Άνοιξη! Τέτοια εποχή τα τελευταία χρόνια ανοίγω το μπαλκόνι και απογοητεύομαι.. Πριν τα παιδιά είχα μια βεράντα γεμάτη λουλούδια, όμορφες συνθέσεις, χρώματα, αρώματα, πρασινάδα. Ως γονιός φυσικά δεν είχα ποτέ αρκετό χρόνο να κάνω ότι έκανα στο παρελθόν. Βλέπω όμως πως τα αγόρια μου απολαμβάνουν να “κηπουρεύουν” (όπως λένε οι ίδιοι) και δεν χάνουν ευκαιρία να σκαλίσουν, να φυτέψουν, να ποτίσουν, να ξεχορταριάσουν, να μεταμορφωθούν σε μικρούς κηπουρούς “για να είναι όμορφος ο κήπος μας”!
Φέτος όμως αποφάσισα πως θα βγω στο μπαλκόνι και θα αισθανθώ ξανά αυτή την απόλαυση που τόσο μου έχει λείψει! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά θα τολμήσω να φυτέψω και τα δικά μου ζαρζαβατικά. Μια μέρα λοιπόν, καθώς έκανα αυτές τις σκέψεις έπεσα πάνω σε μια
Κόκκινη Αλεπού. Πρέπει να την ξέρετε! Αν αγαπάτε τα βιβλία σίγουρα την ξέρετε! Η Ζωή Κοσκινίδου, ο άνθρωπος πίσω από την Κόκκινη Αλεπού, δεν αγαπά μόνο τα βιβλία όπως έμαθα, αλλά αγαπά και την κηπουρική και μάλιστα έχει ήδη φτιάξει το δικό της μικρό μποστανάκι (ενώ ζει στην πόλη). Κάπως έτσι γεννήθηκε το κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω. Απλές συμβουλές για επίδοξους κηπουρούς, ή για όσους θέλουν να κάνουν μικρά και σταθερά βήματα για να βελτιώσουν την ζωή τους. Γιατί όλα τα μεγάλα ξεκινάνε από μικρά, καθημερινά πράγματα.
Η κηπουρική μου έχει σώσει τη ζωή, όσο μου την έχει καταστρέψει, μιας και είμαι αλλεργική σε κάποιες γύρες. Βέβαια, αυτό ποτέ δεν με σταμάτησε από το να βγαίνω σε μπαλκόνια και κήπους και να φροντίζω/χαζεύω/μυρίζω/φτερνίζομαι (όχι πάντα με αυτή τη σειρά) τα λουλούδια και τα δέντρα μου. Είναι μία από τις μεγαλύτερες αγάπες μου και δεν νομίζω να είχα ασχοληθεί μαζί της αν ο πατέρας μου δεν μου είχε περάσει το μικρόβιο. Η πιο αγαπημένη μου μυρωδιά είναι αυτή του βρεγμένου χώματος και η καλύτερη ψυχοθεραπεία το σκάλισμα, το φύτεμα νέων βλαστών και η φροντίδα τους. Όταν ήρθε στον κόσμο η κόρη μου και την περίοδο που άρχισε πια να καταλαβαίνει και να παίζει, αποφάσισα πως η κηπουρική είναι ένας ωραίος τρόπος να την απασχολώ και να παίζει παράλληλα. Οι γνώσεις μου γύρω από το θέμα είναι καθαρά ερασιτεχνικές, οπότε όταν μπήκε στο παιχνίδι και η μικρή αποφάσισα να μάθω περισσότερα και εκτός από ωραίους πανσέδες και πλούσιες μπιγκόνιες να βάλω στο πρόγραμμα και τα ζαρζαβατικά (διπλό όφελος, παίζει και τρώει!).
Στο φυτώριο της γειτονιάς βρήκα ωραιότατα φυτά (μικρά σε μέγεθος): ντοματίνια, φράουλες, πιπερίτσες και μυρωδικά. Η αλήθεια είναι πως η καλλιέργεια πιπερίτσας σε γλάστρα απέτυχε παταγωδώς, οπότε δεν ξαναπροσπάθησα. Όμως, τα ντοματίνια και οι φράουλες είναι εύκολες και έχουν γρήγορα αποτελέσματα. Θέλουν καλό πότισμα -σύμφωνα με τις οδηγίες του γεωπόνου που θα σας προμηθεύσει τα φυτά – και για έξτρα πληροφορίες μπορείτε να συμβουλευτείτε τα δύο αγαπημένα μου sites, το
www.bostanistas.gr και το
www.mistikakipou.gr.Είναι καταπληκτικό πόσο πολύ χαίρονται τα παιδιά όταν παίζουν με το χώμα και η καλλιέργεια τέτοιων ζαρζαβατικών τους δίνει την ευκαιρία να μάθουν πώς φυτεύονται, μεγαλώνουν και τελικά φτάνουν στο πιάτο μας. Ειδικά γύρω στον Ιούνιο, οι ντοματιές μας δίνουν πολλούς καρπούς σχεδόν σε καθημερινή βάση και η μικρή δεν χορταίνει να βγαίνει στη βεράντα, να τους κόβει και να τους τρώει. Φυσικά, δεν χρησιμοποιώ ποτέ χημικά λιπάσματα εκτός από κομπόστ (
http://www.mistikakipou.gr/deka-ilika-gia-kompost/) και φροντίζω να απομακρύνω τα ζουζούνια που απειλούν κυρίως τα ντοματίνια φυτεύοντας δίπλα (αν χρησιμοποιείτε ζαρντινιέρα) διάφορα μυριστικά, όπως βασιλικό ή δυόσμο. Πολύ εύκολο ακόμα είναι και το αγγούρι και δεν θα πιστέψετε πόσο εύγευστα είναι σε σχέση με αυτά των σούπερ μάρκετ. Ένα μοναχά φυτό μας έδωσε πέρυσι τρία αγγουράκια. Η δε φραουλιά είναι έτοιμη να μας δώσει ήδη τις δύο της πρώτες φράουλες.
Γενικώς, μην το φοβάστε το χώμα. Είναι εκτόνωση για τα παιδιά να παίζουν σε κήπους και βεράντες και να κάνουν μαζί και κάτι ωφέλιμο για αυτά. Και η δική σας ενασχόληση με τη γη και το χώμα θα περάσει αργότερα και σε εκείνα.
————————————————————————————————————
Ζωή σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Ετοιμάζω τα σύνεργα κηπουρικής μου!!!!
Τα αποτελέσματα των εργασιών μας θα είναι σύντομα (ελπίζω) κοντά σας.
Maria Naka
5 Απριλίου
Ααααχ ζηλεύω όσους το έχουν με την κηπουρική. Εγώ πάλι δεν το κατέχω, ότι πιάνω πεθαίνει…
Magda Zindrou
8 Απριλίου
Θέλει χρόνο και προσπάθεια Μαρία μου, δεν είναι εύκολο. Τα τελευταία χρόνια αισθάνομαι αυτό που περιγράφεις, αλλά καταλαβαίνω πως πριν τα παιδιά είχα έναν κήπο στο μπαλκόνι μου που τον ζήλευες! Ήρθε η ώρα να ανακάμψω!