ασφάλεια να αποχωριστούν κάτι που το θεωρούν δικό τους. Αυτά τα μικρά πλάσματα είναι πολύ έξυπνα, αυτό πρέπει να το πιστέψετε και ακόμη κι όταν απουσιάζουν οι λέξεις, ένα βλέμμα μας, η απουσία της πάνας, η επιβράβευση όταν τα καταφέρνουν, μαρτυρούν τον απώτερο σκοπό του γονιού: να ελέγξει μια διαδικασία που στο τέλος τέλος δεν τον αφορά!

Όλα αυτά μπορούν να προκαλέσουν και σοβαρά θέματα, καθώς το παιδί μπορεί να “κρατήσει” τα τσίσα και τα κακά του επίτηδες, προκαλώντας σε ένα βάθος χρόνου σοβαρά προβλήματα δυσκοιλιότητας. Φυσικά, ο συναισθηματικός εκβιασμός που αισθάνεται το παιδί, θα του γεννήσει σίγουρα μια αίσθηση ντροπής αν δεν τα καταφέρει ή αν έχει κανένα ατύχημα και να επιβραδύνει αυτή την τόσο φυσική διαδικασία.

Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας, να το κάνετε να αισθανθεί ασφάλεια, όταν του επιτρέψετε να συμμετέχει ενεργά στην διαδικασία της αλλαγής της πάνας. Μπορεί να σας την φέρει, να του εξηγείτε τι κάνετε όσο το αλλάζετε και να του ζητήσετε να σας βοηθήσει -να ανασηκώσει τον ποπό του για παράδειγμα όταν το αλλάζετε. Μη μιλάτε με άσχημους χαρακτηρισμούς για το σώμα του και τα τσίσα ή τα κακά του. Δεν υπάρχει λόγος να τα πιέσετε, απλά παρατηρήστε τα και αν αισθανθείτε, ή καλύτερα αν σας πουν πως θέλουν να δοκιμάσουν να βγάλουν την πάνα, δώστε τους την επιλογή να φορέσουν ένα βρακάκι και να χρησιμοποιήσουν ένα απλό γιογιό ή ένα από τα καθισματάκια που εφαρμόζουν πάνω στην δική μας τουαλέτα.

Μπορεί να αλλάξουν γνώμη και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό, χωρίς να θεωρηθεί παλινδρόμηση. Ίσως απλά θέλουν περισσότερο χρόνο. Εμείς το ζήσαμε με το πρώτο μας παιδί, του δώσαμε χρόνο, τον αφήσαμε να εμπιστευτεί το σώμα του και η πάνα έφυγε όταν αυτός ήταν έτοιμος. Τέλος, αφήστε τους χειρισμούς, τις επιβραβεύσεις και τα κολπάκια που απώτερο στόχο έχουν να ξεγελάσουν τα παιδιά.

Αυτό το καλοκαίρι πάρτε μια βαθιά ανάσα. Κλείστε τα αυτιά στις υποδείξεις των άλλων, μην υποκύψετε στους εκβιασμούς των εταιριών που θέλουν να μας πείσουν ότι αγοράζοντας πανάκριβα και φανταχτερά γιογιό ή ακόμη και τα σωστά βιβλία θα καταφέρουμε να απαλλαγούμε από την πάνα, χαλαρώστε και εμπιστευθείτε το μικρό σας! Αυτή η ώρα που θα αποφασίσουν και θα καταφέρουν να αποχωριστούν την πάνα είναι η δική τους ώρα, το δικό τους κατόρθωμα και δικαιούνται να το έχουν κατακτήσει μόνα τους!

Πόσες φορές δεν τα ακούμε να μας λένε “μπορώ να το κάνω μόνος μου!“. Γιατί λοιπόν το κόψιμο της πάνας να μην ανήκει σε αυτή την κατηγορία; Για να μην μας λερώσουν τα χαλιά; Για να μη βραχεί το στρώμα; Ελάτε τώρα! Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προφυλαχθούμε και να αντιμετωπίσουμε τυχόν ατυχήματα, τα οποία δεν είναι καν σίγουρο ότι θα συμβούν, εκτός κι αν έχουμε φέρει το παιδί σε μια πιεστική και δύσκολη θέση.

