“Όλο κανόνες είναι η ζωή μαμά…”

Όλο κανόνες είναι η ζωή μαμά…” Πριν από αυτό, η συζήτηση ξεκίνησε κάπως έτσι…

Μαμά: Τελείωσες με το πρωινό σου Άρη μου; Να ντυθούμε τώρα για να φύγουμε για το σχολείο;

Άρης: Μα δεν έπαιξα καθόλου!

Μαμά: Εντάξει, ας παίξεις για 5 λεπτά και μετά φεύγουμε εντάξει;

Τα 5 λεπτά φυσικά πέρασαν πολύ γρήγορα…

Μαμά: Λοιπόν; Φεύγουμε; Πάμε για παπουτσάκια, έλα.

Άρης: Ουφ! Όλο πάμε, πάμε, πάμε, πρέπει, πρέπει, πρέπει… Πάμε να ντυθείς, πάμε να κάνεις μπάνιο, πάμε να φας, πάμε σχολείο… Δεν είναι δίκαιο να μην σε ρωτάει κανένας τι θέλεις και να κάνεις μόνο ότι σου λένε! Καθόλου δίκαιο δεν είναι αυτό!

Μαμά: Πράγματι αγάπη μου, δεν είναι δίκαιο. Αλλά είπαμε πως πηγαίνουμε στο σχολείο για να μάθουμε πράγματα, να γνωρίσουμε καινούριους φίλους και να παίξουμε φυσικά.

Άρης: Ναι αλλά οι δασκάλες όλο πρέπει, πρέπει, εργασίες, λίγο παιχνίδι… Κι όταν θέλω μόνο μια μπουκιά από το φαγητό μου με πιέζουν και μου λένε να φάω κι άλλο και μετά ξανά εργασία και λίγο παιχνίδι…

Μαμά: Μωρό μου, αν δεν θέλεις να φας θα τους το λες! Εσύ αποφασίζεις πόσο θα φας. Και αν σκέφτεσαι έτσι μπορείς να μιλήσεις στις δασκάλες σου. Πες τους τι σκέφτεσαι.

Άρης: Δεν είναι δίκαιο μαμά…

Μαμά: Το ξέρω μωρό μου και λυπάμαι πολύ που αισθάνεσαι έτσι. Κι εγώ πολλές φορές αισθάνομαι έτσι για την δουλειά μου, αλλά προσπαθώ να βλέπω πάντα όλα τα καλά πράγματα που παίρνω από εκεί.

Άρης: Μα γιατί πρέπει να δουλεύετε; Για τα λεφτά; Να δουλεύετε όταν έχουν τελειώσει τελείως τα λεφτά και μετά να σταματάτε, να πίνετε κι εσείς έναν καφέ και μετά πάλι δουλειά. (Πού να ήμαστε και από αυτές τις οικογένειες που βλέπουν τα παιδιά τους ελάχιστα ή και καθόλου πολλές φορές τις καθημερινές…)

Μαμά: Δεν είναι τόσο απλό μωρό μου και μια μέρα που θα έχουμε χρόνο θα τα πούμε αυτά τα πράγματα.

Άρης: Να είδες; Τώρα εγώ πρέπει να βάλω παπούτσια, πρέπει να βάλω την ζακέτα μου και πρέπει να πάω στο σχολείο…

Μαμά: Πλησιάζει όμως τριήμερο και σου υπόσχομαι πως θα κάνουμε ότι σου αρέσει, ότι θέλεις!

Άρης: Μαμά, είναι πολύ δύσκολη η κάθε μέρα… Είναι κουραστικό μαμά! Όλο κανόνες είναι η ζωή μαμά. Είναι δύσκολο και άδικο να κάνεις μόνο αυτά που λένε οι άλλοι να κάνεις και όχι αυτά που θέλεις εσύ…

Η κουβέντα συνεχίστηκε μέχρι που συμφωνήσαμε πως θα πάμε στον ζωολογικό κήπο σύντομα, αυτό ήταν το αίτημα, και ηρέμησε, άρχισε να κάνει σχέδια. Αλλά για πρώτη φορά δεν με αποχαιρέτησε με χαμόγελο όταν τον άφησα στην τάξη του. Τα ματάκια του ήταν βουρκωμένα, με έσφιξε και μου είπε ότι θα ήθελε να ήταν αλλού…

