Αν και πλέον μετράμε περίπου 15 μέρες που έχουμε επιστρέψει στην Αθήνα, η σκέψη μου συχνά πυκνά ταξιδεύει και ξαναζεί στιγμές του Αυγούστου. Η ανεμελιά, η χαλάρωση, η ξεγνοιασιά, η απλότητα, όλα γυρίζουν και ξαναγυρίζουν στο μυαλό μου και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει την ζωή μας ολη την χρονιά τόσο δύσκολη, τόσο κουραστική και ανυπόφορη κάποιες μέρες! Και ξέρετε πού καταλήγω; Ότι είναι θλιβερό να ζούμε για το καλοκαίρι. Μετράω ξαφνικά χαμένο χρόνο. Χρόνο που αναλώθηκε σε πράγματα που τελικά δεν έχουν καμία ουσία, γιατί δεν με αγγίζουν, δεν με ξεκουράζουν, δεν με χαλαρώνουν…

Το φετινό καλοκαίρι με έκανε να αισθανθώ, να σκεφτώ, να αποφασίσω και ελπίζω να πράξω!

Όσο πιο συνοπτικά γίνεται λοιπόν και με μια χιουμοριστική διάθεση, έχω να πω τα εξής:

Όσες μέρες άδεια και να πάρουμε ποτέ δεν θα είναι αρκετές. Η εργασία μας, ειδικά αυτή που δεν μας ικανοποιεί, δεν μπορεί να βελτιωθεί με 2, 3 ή και 4 εβδομάδες άδεια. Το μεγαλύτερο επίτευγμα όλων μας θα ήταν να αποφασίζαμε να φέρουμε την αλλαγή. Το πώς θα το κάνουμε, μπορεί να το απαντήσει μόνος του ο καθένας.

Πρέπει να τρώμε λιγότερο, να κινούμαστε περισσότερο, να αγοράζουμε λιγότερα πράγματα, να περιοριστούμε στα απαραίτητα. Καθισμένοι σε μια καρέκλα, έχουμε βολευτεί σε μια ζωή όπου θεωρούμε ότι όσο πιο πολλά έχουμε, τόσο καλύτερα θα είμαστε. “Τι θα φορέσω; Ταιριάζει αυτό το φόρεμα με αυτά τα παπούτσια; Να πάρω γκούντα αντί για κασέρι.Το θέλω αυτό το δαχτυλίδι! Τι ωραία τσάντα!” Και δώστου κι αγοράζουμε και καταναλώνουμε, καταναλώνουμε, για να δούμε μια μέρα ότι τελικά δεν έπρεπε να το είχαμε αγοράσει το φουστάνι, γιατί το σώμα μας μετά από δύο παιδιά δεν θα γίνει ποτέ όπως ήταν πριν. Δεν υπήρχε λόγος να πάρουμε το γκούντα, ωραία δεν ήταν και η φέτα που τρώγαμε στο χωριό, η μυζήθρα, η γραβιέρα; Το δαχτυλίδι δεν ταιριάζει τελικά με τίποτα από όσα έχουμε στην ντουλάπα μας και πάει λέγοντας… Και πνίγουμε τις ελλείψεις μας στο φαγητό και στο ποτο. Αααα, και πού είστε, η μπύρα παχαίνει, δεν ξεδιψάει!

Το γέλιο είναι πηγή δύναμης! Μειώνει το άγχος, μας βοηθάει να χαλαρώνουμε και να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς. Αν σταθούμε για δύο μόνο λεπτά την ημέρα και σκεφτούμε για αλλαγή τι έχουμε και όχι τι δεν έχουμε, θα αισθανθούμε ευλογημένοι, τυχεροί, ίσως και προνομιούχοι. Όταν γύρω μας υπάρχει τόση δυστυχία, τόση ανάγκη από χαμόγελα κι ευτυχία, πώς είναι δυνατόν να μην μπορούμε να δούμε την θετική πλευρά της δικής μας ζωής; Σκεφθείτε πόσες φορές την ημέρα γελούν τα παιδιά. Κάπου διάβασα πως γελούν περίπου 400 φορές την ημέρα, σε αντίθεση με τους ενήλικες που με το ζόρι γελούν 15 φορές την ημέρα. Τρομακτικό;

Η απομόνωση, η μοναχική ζωή, η έλλειψη φίλων, δεν βοήθησε ποτέ κανένα ανθρώπινο ον. Και παρότι είναι καλό να μάθουμε να περνάμε καλά με τον εαυτό μας, να τον αγαπάμε, να τον απολαμβάνουμε, πόσο μόνοι μπορεί να είμαστε σε μια πόλη εκατομμυρίων ανθρώπων; Και το δικό μου μεγάλο ερώτημα είναι, γιατί να είμαστε τόσο μόνοι; Έχουμε την τύχη να έχουμε οικογένεια και φίλους που είναι δίπλα μας, μας βοηθούν, μας σκέφτονται και όσο και να μας την σπάνε καμιά φορά, όσο και να τους την δίνουμε, πάντα μένουν εκεί. Δεν το έχουν όλοι αυτό. Δεν είναι δεδομένες οι σχέσεις. Θέλουν φροντίδα! Θέλουν χρόνο και προσπάθεια. Αλλά αξίζει…

Δημιουργία! Από τις εργασίες του κήπου, μέχρι την μαγειρική, το ράψιμο και το πλέξιμο, πόσο πιο καλά νιώθουμε όταν κάνουμε πράγματα με τα χέρια μας! Γιατί είναι δικά μας, γιατί κουραστήκαμε για να τα φτιάξουμε, γιατί όταν τα προσφέρουμε σαν δώρα μας επιβραβεύουν για την δουλειά που κάναμε, γιατί στο τέλος τέλος αν κάτι μπορούμε να το φτιάξουμε μόνοι μας γιατί πρέπει να το αγοράσουμε ή να πληρώσουμε κάποιον άλλον να μας το κάνει;

Θέλω να πιστεύω πως όλα αυτά δεν είναι σκέψεις του αέρα. Το καλοκαίρι ήταν υπέροχο, λίγο, αλλά υπέροχο. Και παρότι πέρασα τόσο όμορφα μου αφήνει και μια πικρή γεύση, γιατί αισθάνομαι ότι ζω όλη την χρονιά για ένα καλοκαίρι που κρατάει κάθε χρόνο και λιγότερο.

Δεν θέλω να περάσω μια ακόμη χρονιά χωρίς να κουβαλάω μέσα μου το καλοκαίρι… Κάνω μια λίστα με όλα όσα θέλω να πετύχω την φετινή χρονιά (τις μετράω όπως καταλάβατε με το ακαδημαϊκό έτος).
Σύντομα θα σας την ανακοινώσω…