Ενεργητική ακρόαση, συμμετοχή και εμπιστοσύνη και τα παιδιά μας θα κάνουν ένα ακόμη άλμα, μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον γεμάτο αγάπη και κατανόηση.


Ακολούθησέ μας και στο Instagram


Γεια σας! Είμαι η Μάγδα και σας καλωσορίζω στο «Κάθε μέρα γονείς». Κατάγομαι από τα Γιάννενα και σπούδασα δημοσιογραφία κι επικοινωνία στο Λονδίνο. Για πολλά χρόνια εργάστηκα στον χώρο του Πολιτισμού, στις Δημόσιες Σχέσεις. Πλέον, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα! Εκτός από το "Κάθε μέρα γονείς" έχω δημιουργήσει και το www.familyfriendlytravel.gr

RELATED POST

  1. Crazy Tourists

    8 Ιουνίου

    Δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο. Η κόρη μου έκοψε την πάνα πριν δυο μήνες περίπου, αφού έκλεισε τα τρία. Ενα πρωί απλά μου ανακοίνωσε οτι δε θέλει να ξαναφορέσει πάνα. "Ατυχήματα δεν είχαμε πάνω από 4-5 συνολικά και έγιναν επειδή ξεχνούσε πως φορούσε βρακί. Μετα από κανα μήνα μου ζήτησε να κόψει τη βραδινή. Και την έκοψε. Τη νύχτα βέβαια χρειάζεται να τη βάζουμε οπωσδήποτε μια φορά για τσίσα, αλλά και πάλι τα "ατυχήματα" δεν ειναι πολλα. Το μυστικό ειναι να ακολουθούν το παιδι. Χωρίς πίεση και χωρίς επιβραβεύσεις.

    • Magda Zindrou

      8 Ιουνίου

      Αυτό ακριβώς! Χωρίς πίεση και επιβραβεύσεις και πάνω από όλα σκεπτόμενοι ότι πολλοί εξωτερικοί παράγοντες μπορεί να μην βοηθούν το παιδί να κάνει κάτι, απλά και μόνο επειδή το επιθυμούμε εμείς.

  2. Έχεις απόλυτο δίκιο…..
    Στην μεγάλη, αν και δεν την πίεσα, όμως είχα ξεκινήσει την διαδικασία εγώ…δηλαδη στα 2,5 είχαμε το γιογιο και καθόμασταν μερικές φορες, αργότερα καταλαβε ότι εκει κανουμε τσισα και πήγαινε όποτε προλάβαινε και σιγα σιγα (μας πήρε 6-7 μήνες) έμαθε …χωρις πίεση, χωρίς ατυχήματα (δεν είχαμε βγάλει την πάνα παρά στο τέλος όταν πλέον προλάβαινε να παει τουαλετα…δεν ήθελα να της τρέχουν τα τσίσα και να νιώθει άσχημα)…. εύκολα ναι μεν, χρονοβόρα, χωρίς πίεση…. όμως εγώ το ξεκίνησα.
    Στο γιο μου από την άλλη τον άφησα μόνο του…. και 4 μήνες πριν κλείσει τα 3 μου ειπε οτι δεν θέλει να φοραει πάνα….την έβγαλε μόνος του και απο την πρώτη στιγμή πήγε τουαλετα κανονικα…ούτε ένα ατύχημα!!! Ήταν έτοιμος και το ζήτησε μόνος του.
    Είναι τόσο απλά τα πράγματα αν ακούμε τα παιδιά μας!
    Είναι μικρά (σε ηλικία) και νομίζουμε πως δεν καταλαβαίνουν…αλλά αν τα αφήσουμε θα δούμε πως βρίσκονται σε τέλεια επαφή με το σώμα τους και πως μια χαρά καταλαβαίνουν πότε πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα!!!

