Εμείς είμαστε γεμάτες χαρά, ικανοποίηση και συγκίνηση, γιατί πετύχαμε, ή μάλλον κερδίσαμε όλα όσα θέλαμε κι ακόμη περισσότερα! Βρεθήκαμε τόσο κοντά στους καλύτερους δασκάλους-ανθρώπους της ζωής μας και μάθαμε μέσα από το παιχνίδι μερικές από τις μεγαλύτερες αλήθειες.
Δεν θα πω τίποτα περισσότερο, δεν είμαι εγώ η κατάλληλη… Θα σας αφήσω στις φωτογραφίες των έργων των παιδιών, που είναι είναι αρκετές, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω καμία έξω!
Θα σας αφήσω και στην Χρυσούλα! Μόνο εκείνη νομίζω μπορεί να προσπαθήσει να μας φέρει λίγο πιο κοντά στην παιδική σκέψη. Εγώ θέλω μόνο να την ευχαριστήσω. Όταν πέρυσι με πήρε τηλέφωνο σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, δεν είχα φανταστεί ότι ένα χρόνο μετά θα ήταν μια πολύτιμη φίλη, συνοδοιπόρος σε όσα σκέφτομαι και θέλω να κάνω. Σε ευχαριστώ πολύ Χρυσούλα! Για όλα όσα έχουμε ζήσει τους τελευταίους μήνες και για ακόμη περισσότερα που έρχονται!
Στο τελευταίο εργαστήρι με τις πλαστελίνες που τρώγονται, τις κόλλες βούτυρα και την πολύχρωμη άμμο τρούφας περάσαμε καταπληκτικά. Οι μικρούληδες ήθελαν να φτιάξουν κάτι όμορφο για να το φάνε με την μαμά και τον μπαμπά, ήθελαν μια παιδική χαρά πιο μεγάλη που να μην έχει χαλασμένα παιχνίδια και όλες οι τσουλήθρες να μοιάζουν με χταπόδια. Και οι πιο μεγάλοι ήταν αληθινή αποκάλυψη. «Θα ήθελα δίπλα στο σπίτι μου να υπάρχουν κολλημένα δέντρα», «Να έχουμε ένα παγωτατζίδικο ακριβώς απέναντι», «Μια παιδική χαρά που να μας χωράει όλους»….
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και τα παιδιά το ξέρουν καλά αυτό, πήραν στα χέρια τους τις ζαχαρόπαστες, τα χρώματα, τις άχνες και το κακάο, κέικ και μπισκότα και δεν δημιούργησαν απλώς, εκφράστηκαν, μίλησαν με έναν άλλο τρόπο. Η πληγωμένη καρδιά στο χώμα, δεινόσαυροι που έμοιαζαν με πεταλούδες, χιονισμένα ηφαίστεια, πολύχρωμοι βυθοί, ζούγκλες με γελαστά ζώα, ήρωες ταινιών με χρώματα που τα παιδιά τους ταίριαζαν και τόσα μα τόσα γέλια….
Ο καθένας στην ζωή του ορίζει έναν δρόμο. Χαράσσει μονοπάτια, σχεδιάζει διαδρομές, βρίσκει ενδιάμεσους σταθμούς και όλα αυτά για να φτάσει στον τελικό προορισμό. Προσωπικά, ήθελα και θέλω να κάνω τον κόσμο καλύτερο. Εγωιστικό, το ξέρω, αλλά έτσι είναι τα προσωπικά σχέδια. Και από τότε που αποφάσισα τι θέλω να κάνω στην ζωή μου, με όσα εμπόδια κι αν βρήκα και βρίσκω στον δρόμο μου, όπως όλοι και όλες άλλωστε, κάπως έβρισκα τον τρόπο να ξανασχεδιάζω μονοπάτια που πάντα, όμως, είχαν και έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Τα παιδιά. Έχω έναν γιο 3,5 ετών, αλλά είναι στιγμές σαν αυτές των Σαββάτων στον Σύλλογο Αρχαιολόγων που έκανα παιδιά μου για λίγο και τα δικά σας παιδιά.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που μου το επιτρέψατε….Υ.Γ. Στο ίδιο προσωπικό ύφος θέλω να μοιραστώ κάτι ακόμα μαζί σας. Τα παιδιά μίλησαν για επιθυμίες που σε εμάς τους μεγάλους φαντάζουν αστείες, τρελές, αδύνατες. Και, όμως, κανείς τους δεν χαρακτήρισε την επιθυμία του διπλανού του ως τέτοια. Όταν με ρώτησαν τι θα ήθελα να αλλάξει στην δική μου γειτονιά, τους απάντησα ότι θέλω μια θάλασσα κάτω από το σπίτι μου…. Αντέδρασαν όλα σαν να τους είπα ότι θα χτίσω σπίτι στο διάστημα… «Μα, τι λέτε, θα μπαίνει το κύμα στον πρώτο όροφο». «Από πού θα βγαίνετε στον δρόμο;». «Τον χειμώνα θα κρυώνετε πολύ», «Δεν γίνονται αυτά»…. Αν συγκρίνει κανείς την δική μου επιθυμία με τις δικές τους μάλλον θα πει ότι η δική μου θα μπορούσε και να εκπληρωθεί. Γιατί αντέδρασαν, όμως, έτσι; Μήπως γιατί τους μάθαμε ότι οι μεγάλοι δεν έχουν φαντασία; Ότι οι μεγάλοι δεν έχουν όνειρα και όρεξη για τρέλες; Η συνέχεια των ερωτημάτων και οι απαντήσεις είναι δικές σας, δικές μας, του καθενός και της καθεμιάς ξεχωριστά.
emama christina
7 Ιουνίου
Ποιος είπε ότι οι μεγάλοι δεν έχουν όνειρα και τρέλα; Εσείς είστε η ζωντανή απόδειξη! Μπράβο κορίτσια αν και είμαι σίγουρη ότι δεν το έχετε καμία ανάγκη το μπράβο.
Ζήλεψα και προβληματίστηκα. Αν και η φαντασία των παιδιών πάντα με προβληματίζει, απέχει τόσο πολύ από όλα αυτά που έχουμε στο κεφάλι μας εμείς οι μεγάλοι!
Magda Zindrou
9 Ιουνίου
Ευχαριστούμε πολύ! Θέλουμε κι άλλους μεγάλους σαν εμάς για να τους αλλάξουμε γνώμη!
My Lovable Baby (by Daeira mommy)
8 Ιουνίου
Εγώ θα σου πω πολλά συγχαρητήρια για την ιδέα και την υλοποίηση. Πολλά μπράβο!!!
Magda Zindrou
9 Ιουνίου
Ευχαριστούμε! Πότε θα μας έρθετε σε ένα να τα πούμε και από κοντά;
My Lovable Baby (by Daeira mommy)
10 Ιουνίου
Το ξέρεις ότι το έχω σκεφτεί τόσες φορές, αλλά όλες τις φορές δεν κατάφερα να συγχρονιστώ χρονικά; Εάν δεν είναι ο μπαμπάς στο σπίτι να κρατήσει τη Μελίβοια, δεν παίζει το σενάριο.
Magda Zindrou
10 Ιουνίου
Είναι δύσκολο να συντονιστείς με δύο παιδιά, ειδικά αν ηλικιακά δεν μπορούν να συνυπάρξουν ακόμη. Δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθούμε Ασπασία μου. Καλημέρα!
MommyJammi / Mary Liodou
16 Φεβρουαρίου
Θαύμα οι φωτογραφίες… πολύχρωμες παιδικές ψυχούλες…! Συγχαρητήρια!