Από το πρωί σκέφτομαι τι να γράψω για την σημερινή μέρα…Πέρυσι 5 μαμάδες blogger δώσαμε ραντεβού και γράψαμε τι σημαίνει να είσαι μητέρα.

Κάθε χρόνο τα δωράκια τους μου φέρνουν μόνο χαμόγελα!

Φέτος μου οργάνωσαν κάτι σαν τριήμερο εορτασμό. Από την Παρασκευή παίρνω δώρα, κάρτες, αγκαλιές, παρατηρώ όσα οργανώνονται πίσω από την πλάτη μου, εισπράττω σχόλια που κάθε μαμά λαχταράει να ακούσει, αγκαλιές και αγάπη… αστείρευτη, λαχταριστή, ανιδιοτελή, γνήσια αγάπη! Και φέτος μου ετοίμασε και το μωρό μου δώρο! Το μωρό μου μεγάλωσε και ήθελε να μου κάνει έκπληξη, μόνο που δεν άντεξε. Μου έδωσε το δώρο μου την Παρασκευή και μετά το έκρυψε για να μου το δώσει και σήμερα. Και σήμερα για δεύτερη χρονιά μου χαρίσανε μισή ώρα παραπάνω ύπνο, για να με ξυπνήσουν και να με παρασύρουν στο σαλόνι όπου με περίμενε με στρωμένο το τραπέζι ο καφές μου και το πρωινό μου.

Τι να πω για την γιορτή της μητέρας; Ο άντρας μου μου είπε ότι είναι λίγο αστείο όλο αυτό. Και εν μέρει συμφωνώ. Δεν έχει και νόημα να μπούμε στην κουβέντα για την εμπορευματοποίηση αυτών των ημερών άλλωστε. Γιατί τελικά όταν έχεις παιδιά κάθε μέρα είναι η γιορτή της μητέρας! Δεν σε αφήνουν άλλωστε να κάνεις το αντίθετο.

Φέτος λοιπόν θέλω να σκεφτώ..

…πόσο τυχερή είμαι που πήρα την απόφαση να γίνω μητέρα και είμαι χαρούμενη σε αυτόν τον ρόλο. Ένα ρόλο τον οποίο δουλεύω καθημερινά για να γίνομαι καλύτερη. Γιατί είναι δύσκολο να είσαι μαμά και σίγουρα δεν είναι αυτό που μπορεί να φαντάζεσαι πριν κάνεις παιδιά. Είναι όμως και μια συνεχής διαδικασία από την οποία μετά την κούραση, τα ξενύχτια, τα νεύρα, τις στιγμές που θέλεις απλά να πεις “δεν αντέχω άλλο!”, παίρνεις τόση αγάπη και χαρά, που δεν μετριέται με νούμερα, μεζούρες και άλλα μέτρα. Και είναι η πιο σημαντική δουλειά που έχω κληθεί να κάνω μέχρι σήμερα. Η συνύπαρξη με δύο ανθρώπους από τους οποίους μαθαίνω τόσα πολλά και στο τέλος της ημέρας απλά θέλω να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος για χατήρι τους και μόνο!

…όλες αυτές τις γυναίκες που δεν μπόρεσαν ή απλά επέλεξαν να μην είναι μητέρες. Αυτές τις γυναίκες που ένα ολόκληρο σύστημα τις χαρακτηρίζει εγωίστριες και αφοσιωμένες σε πράγματα που δεν προσφέρουν χαρά. Που τελικά τις αφήνει στην απ’ έξω, να βιώνουν τον ρατσισμό της μη τεκνοποίησης, λες και μόνο αυτό προσφέρει τελικά χαρά σε μια γυναίκα. Σήμερα αισθάνομαι πως υπήρξα μητέρα πολύ πριν γεννήσω τα παιδιά μου. Υπήρξα μητέρα για πολλούς, πολλούς φίλους, υπήρξα μητέρα για τα αδέρφια μου στα δύσκολα, υπήρξα μητέρα για όποιον με είχε ανάγκη, υπήρξα μητέρα όταν η γάτα μας χειρουργήθηκε… γιατί μητέρα δεν γίνεσαι μόνο όταν γεννάς!

…την μαμά μου που δεν είναι πια εδώ. Που κάθε χρόνο, ακόμη κι από μακριά της στέλναμε το δώρο της. Που δυστυχώς δεν είναι εδώ για να γίνει δυο, τρεις, τέσσερις φορές γιαγιά και να απολαύσει τα εγγόνια της όπως τα ονειρευόταν. Που δυστυχώς δεν μπορώ να της πω ότι τώρα καταλαβαίνω την χαρά της, μια μέρα σαν την σημερινή. Ότι και να γράψω λίγο θα είναι…

Άρη, Άλκη, σας ευχαριστώ για όλα! Δεν υπάρχει στιγμή μέσα στη μέρα που δεν αισθάνομαι τυχερή που σας έχω, που με μαθαίνετε να είμαι καλύτερος άνθρωπος. Είστε αυτό που έλειπε από την ζωή μας, είστε αυτό που δεν ονειρευόμουν ποτέ ότι θα αποκτήσω 6,5 χρόνια πριν.

Σας αγαπώ!!!