Να τους θυμίζεις πως τα αγόρια κλαίνε, όπως ακριβώς και τα κορίτσια, όπως ακριβώς και οι μεγάλοι άντρες, “Να, όπως ο μπαμπάς!“. Να τους λες πως με το κλάμα εκφράζουν τα συναισθήματά τους κι όχι αδυναμία. Όλοι οι άνθρωποι κλαίνε!

Να τους θυμίζεις πως “τα κορίτσια δεν προηγούνται“. Η ευγένεια δεν έχει καμία σχέση με το φύλο μας.

Δεν παίζουν όλα τα αγόρια ποδόσφαιρο. Κάποια αγόρια προτιμούν τον χορό, τη ζωγραφική, το σκάκι, τη ρομποτική. Και είναι δικαίωμά τους!

Μη τους πεις πως τα αγόρια δεν φοβούνται. “Τι άντρας είσαι εσύ και φοβάσαι;“. Οι άντρες φοβούνται! Φοβούνται τις ενέσεις, τις κατσαρίδες, τους σεισμούς, το μεγάλο ύψος και τόσα άλλα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσουν ποτέ!

Να ξέρουν πως όταν αισθάνονται αδυναμία, φόβο, απειλή, πρέπει να ζητάνε βοήθεια. Όλοι χρειαζόμαστε βοήθεια καμιά φορά κι αυτό δεν είναι ντροπή.

Ποτέ, μα ποτέ, μη τους στερήσεις την αγκαλιά και το χάδι. Η τρυφερότητα, η στοργή, η αγάπη, είναι δύναμη και δεν πρέπει να ντρέπονται να την εκδηλώσουν.

Το συμβολικό παιχνίδι και τα παιχνίδια ρόλων πρέπει να είναι ελεύθερα, να είναι δικές τους επιλογές. Αν θέλουν να παίξουν με κούκλες, να ταΐσουν το μωρό τους, να το βγάλουν βόλτα, να το αλλάξουν, ας το κάνουν. Ίσως έτσι, αν κάνουν οικογένεια μεγαλώνοντας, να μη θεωρούν πως δεν είναι δική τους δουλειά η φροντίδα ενός μωρού.

Υπάρχει ένας κανόνας σε κάθε σπίτι και ισχύει για όλους: σε αυτό το σπίτι είμαστε όλοι ίσοι. Και ισότητα σημαίνει ίδιες υποχρεώσεις και ίδια δικαιώματα. Κανείς δεν κάνει περισσότερα από τον άλλον, ειδικά όταν όλοι έχουμε την ικανότητα να κάνουμε πράγματα μέσα στο σπίτι που ζούμε.

Τα αγόρια έχουν δικαίωμα στην αποτυχία. Η προσπάθεια μετράει! “Θέλω μόνο να προσπαθείς! Μπορεί να μη πετύχεις. Ίσως στην πορεία να ανακαλύψεις πως θέλεις να κάνεις κάτι άλλο. Αλλά να προσπαθείς. Κι εγώ είμαι δίπλα σου!“.

Καλλιεργήστε την ενσυναίσθηση και την αποδοχή του άλλου, όσο διαφορετικός κι αν είναι. Δεν χτυπάμε επειδή είμαστε αγόρια! Πίσω από κάθε παιδί κρύβεται μια ιστορία. Βοηθήστε τα παιδιά τουλάχιστον να την ανακαλύψουν και να την κατανοήσουν.

Ζούμε σε μια εποχή που γυναίκες κάθε ηλικίας ξεσηκώνονται και διεκδικούν όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Ζούμε στην εποχή του κινήματος #metoo. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα νέα κορίτσια τιμωρούνται, απλά γιατί είναι κορίτσια. Τα στερεότυπα για τα αγόρια και τα κορίτσια είναι βαθιά ριζωμένα.

Όταν ο θάνατος και η σεξουαλική κακοποίηση είναι καθημερινή συζήτηση, όταν μια γυναίκα αφαιρεί τη ζωή της και του παιδιού της γιατί κανείς δεν την κατάλαβε, τι μπορώ να κάνω εγώ σαν γυναίκα που μεγαλώνει δύο αγόρια;

Ας το σκεφτούμε αυτό λιγάκι…