Τι να πω για το μωρό μου; Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω;Ο Άλκης… ένα πλασματάκι μοναδικό!  Ένα παιδάκι (μωράκι είναι στα μάτια μας) με προσωπικότητα και άποψη. Ένα καραγκιοζάκι όλο μουτσούνες, γκριμάτσες και τερτίπια. Διεκδικεί και δεν φοβάται να τα βάλει και με τους μεγαλύτερους για να πάρει αυτό που θέλει. Ευτυχώς δεν τσακώνεται, δεν σπρώχνει και δεν δαγκώνει (μια δύο φορές μόνο τον αδερφό του, κι αυτό μετά από καυγά, αν και του το άφησε το σημαδάκι για μέρες).

 

Είναι τρυφερός, αγκαλίτσας, λατρεύει την σωματική επαφή και τα χαδάκια. Το καλύτερό του νανούρισμα είναι να πίνει το γάλα του και να μας κρατάει τα μαλλιά ή το μούσι του μπαμπά του. Όταν ξυπνάει την νύχτα κουτρουβαλάει στο πλευρό του αδερφού του για να πιάσει τα μαλλιά του και τον ξαναπαίρνει ο ύπνος. “Μαμά μου, μπαμπά μου, Λάη μου”, φωνάζει κάθε που μας βλέπει και τρέχει να μας αγκαλιάσει! Κυρίως όμως είναι ένα χαμογελαστό παιδί. Το γέλιο του, κελαριστό,
ακούγεται γλυκά σε όλο μας το σπίτι. Τώρα τελευταία μάλιστα παριστάνει
ότι μπορεί να κρατηθεί, να μην γελάσει ενώ μας κάνει τις φάτσες του
και ξεκαρδίζεται ακόμη περισσότερο.

 

Τους τελευταίους μήνες μας έχει εντυπωσιάσει το πόσο άνετος και κοινωνικός είναι με τα άλλα παιδιά. Ο Άλκης δεν κάθεται απλώς μόνος του για να παίξει με τα παιχνίδια του. Παίζει με τα μεγαλύτερα παιδιά, παίζει με τον αδερφό του και τους φίλους του. Κρατάει τα παιχνίδια στο χέρι και με την δική του φυσικά γλώσσα φτιάχνει ολόκληρους διαλόγους. Ο Μπαζ και ο Γούντυ τα λένε καθημερινά! Λατρεύει τα αυτοκινητάκια. “Ο Κουίν, ο Κουίν” φωνάζει, ενώ τα αυτοκίνητα τρακάρουν μεταξύ τους. Μας μαγειρεύει πρωινό στην κουζίνα τους. Γρυλίζει σαν δεινόσαυρος, ενώ προσπαθεί να σηκώσει τον τεράστιο δεινόσαυρο του αδερφού του.

 

Ναι του αδερφού του, γιατί μέχρι τώρα ο Άλκης δεν είχε τα δικά του “παιχνίδια των μεγάλων παιδιών”. Έλα μου όμως που δεν ήθελε ποτέ τις κουδουνίστρες, τα διάφορα soft toys, κυβάκια κτλ κτλ. Τα κάνει και αυτά, αλλά σαν τα παιχνίδια του Άρη δεν είναι τίποτα! Αντί για μασουλητήρι ο Άλκης μασάει τον Μπάρμπα, αντί για ξύλινα παζλάκια θέλει να κάνει παζλ 20 και 30 κομματιών, το μεγάλο ποδήλατο του Άρη και το πατίνι του είναι ο επόμενος στόχος του.

Τι άλλο να πω για το μωρό μου; Έχει μεγαλώσει ξαφνικά, πήρε μπόι, λέει λέξεις και τις βάζει στην σειρά φτιάχνοντας τις πρώτες του προτάσεις, προτιμά τα φρούτα και τα λαχανικά, είναι περίεργος να δοκιμάσει τα πάντα, δεν φοβάται, είναι ζωηρούλης, μας μαλώνει ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του, όπως κάνουμε και εμείς άλλωστε όταν θέλουμε να τους πούμε ότι κάτι δεν μας αρέσει, αγαπάει και αυτός την θεία Νη και τον θείο Νάνη σαν τρελός, κάνει κουτουλίτσες με την γάτα μας, την χαϊδεύει και φροντίζει να είναι όλα τα σποράκια της τροφής στο πιατάκι της…

 

Τόσο ίδιος, αλλά και τόσο διαφορετικός από τον αδερφό του, ο Άλκης είναι η νέα πρόκληση στη ζωή μας, είναι το μωράκι που μας έκανε πιο ώριμους και συνειδητοποιημένους γονείς, είναι ένα ακόμη πλασματάκι που μας κάνει να χαμογελάμε καθημερινά και μας θυμίζει πόσο τυχεροί είμαστε!