Παίζουμε, μαθαίνουμε, δοκιμάζουμε, πειραματιζόμαστε, αγγίζουμε, μυρίζουμε, αισθανόμαστε… Αυτός ήταν ο στόχος μας σε μια ακόμη συνάντηση για “Παιχνιδομαγειρέματα” στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων. Μαζί με τα παιδιά, ηλικίας 3 – 9, φτιάξαμε την “Σαλάτα των συναισθημάτων” και όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, περάσαμε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!

Σήμερα θα σας περιγράψω τα παιχνίδια που παίξαμε ώστε κι εσείς στο σπίτι να μπορέσετε να οργανώσετε κάτι ανάλογο! Θα χρειαστείτε: διάφορα λαχανικά, σάλτσες, ρυζογκοφρέτες, πλαστικά πιάτα και μαχαίρια, καρτούλες που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας με φωτογραφίες που θα βρείτε στο internet, ένα τραπεζομάντηλο (για το τραπέζι ή το πάτωμα) και όλη σας την διάθεση για να λερωθείτε λιγάκι.

Τα παιδιά ήταν χωρισμένα σε ηλικιακές ομάδες (3-5 & 6-9). Ξεκινήσαμε με τα μικρά μας. Είπαμε τα ονόματά μας, το κάθε ένα από αυτά πήρε το καρτελάκι του και στην συνέχεια η μανάβισσά μας η Χρυσούλα μας έδειξε μερικές κάρτες. Εμείς τραβήξαμε τυχαία μια από αυτές. Η κάθε κάρτα έκρυβε ένα λαχανικό. Μισό λεπτό όμως! Γιατί είναι έτσι η ντομάτα; Τι έπαθε; Μήπως είναι θυμωμένη; Το λεμόνι; Μήπως χαμογελά; Και το πράσο, το βλέπω λίγο προβληματισμένο.

 

Ευκαιρία να συζητήσουμε με τα παιδιά για τα συναισθήματά μας, να τους ζητήσουμε να μας δείξουν το θυμωμένο και το χαρούμενο πρόσωπο, να μας περιγράψουν γιατί πιστεύουν ότι κάποιος αισθάνεται έτσι.

Στην συνέχεια το φορτηγό που μετέφερε τα λαχανικά έκανε μια βόλτα ανάμεσα στα παιδιά.

 

Ευκαιρία να μυρίσουμε, να δοκιμάσουμε, να αγγίζουμε. Πού ξέρετε, ίσως δούμε κάτι που μας είχε διαφύγει τόσο καιρό και θελήσουμε να το γευτούμε για πρώτη φορά. Το φορτηγό πάντως δεν βιάζετε, δίνει χρόνο στα παιδιά να επεξεργαστούν τα λαχανικά τους όσο θέλουν!

Μια σαλάτα όμως χρειάζεται και τα αυγά της. Και αφού πλησιάζει το Πάσχα σκεφτήκαμε να βάψουν τα παιδιά τα αυγά τους με μαρκαδόρους. Και φυσικά στο τέλος τα καθαρίσανε και τα φάγανε!

 

Για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο! Δώσαμε στα παιδιά ένα λευκό, πλαστικό πιάτο και τους ζητήσαμε να φτιάξουν ένα πρόσωπο με τα λαχανικά, τις σάλτσες και τις ρυζογκοφρέτες που είχαμε στον χώρο. Και εκεί είδαμε πραγματικές, εκπληκτικές, καλλιτεχνικές δημιουργίες! Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό!

 

 

Με τα μεγαλύτερα παιδιά κάναμε το ίδιο παιχνίδι με τις κάρτες, αλλά είχαμε και την δυνατότητα να παίξουμε παντομίμα (το κάθε παιδί έκανε ένα συναίσθημα και τα υπόλοιπα έπρεπε να το μαντέψουν). Στην συνέχεια πήραμε ένα μαντήλι, δέσαμε τα μάτια ενός παιδιού, η υπόλοιπη ομάδα διάλεγε ένα λαχανικό και το παιδί (με τα δεμένα μάτια) έπρεπε να μαντέψει ποιο ήταν αυτό το λαχανικό.

 

 

 

 

Κάποιοι βέβαια δεν έχασαν την ευκαιρία να φάνε τα αγαπημένα τους λαχανικά!

 

Για το τέλος αφήσαμε πάλι το καλλιτεχνικό κομμάτι της δημιουργίας ενός προσώπου. Κι εδώ τα παιδιά έφτιαξαν μικρά αριστουργήματα, όπου η ντομάτα έγινε η πληγή στο πρόσωπο ενός παιδιού που έπεσε, ο άνηθος έγινε η φράντζα μια κοπέλας που μόλις βγήκε από το κομμωτήριο και ένα πρόσωπο φτιαγμένο μονάχα με ρυζογκοφρέτες μας έλεγε πως δεν έχει καλή διάθεση αλλά αισθάνεται κακόκεφο, δίχως χρώμα… Τα παιδιά αφέθηκαν, έβγαλαν τόσα συναισθήματα, που δεν ήταν απλώς χαρά, μας άγγιξαν με τις περιγραφές τους…

 

 

 

 

Όλοι συνεργάστηκαν άψογα. Μοιράστηκαν τα υλικά, περίμεναν με υπομονή την σειρά τους, βοήθησαν το ένα το άλλο.

 

Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι στο τέλος έφυγαν ευχαριστημένοι! Κάποια παιδιά ήθελαν να δουλέψουν ελεύθερα, μόνα τους, στον δικό τους χρόνο και να φτιάξουν μια βάρκα από μια πιπεριά ή απλά να κόψουν σε μικρά μικρά κομμάτια ότι είχε περισσέψει.

 

Η ουσία είναι πως φύγαμε από τον χώρο χαμογελώντας, με τα χέρια μας να μυρίζουν κρεμμύδι και ντομάτα!

Τολμήστε το! Θα περάσετε πολύ όμορφα!!! Γιατί με το φαγητό μας μπορούμε να παίξουμε και ίσως έτσι δεχθούμε και πιο εύκολα να δοκιμάσουμε κάτι που σε αντίθετη περίπτωση δεν θα το θέλαμε..

Ετοιμάζουμε κι άλλα! Μείνετε συντονισμένοι!!!

Χρυσούλα σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!!!!!