Όταν τον είδε η δασκάλα του και τον ρώτησε τι συνέβη, της είπε ότι κουράστηκε, ότι θέλει να παίζει και δεν είναι δίκαιο να κάνουν τόσες εργασίες. Και η κουβέντα συνεχίστηκε κάπως έτσι…

Δασκάλα: Ναι αλλά στο σχολείο αγόρι μου έχουμε κανόνες και πρέπει να τους ακολουθούμε. Πρέπει να την ακούμε την κυρία και να κάνουμε αυτά που μας λέει.

Άρης: Ναι αλλά και η κυρία πρέπει να ακούει τα παιδάκια! Είναι δίκαιο να μην παίζουμε πολύ; Παιδάκια είμαστε!!!

Δασκάλα: Ναι, έχεις ένα δίκιο. Θέλεις να το συζητήσουμε όλοι μαζί στην τάξη αυτό και να μετρήσω εγώ 5 λεπτά παραπάνω στο ρολόι μου όταν θα είμαστε σήμερα στην αυλή;

Έγνεψε καταφατικά και μπήκαν στην τάξη.

Το βλέμμα του ήταν ακόμη υγρό, το παράπονο δεν είχε φύγει.

Και νομίζω πως θα μείνει εκεί για μέρες…

Τα σχόλια δικά σας.


Δείτε μερικά ακόμη κείμενα από το blog του Κάθε μέρα γονείς.

Ακολούθησέ μας και στο Instagram


Γεια σας! Είμαι η Μάγδα και σας καλωσορίζω στο «Κάθε μέρα γονείς». Κατάγομαι από τα Γιάννενα και σπούδασα δημοσιογραφία κι επικοινωνία στο Λονδίνο. Για πολλά χρόνια εργάστηκα στον χώρο του Πολιτισμού, στις Δημόσιες Σχέσεις. Πλέον, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα! Εκτός από το "Κάθε μέρα γονείς" έχω δημιουργήσει και το www.familyfriendlytravel.gr

RELATED POST

  1. Martha

    30 Απριλίου

    Δεν έχω σχόλια μάγδα μου.. μόνο υγρό βλέμμα κι εγώ…
    Σκέψεις που με βασανίζουν κι εμένα, που είμαστε από τις οικογένειες που συναντιόμαστε μονάχα 2-3 ώρες την ημέρα και αυτό όχι πάντα όλοι μαζί.
    Πόσο θα ήθελα να τον κάνω κι εγώ μια αγκαλιά.

    Μάρθα
    marthablogging.wordpress.com

    • Magda Zindrou

      30 Απριλίου

      Έχω ραγίσει 3 μέρες τώρα Μάρθα! Αισθάνομαι διαλυμένη και ανίκανη να τον βοηθήσω. Φαντάσου ότι δεν τον πιέζω για καμία δραστηριότητα. Χθες μου ζήτησε να σταματήσει το κολύμπι, που το κάνει από 1 έτους, και το δέχθηκα. Αλλά το καμπανάκι έχει χτυπήσει!

    • Martha

      30 Απριλίου

      Ίσως απλώς έχει κουραστεί. Θυμάμαι την Μεγάλη Τετάρτη που ήταν η τελευταία ημέρα του παιδικού σταθμού, η Δώρα με αποχαιρέτησε με δάκρυα στα μάτια, όσο κι αν της αρέσει να πηγαίνει. Αφιερώστε όλο σας τον χρόνο το 3ήμερο, να πάρει τα πάνω του.
      Σε νιώθω όμως πραγματικά..

  2. efi ginou

    30 Απριλίου

    το γλυκο μου το παιδακι…. ποσο πραγματικα ομως εχει κουραστει για να το πει αυτο?
    ποσο αδικο πραγματικα ειναι γι αυτα?,…
    ρημαχτηκα…

    • Magda Zindrou

      30 Απριλίου

      Κομμάτια είμαι τρεις μέρες τώρα! Αισθάνομαι ότι θέλω να αλλάξω τα πάντα, αλλά είμαι ανίκανη να το κάνω. Με τσάκισε!