    • Magda Zindrou

      8 Ιουνίου

      Κι εμένα ο μικρός, που δεν ασχολήθηκα καθόλου με το θέμα αυτό, απλά μια μέρα ζήτησε να πετάξουμε όλες τις πάνες. Και δεν είχαμε κανένα ατύχημα. Και στους δύο μετράω συνολικά 4-5 ατυχήματα και αυτά ήταν στον ύπνο τους όταν ήταν άρρωστα. Τα παιδιά ξέρουν! Είναι δικό τους το σώμα άλλωστε, έτσι δεν είναι;

  3. evi sachinidou

    8 Ιουνίου

    Συμφωνώ απόλυτα!Είναι ένα θέμα που μας απασχόλησε και εμάς την προηγούμενη εβδομάδα…δεν υπάρχει εποχή για να κόψεις την πάνα..είναι μύθος..ούτε και κατάλληλη ηλικία υπάρχει..απαξ και το παιδί νιώσει έτοιμο (που θα το νιώσει δεν υπάρχει περίπτωση θα πάρει το δρόμο της η κατάσταση χωρίς να κοπιάσουμε ιδιαίτερα εμείς οι γονείς..τα παιδιά ξέρουν καλύτερα..

  4. Πολύ χρήσιμο το κείμενο σου Μάγδα μου μιας και το έχω στο μυαλό μου για αυτό το καλοκαίρι. Να προσπαθήσω τουλάχιστο αν και όταν του το αναφέρω δεν δέχεται. Ευχαριστώ πολύ!

    • Magda Zindrou

      9 Ιουνίου

      Θα σου πρότεινα να το αναφέρει πρώτα αυτός. Να μην αισθανθεί ότι εσύ έχεις μια προσδοκία και αυτός δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Είναι λεπτό το ζήτημα και από την ώρα που άρχισα να σκέφτομαι έτσι, έχω συζητήσει πολύ και έχω ακούσει τέρατα! Παιδάκια να παθαίνουν ουρολοιμώξεις και παλινδρομήσεις κτλ κτλ απλά γιατί οι γονείς αποφάσισαν πως αυτό το καλοκαίρι θα κόψουν την πάνα…

  5. M Koutsom

    8 Ιουνίου

    Μάγδα μου, εξαιρετικό το κείμενό σου και εντελώς "επίκαιρο" για την περίπτωση μας! Εγώ στο πρώτο μου παιδί ξεκίνησα να το εκπαιδεύω 1 μήνα πριν κλείσει τα δύο, Σεπτέμβριος μήνα ήταν τότε… έτυχε να το δοκιμάσω τότε, μιας και δεν είχα στρώσει ακόμα τα χαλιά. Και αυτό το λέω γιατί ένιωθα καλύτερα χωρίς αυτά, δεν ήθελα να υπάρξουν ατυχήματα πάνω στα χαλιά! Το παιδί συνεργάστηκε πλήρως, ήταν έτοιμο ψυχολογικά και σωματικά, γι'αυτό άλλωστε ξεμπερδέψαμε γρήγορα με την πάνα ημέρας, της νύχτας την έκοψε πολύ αργότερα κι αυτό χωρίς πίεση…απλά για αρκετά βράδια η πάνα του έμενε στεγνή μέχρι που την πετάξαμε κι αυτή! Στο δεύτερο παιδί μου, ακολούθησα την ίδια τακτική…γύρω στα δύο προσπάθησα χωρίς κανένα αποτέλεσμα! Δεν το πίεσα, σκέφτηκα ότι δεν είναι ακόμα έτοιμος (γενικά ο μικρός έχει μια "καθυστέρηση" σε σχέση με τον αδερφό του σε όλα…άργησε να περπατήσει, να μιλήσει…). Σήμερα, έχοντας κλείσει τα 3 (πριν 2 βδομάδες) κάνουμε μερικές επιτυχημένες δοκιμές αλλά την πάνα δεν την αποχωριζόμαστε ακόμα… περιμένω, δεν το πιέζω, θέλω να δω πότε θα νιώσει έτοιμος!!! ελπίζω να μη φοράει πάνα μέχρι τα 5…αχαχαχαχαχα φιλάκια

