Σάββατο απόγευμα κι εμείς βρισκόμαστε στο Studio Μαυρομιχάλη, για να δούμε την παράσταση Κάτι σαν κήπος.
Το φουαγιέ σύντομα γέμισε από ανυπόμονους, λιλιπούτειους θεατρόφιλους κάθε ηλικίας, πανέτοιμους να «εισβάλλουν» στον κύριο χώρο της παράστασης. Εκεί μας περίμενε… ένας κήπος, στον οποίο συναντήσαμε δυο παιδιά έτοιμα για παιχνίδι, χορό και μουσική. Πολλά συγχαρητήρια στους γλυκύτατους Καραχάλιου Κλεονίκη και Καζη Βασίλη, οι οποίοι πραγματικά μεταμορφώνονται επί σκηνής!
Η παράσταση Κάτι σαν κήπος είναι ένα παιχνίδι μεταξύ φίλων, ένα παιχνίδι με τους ήχους και με στοιχεία της φύσης. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται και τα παιδιά συμμετέχουν και απολαμβάνουν τραγούδι, διάφορα μουσικά όργανα, κίνηση και πολλή, πολλή θετική ενέργεια! Με μια κιθάρα οδηγό ο Βασίλης μας καλωσορίζει σκανταλιάρικα, προσπαθώντας να ξυπνήσει την κοιμωμένη φίλη του. Η παράσταση διαρκεί 35 λεπτά και απορείς πότε κύλησε τόσο ευχάριστα η ώρα!
Το έργο τελειώνει με τους δυο ηθοποιούς να προσκαλούν τα παιδιά στη «σκηνή» για να επεξεργαστούν τα υλικά και τα αντικείμενα, κερνώντας τα ξηρούς καρπούς και μανταρίνια. Με υπομονή εξηγούν το καθετί και ένα αυτοσχέδιο messy play ξεκινά.
Η υπόθεση είναι απλή (καθώς απευθύνεται σε πολύ μικρές ηλικίες, οριακά θα έλεγα έως 3,5 χρόνων) αλλά οι δυο πρωταγωνιστές καταφέρνουν με επιτυχία να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον των μικρών θεατών. Την προτείνω ανεπιφύλακτα και ως πρώτη επαφή των παιδιών με τον μαγικό κόσμο του θεάτρου.
Περάσαμε υπέροχα και φύγαμε με το μυαλό μας να ταξιδεύει σε κήπους, λουλούδια και αγκαλιές που μοσχομύριζαν μανταρίνι!
Χρήσιμες πληροφορίες
Φορέστε άνετα ρούχα και φροντίστε να φύγετε από το σπίτι λίγο πιο νωρίς, ειδικά αν χρησιμοποιήσετε αυτοκίνητο, καθώς το πάρκινγκ στην περιοχή μπορεί να σας δυσκολέψει. Ο χώρος είναι ιδιαίτερα baby-kids friendly (υπάρχει αλλαξιέρα, χώρος να ζωγραφίσουν τα παιδιά εάν θέλουν κλπ).
Η παράσταση παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά και μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες πατώντας εδώ.
Μικα Ν
11 Δεκεμβρίου
Μάλλον διαφορετική παράσταση παρακολουθήσαμε… καμία υπόθεση,ούτε οι μικροι θεατές αλλα ούτε οι μεγάλοι καταλάβαιναν τι συμβαίνει με αποτέλεσμα να χαζεύουν κ να κάνουν φασαρία. Η μόνη ενδιαφέρουσα στιγμή ηταν όταν μοιραστηκαν τα οργανάκια και μπορούσαν να συμμετέχουν και τα παιδιά αλλα αυτο έγινε στα τελευταία λεπτά… Δυστυχώς εντελώς αδιάφορη παράστση και πεταμένα λεφτά.Κ εχουμε πάει σε παράσταση που τα παιδια δεν έπαιρναν τα μάτια τους από την σκηνή
Μάγδα Ζήνδρου
11 Δεκεμβρίου
Σεβαστή και η διαφορετική άποψη. Το θέατρο άλλωστε είναι μια εμπειρία που ο κάθε ένας την βιώνει διαφορετικά.
Ελεάννα Φιλιου
11 Δεκεμβρίου
Θα συμφωνήσω με τη Μάγδα. Η τέχνη είναι μια εμπειρία διαφορετική για τον καθένα, ανάλογη των βιωμάτων μας, ακόμα και της διάθεσης μας. Στην παράσταση που πήγαμε, ήταν τελείως διαφορετικό το κλίμα από αυτό που περιγράφετε, ίσως και το κοινό εκείνη την ημέρα να λειτούργησε καλύτερα ως ομάδα.