  3. Maria Paps

    30 Απριλίου

    Τι να λέμε….τα παιδάκια μας τα βλέπουμε λίγο και όταν τα βλέπουμε είμαστε όλο οδηγίες και εντολές…Τα παιδιά καταλαβαίνουν τοσα πολλά πια. Ωχ… μέσα από την ψυχή μου βγήκε αυτό…

    • Magda Zindrou

      30 Απριλίου

      Μαρία μου τα παιδιά μου τα βλέπω 4-5 ώρες την ημέρα (τις καθημερινές), προσπαθώ να κάνω συνέχεια πράγματα μαζί τους, τα παίρνω σχεδόν παντού μαζί μου, κι όμως μια τέτοια στιγμή κατάλαβα ότι μας έχουν κυκλώσει τα πρέπει της καθημερινότητας και δεν το καταλαβαίνουμε. Αισθάνομαι πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα…

  4. Crazy Tourists

    30 Απριλίου

    Πόσο είναι ο Άρης Μάγδα; Βούρκωσα ολταν διάβασα την ανάρτηση… Πόσο τα πιέζουμε τελικά τα παιδιά μας με το σχολείο, την απουσία μας…

    • Magda Zindrou

      30 Απριλίου

      Ο Άρης είναι 6 χρονών. Νομίζω ότι είναι ένα πολύ ώριμο και σκεπτόμενο παιδί, με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Και από την μια χαίρομαι για αυτά του τα χαρακτηριστικά, από την άλλη με τρομάζει η αντίληψή του. Δεν σου κρύβω βέβαια ότι χαίρομαι που έχει αυτή την ικανότητα να εκφράζεται έτσι και να μην φοβάται.

    • Crazy Tourists

      30 Απριλίου

      Ναι, πέρα από τον κόμπο στο λαιμό, το άλλο που παρατηρεί κανείς είναι ο εκπληκτικός τρόπος που εκφράζεται! Απίστευτο, και είναι μόλις 6!! Μια σφιχτή αγκαλιά να το πάρεις το παιδάκι σου και να του δώσεις πολλά πολλά φιλιά! Να του θυμίζεις ότι τον αγαπάς και να χαμογελάει!

  5. Ουφ δε ξερω τι να πω 🙁

    • Magda Zindrou

      30 Απριλίου

      Τι να πεις βρε Ζωή; Γιατί εγώ ξέρω; Έχω μείνει άφωνη δυο μέρες τώρα και απλά με κυριεύει μια αίσθηση ότι είμαι ανίσχυρη και ανίκανη να κάνω κάτι να βοηθήσω αυτή την στιγμή…

  6. Kiki

    1 Μαΐου

    Μάγδα μου εγώ θέλω να σου πώ κάτι που έχω παρατηρήσει τον ένα χρόνο περίπου που διαβάζω το blog σου. Νομίζω ότι είσαι από τις μαμάδες που ξεχωρίζουν, και αυτό φαίνεται από τα λόγια των παιδιών σου. Μεγαλώνεις δυο παιδάκια με ενσυναίσθηση και αυτό φαίνεται. Μην το βάζεις κάτω και αποθαρρύνεσαι. Τα λόγια του Άρη είναι τροφή για σκέψη και αυτοκριτική, όμως σκέψου ότι με τον τρόπο που τον μεγαλώνετε τον έχετε θωρακίσει με πολλές θετικές αξίες στην ζωή του, που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις όποιες δυσκολίες βρεί αργότερα. Μην χάνεις το χαμόγελό σου γιατί όταν η μαμά είναι χαρούμενη, και το παιδί είναι χαρούμενο.
    Πολλά φιλιά 🙂

    • Σε ευχαριστώ πολύ Κική! Πραγματικά, την είχα ανάγκη αυτή την θετική σκέψη.