    • Magda Zindrou

      9 Ιουνίου

      Ακόμη κι αν φοράει ένα παιδάκι Μαρία μου πάνα μέχρι τα 5, κάποια ανάγκη του εκφράζει, εγώ αυτό πιστεύω. Αν δεν υπάρχει κάποιο βιολογικό θέμα, συνήθως είναι ανασφάλεια, μπορεί να έχει βιώσει κάτι τραυματικό, χίλια πράγματα μπορεί να είναι. Ξέρω αγοράκι που φέτος έκλεισε τα 8 και ακόμη φορούσε την βραδινή πάνα. Και τελικά έφταιγε η ζάχαρη. Δεν έπρεπε να καταναλώνει ζάχαρη αργά το απόγευμα γιατί του δημιουργούσε αρκετά ούρα και αυτό κοιμόταν βαριά και δεν το αισθανόταν. Πλέον, ρύθμισαν την διατροφή του και όλα πάνε ρολόι. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν ανταποκριθούμε στην ανάγκη του παιδιού κρατώντας αποστάσεις από κρίσεις και στάσεις αποδοκιμασίας, θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό.

  6. Πριν από μια εβδομάδα κόντεψα να τσακωθώ στο πάρκο με την "παιδαγωγό" προϊσταμένη στον δημοτικό βρεφονηπιακό της πόλης. Απαξιωτικές λέξεις για τις μαμάδες, "τεμπέλες", "δεν ασχολούνται", "τι θα πει το κάθε παιδί είναι διαφορετικό", "πριν από τα δύο" και τέτοια όμορφα έλεγε σε μια μαμά που φέτος θα πάει το παιδάκι της στον παιδικό της εν λόγω "παιδαγωγού". Έγινα Τούρκος με έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν έχει φροντίσει να μάθει, αλλά δεν θέλει, ακόμα και όταν του προσφέρεις τη γνώση μασημένη!

    Και πόσο χάρηκα που δεν αναγκάστηκα να πάω τα παιδιά μου στον παιδικό της δε λέγεται! Αλλά τα άλλα παιδιά; Οι άλλες μαμάδες που την ακούν; Τα νεύρα μου!!!

    • Magda Zindrou

      9 Ιουνίου

      Αίσχος! Το θέμα είναι όπως ρωτάει και μια φίλη παρακάτω πώς αντιμετωπίζεται αυτή η συμπεριφορά, που δεν τα δέχονται οι σταθμοί αν δεν έχουν βγάλει πάνα. Υπάρχει άραγε κάποιος νόμος που το λέει αυτό ή έχει να κάνει με δικη τους απόφαση; Καλά οι γονείς σε πολλά αίσχη συμμετέχουν ενεργά, από την επιβράβευση της τιμωρίας, μέχρι την στέρηση της αυλής και πάει λέγοντας. Πολύ κρίμα!

  7. Ελένη B

    8 Ιουνίου

    Εγώ σε αυτό το θέμα ήμουν λάθος…. δυστυχώς…
    Βιάστηκα και πίεσα και το παιδί….
    Οπότε δεν έχω δικαίωμα γνώμης….

    • Magda Zindrou

      9 Ιουνίου

      Θα διαφωνήσω μαζί σου φίλη μου! Ίσα ίσα, ο άνθρωπος που έχει αναγνωρίσει το λάθος του, πρέπει να γράφει την γνώμη του, γιατί είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι η μέθοδος που αρκετοί γονείς ακολουθούν είναι λάθος. Θα χαρώ να διαβάσω την δική σου εμπειρία και τα συμπεράσματά σου!

    • Ελένη B

      14 Ιουνίου

      Να πω τα λάθη μου λοιπόν….
      Εγώ πίεσα πολύ καταστάσεις… δηλ όταν ο μεγάλος μου ήταν 2,5 χρονών κι είπαμε να βγάλουμε τη πάνα απλά δεν ήταν έτοιμος… κάναμε τα τσίσα μας κανονικά στη τουαλέτα αφού παιδευτήκαμε πολύ αλλά τα κακά μας ένα χρόνο αργότερα… όταν δηλ κ το μικρότερο αδερφάκι έκοψε τη πάνα….
      Τότε δεν είχαν καν συνειδητοποιήσει πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει το χρόνο του. Κι ούτε είχα δώσει βαρύτητα πως στο σπίτι είχαμε μικρότερο αδερφάκι που κι αυτό με το τρόπο του επηρέασε το μεγάλο μου παιδάκι….
      Το δεύτερο παιδάκι έκοψε τη πάνα σε δυο μέρες! και τη βραδινή!
      Κι εγώ παίδεψα τόσο το πρώτο μου….
      Λυπάμαι για το τότε….

    • Magda Zindrou

      16 Ιουνίου

      Δυστυχώς τα πρώτα παιδάκια γίνονται πειραματόζωα καμιά φορά στον βωμό της γνώσης. Μην αισθάνεσαι άσχημα Ελένη μου. Εφόσον έμαθες και έκανες την αυτοκριτική σου και δεν επανέλαβες το λάθη σου, νομίζω πως έχεις δικαίωμα να λες "δεν ήξερα, συγνώμη παιδί μου, αλλά έμαθα".

  8. Όταν όμως ζητούν από τους δημόσιους παιδικούς να μην φορούν πάνα τα παιδιά και πρέπει οι γονείς να τα πάνε σε μικρή ηλικία; δηλ.2 -2,5? Και να αγχώνεται ο γονιός ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να βγάλει το παιδί την πάνα όταν δεν θα είναι έτοιμο και το πιέζουν? Πως αντιμετωπίζεται αυτό; Το αποτέλεσμα; Το παιδάκι 1 1/2 χρόνο τώρα κάνει τα τσίσα του επάνω του συνέχεια…

    • Magda Zindrou

      9 Ιουνίου

      Ελένη ίσως αξίζει να το ψάξουμε όλο αυτό, γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό που κάνουν στα παιδιά είναι τεράστιο λάθος! Ειλικρινά δεν γνωρίζω πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό και δεν μου έτυχε με κανένα από τα παιδιά μου. Λυπάμαι αν σας έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Για ότι χρειαστείς ή αν θέλεις να το δούμε ως θέμα πιο ομαδικά μπορείς να μου στείλεις μήνυμα. Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου.