  7. Το παιδί μια χαρά τα λέει
    Καλό μήνα
    Φιλάκια …

  8. Χαίρομαι που ο Άρης μπορεί και εκφράζει τα συναισθήματά του και να διεκδικεί με τον δικό του τρόπο του το δικαίωμά του να ζει τη ζωή που επιθυμεί, μιας και ακόμα κι αν δεν το πετύχει 100% θα είναι πάντα όλο και πιο κοντά στο ζητούμενό του.
    Ήδη με αυτό που έγινε, άλλαξε για λίγο ή πολύ, τα δεδομένα εκείνης της μέρας και την ροή της δικής του καθημερινότητας αλλά και της τάξης του.
    Χαίρομαι που τον ενθαρρύνεις να μιλάει και να εκφράζεται, χαίρομαι που τον ακούς.

  9. M Koutsom

    4 Σεπτεμβρίου

    Αγάπη μου γλυκιά, πόσο δίκιο έχει! Είναι πολύ σημαντικό που μπορεί να εκφράζεται έτσι, δείχνει συναισθηματικά ώριμο παιδί, με ανησυχίες για τη ζωή! Κι αυτό μόνο καλό μπορεί να του κάνει… όσο για εσάς Μάγδα μου, μπράβο σας, μεγαλώνετε μια χαρά παιδιά! Είστε άξιοι γονείς, να μη νιώθεις ανίκανη και ανήμπορη, μια χαρά του απάντησες… σε χαίρομαι και πολλές φορές παραδειγματίζομαι από τη διαπαιδαγώγησή σου! σε φιλώ γλυκιά μανούλα

  10. Στενάχωρο πολύ για εμάς τους γονείς σίγουρα Μάγδα μου αλλά από την άλλη πόσο σημαντικό είναι τελικά που το παιδάκι σου εκφράστηκε. Το είπε σε εσένα αλλά και στη δασκάλα, το έβγαλε από μέσα του, το συζητήσατε και έτσι σίγουρα θα καταλαγιάσει το συναίσθημα της αδικίας μέσα του. Σε φιλώ και εύχομαι και τα δικά μου αγόρια αν ποτέ νιώσουν κάτι παρόμοιο, που θα νιώσουν σίγουρα (δεν ζούμε σε ιδανικό κόσμο) να το πούνε!!

    • Magda Zindrou

      30 Σεπτεμβρίου

      Όπως τα λες Ελένη. Όταν το παιδί έχει την ευκαιρία να εκφράσει το συναίσθημά του κάνει ένα τεράστιο βήμα. Το θέμα είναι να υπάρχει και ανταπόκριση και να μην πέφτει συνέχεια σε τοίχο.

  11. Ελένη B

    28 Σεπτεμβρίου

    Όλο κανόνες ναι….
    Μακάρι αν ήταν όλα αλλιώς!! αλλά δεν είναι…
    έχουμε όμως στο χέρι μας ένα τόσο δα μικρό ραβδάκι και μπορούμε καμιά φορά (όταν το επιτρέπουν οι καταστάσεις) να σπάμε κανένα κανόνα!!! έτσι για το γαμώτο!!
    Φιλιά από τα νότια της χώρας!!

    • Magda Zindrou

      30 Σεπτεμβρίου

      Χαχαχαχα! Έτσι Ελένη. Εμείς χθες σπάσαμε τον κανόνα ότι δεν τρώμε πολλές καραμέλες και ειδικά μετά τις 6. Τρελάθηκαν από την χαρά τους!

  12. emama christina

    29 Σεπτεμβρίου

    Όλα τα σφάλματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος αποτυπωμένα σε ένα υγρό βλέμμα, ειπωμένα από ένα τόσο δα στοματάκι. Πότε θα τα ακούσουμε αυτά τα παιδιά μας επιτέλους;;;

    • Magda Zindrou

      30 Σεπτεμβρίου

      Αν τα ακούγαμε μωρέ Χριστίνα, θα είχαμε κάνει την καθημερινότητα όλων χίλιες φορές καλύτερη! Δεν τα ακούμε όμως, είμαστε όλοι παντογνώστες…

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

INSTAGRAM
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
error: Content is protected !!