    • Ανώνυμος

      10 Ιουνίου

      Ελένη, αυτό που γνωρίζω είναι πως από τα 2,5 και μετά οι δημόσιοι σταθμοί ζητούν το παιδί να μη φοράει πάνα. Σε περίπτωση που δεν τη βγάλει μέχρι τότε, μπορείς να ζητήσεις να γραφτεί στο βρεφονηπιακό σταθμό του δήμου σου – αν υπάρχει (ελπίζω να υπάρχει) – κι ας είναι ηλικιακά μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα παιδάκια του σταθμού. Αυτό μου είχαν πει από το δήμο ότι επιτρέπεται. Επίσης κάτι που είδα εκ των υστέρων στην πράξη, παρόλο που από το δήμο έλεγαν ότι το παιδί πρέπει να είναι εντελώς έτοιμο για χρήση τουαλέτας όταν γραφτεί στον παιδικό, είναι ότι μερικά παιδάκια που δεν είχαν καταφέρει ακόμη να χρησιμοποιούν την τουαλέτα γράφτηκαν κανονικά, πήγαν χωρίς πάνα κι ας είχαν συνεχή ατυχήματα. Μετά από 1-2 μήνες η κατάσταση εξομαλύνθηκε από μόνη της. Είναι λίγο λεπτά αυτά τα αυστηρά όρια που έχουν βάλει για τις πάνες και αυτό που κατάλαβα είναι πως τελικά όλα τα παιδάκια γίνονται δεκτά. Δεν μπορεί να σου στείλει σπίτι ένα παιδί που δε φοράει πάνα, αλλά έχει ακόμη ατυχήματα (κι ας είναι και συχνά). Προσπάθησε να απαλλαγείς από το άγχος αυτό, γιατί λύσεις υπάρχουν πάντα. Τα λένε καμιά φορά πολύ αυστηρά ή απόλυτα στους σταθμούς, αλλά στην πράξη είδα ότι πάντα θα υπάρχουν κι εκείνα τα 2 ή 3 παιδάκια που θέλουν λίγο χρόνο ακόμη μέχρι να απαλλλαγούν από τα ατυχήματα. Δωσ΄του χρόνο γιατί σε αυτές τις ηλικίες οι διαφορές είναι τεράστιες από μήνα σε μήνα και το παιδί μπορεί μέσα στο καλοκαίρι να σε εκπλήξει και στο συγκεκριμένο κομμάτι και βρες γιατί έχει τα ατυχήματα. Μπορεί να μην είναι έτοιμο ακόμη 100%, αλλά μπορεί να είναι έτοιμο και να τα έχει γιατί αγχώνεται ότι δε θα τα καταφέρει ή γιατί βαριέται να πάει στην τουαλέτα την ώρα που παίρνει την πρώτη προειδοποίηση από το σώμα του ότι πρέπει να πάει ή επειδή έχει συνηθίσει σε αυτήν την κατάσταση (θα τα κάνω επάνω μου και θα με αλλάζουν). Αν βρεις τι από όλα αυτά συμβαίνει στον δικό σου, τότε θα βρεις και τη λύση. Όπως και να έχει να μην αγχώνεσαι, γιατί λύσεις υπάρχουν ακόμη και με τους δημόσιους σταθμούς.

  9. Αθηνά

    9 Ιουνίου

    Σαν μαμά και εγώ με τη σειρά μου συμφωνώ τόσο πολύ μαζί σου!! βέβαια και εγώ εννοείται ότι μπήκα στο τριπάκι να το πιέσω αλλά χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα. Μόλις χαλάρωσα και το παιδί μου ήταν έτοιμο, έγινε τόσο φυσικά που ούτε που το καταλάβαμε. Και φυσικά χωρίς πολλά πολλά ατυχήματα!!

    • Magda Zindrou

      10 Ιουνίου

      Έτσι είναι Αθηνά μου! Όταν εμείς χαλαρώνουμε όλα κυλάνε πολύ πιο ομαλά!

  10. MissFree Mommy

    10 Ιουνίου

    Πολύ σωστό το κείμενο σου Μάγδα μου!Και εγώ είμαι στην φάση που σκέφτομαι σιγά σιγά να ξεκινήσω με το κόψιμο της πάνας και αυτό γιατί μου έχει δείξει το ίδιο ότι δεν την θέλει…φυσικά συμφωνώ ότι κάθε παιδί θέλει το δικό του χρόνο για να αντιδράσει χωρίς πίεση εννοείται…

    • Magda Zindrou

      10 Ιουνίου

      Ας κάνετε την προσπάθειά σας χωρίς πίεση και όλα θα πάνε καλά!

  11. Ανώνυμος

    10 Ιουνίου

    Mάγδα, συμφωνώ μαζί σου. Γενικά συμφωνώ μαζί σου στον τρόπο που βλέπεις το μεγάλωμα των παιδιών. Θέλω να προσθέσω και τη δική μου εμπειρία. Κανένα από τα δύο παιδιά μου δεν ήθελε να βγάλει την πάνα. Και τα δύο ήταν έτοιμα την εποχή που το έκαναν, όμως δεν ήθελαν. Ποτέ δεν είπα ότι θα τους κάνω εκπαίδευση τουαλέτας. Κάποια στιγμή όμως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Η μικρή έπρεπε να τη βγάλει γιατί θα γραφόταν αναγκαστικά σε δημόσιο σταθμό κι εκεί δε δέχονταν πάνες και ο μικρός έπρεπε να τη βγάλει γιατί καταλάβαινα ότι αντιδρούσε γιατί φοβόταν το καινούριο κι όχι γιατί δεν μπορούσε. Δεν είναι ότι τα πίεσα και τότε – άλλωστε τους είχα δώσει χρόνο να το αποφασίσουν μόνα τους – αλλά τους είπα πως είστε έτοιμοι να βγάλετε την πάνα και είμαι σίγουρη για αυτό. Πραγματικά ήταν έτοιμα και τα δυο τους την εποχή που το κάναμε και γι΄αυτό έγινε πανεύκολα. Όμως αντιδρούσαν στην αρχή κι εκεί πρέπει ο γονιός καμιά φορά να μπορεί να διαχωρίσει το αν το παιδί αντιδρά γιατί δεν είναι έτοιμο ή γιατί φοβάται τη νέα κατάσταση, δεν πιστεύει πολύ στον εαυτό του και φοβάται ότι δε θα τα καταφέρει και θέλει γενικά ένα σπρώξιμο και κάποιον να του πει "είσαι έτοιμος και σου έχω απόλυτη εμπιστοστύνη". Γενικά εγώ δεν τα πιέζω καθόλου τα παιδιά και όλη την αυστηρότητα που έχω την εξαντλώ σε θέματα συμπεριφοράς (να παίζουν αρμονικά, να μην κάνουν επικίνδυνα πράγματα, να συνεργάζονται μαζί μας και άλλα τέτοια που διευκολύνουν τη ζωή μας). Όμως έχω δει σε διάφορα θέματα πως επειδή δεν τα πιέζω δεν αποφασίζουν και μερικά πράγματα μόνα τους. Δεν είναι κι από τα παιδιά που θα δουν τι κάνουν οι άλλοι και θα παρασυρθούν/ζηλέψουν για να κάνουν το ίδιο. Κάνουν γενικά το δικό τους, όποτε θέλουν και αν το θέλουν. Όμως καμιά φορά βλέπω ότι δε θέλουν επειδή βαριούνται ή φοβούνται κι εκεί το παιδί νιώθω ότι θέλει ένα τσακ σπρωξίματος για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Αυτό που ήθελα να πω με όλο αυτό είναι πως αν το παιδί είναι έτοιμο η πάνα βγαίνει πανεύκολα χωρίς κανέναν κόπο, αλλά καμιά φορά το παιδί κι ας είναι έτοιμο μπορεί να αντιδρά. Κι εκεί πρέπει ο γονιός να βρει γιατί υπάρχει αυτή η αντίδραση και να δώσει ίσως και μια κίνηση σπρωξιάς για να τολμήσει το παιδί κάτι που μπορεί να κάνει αλλά φοβάται. Και τα δύο παιδιά χάρηκαν πολύ όταν τελικά έβγαλαν την πάνα και είδαν ότι μπορούσαν, παρά την αρχική τους αντίδραση. Η ενεργητική ακρόαση είναι ένα φανταστικό "εργαλείο" για να χτίσεις καλή επικοινωνία με το παιδί, αλλά σε αυτές τις μικρές ηλικίες δεν είναι πολύ εύκολη πάντα. Πραγματικό διάλογο ενεργητικής ακρόασης με απαντήσεις-λύσεις που μόνο του το παιδί βρίσκει για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που το προβληματίζει εμείς καταφέραμε να κάνουμε μετά τα 5 και πλησιάζοντας προς τα 6. Είναι η πιο χρήσιμη μέθοδος που υπάρχει και ο πιο ασφαλής τρόπος για να μεγαλώσεις ένα παιδί που μπορεί μόνο του να πατάει στα πόδια του και που εσύ σαν γονιός δεν προσπαθείς συνεχώς να το καπελώνεις και να το κατευθύνεις. (Ελίνα)

    • Magda Zindrou

      13 Ιουνίου

      Δεν νομίζω πως το σπρώξιμο είναι κακή τακτική Ελίνα. Αλλά σπρώξιμο έρχεται και με πίεση, σπρώξιμο έρχεται και με παρότρυνση. Εδώ είναι η διαφορά. Και νομίζω πως και οι δύο μιλάμε για παρότρυνση και εδώ συμφωνούμε απόλυτα. Δεν είναι κακό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να κάνουν βήματα μπροστά, είναι κακό όμως να προσδοκούμε συμπεριφορές απλά με βάση την ηλικία ενός παιδιού. Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Μου αρέσει πάρα πολύ όταν οι αναρτήσεις γίνονται αφορμή για εποικοδομητική και ουσιαστική συζήτηση.

  12. Κατερινα

    2 Φεβρουαρίου

    Μαγδα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τον προβληματισμό μου σχετικά με το ένα από τα δύο μου αγοράκια,το μικροτερο 4 ετων, στη φετινή σχολική χρονιά από το Σεπτέμβριο αποφασίσαμε να βγάλουμε την πάνα,πήγαν όλα καλά, και κατά τη διάρκεια της νύχτας τον ξυπνάω εγώ μια φορά οπότε δεν έχουμε κανένα ατύχημα, τη μέρα όσο είναι σπίτι μου ζητάει να πάει για τουαλέτα μόνος του και εκτός από μια δυο σταγονίτσα κάποιες φορές δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα…το πρόβλημα αρχίζει μόνο τις ώρες που πάει σταθμό… κάθε μέρα εκεί κατουριεται πάνω του.. και με τη δασκάλα του που το έχω συζητήσει μου λέει ότι ίσως θέλει το χρόνο του,δεν το μαλώνει καθόλου,είναι υπομονετική πραγματικά,κι εγώ όταν τον ρωτάω γιατί δεν πας τουαλέτα στο σχολείο μου απαντάει ότι δεν θέλω να πάω, και όταν του εξηγώ πως τώρα πια έχεις μεγαλώσει και μπορείς και ξέρεις να τα κάνεις στη λεκάνη όπως στο σπίτι μας μου απαντάει πως οχι θα τα κάνω πάνω μου! Δεν τον έχω μαλώσει ποτε,έχω προσπαθήσει και νατου ταξω κάτι που θέλει αν όντως τα κάνει στο σχολείο στη λεκάνη…δεν έχει πιάσει κανένα κόλπο και από το σχολείο ή απάντηση που παίρνω είναι ότι του το λέμε να πάει και όσες φορές έχει καθίσει δεν τα κάνει και μετά από λίγο τα κάνει πάλι πάνω του.. σας παρακαλώ δώστε μου μια συμβουλή πως θαπορουσα να το χειριστώ! Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

    • Καλημέρα Κατερίνα. Η δική μου η συμβουλή, με βάση την εμπειρία μου ως μαμά, είναι να συνεχίσεις να μην τον μαλώνεις, να του μιλάς και να του λες μπράβο κάθε φορά που τα καταφέρνει. Δεν χρειάζεται νομίζω δωροδοκίες, ούτε να το κάνεις εσύ ή οι δασκάλες του θέμα αν δεν τα καταφέρνει στο σχολείο. Είναι σε έναν χώρο εκτός της ασφάλειας του σπιτιού του, οπότε είναι και λογικό να φέρεται διαφορετικά. Θέλει υπομονή και χρόνο το θέμα της πάνας και πραγματικά πιστεύω πως όσο δεν εστιάζουμε στις φορές που δεν τα κατάφερε το παιδί, τόσο πιο σύντομα θα κάνει το επόμενο βήμα και θα νιώσει ασφαλής να πηγαίνει άνετα στην τουαλέτα. Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο.

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

INSTAGRAM
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
error: Content is protected !!