Θυμάμαι πολύ έντονα μέχρι σήμερα πόσο μου άρεσαν οι σχολικές γιορτές για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το μυαλό ταξίδευε, θύμωνα, αισθανόμουν δέος και θαυμασμό… Ήταν η γιορτή που μας έφερε ακόμη πιο κοντά στο Λύκειο, η επέτειος που μας θύμιζε πως δεν πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε στο καλύτερο, δεν πρέπει ποτέ να πάψουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.Και μέχρι σήμερα κάποιες εικόνες συνεχίζουν να είναι δυνατές, συγκλονιστικές…

Όταν το παιδί μου γύρισε πρώτη φορά από τον παιδικό σταθμό σιγοτραγουδώντας Λοΐζο, με πλημμύρισαν οι αναμνήσεις. Συγκινήθηκα… Και κάθε χρόνο έρχεται με περισσότερες εικόνες στο κεφάλι του, μας αφηγείται την ιστορία “των παιδιών που έδιωξαν τους κακούς ανθρώπους”, ζητάει να τον πάμε να αφήσει ένα λουλούδι στο μνημείο του Πολυτεχνείου, τραγουδάει παρέα πλέον με τον αδερφό του τον “Δρόμο” και φωνάζουν με πάθος Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία! Από πέρυσι λοιπόν αγοράσαμε και τα σχετικά βιβλία, συζητάμε για τον αγώνα των φοιτητών, το πολίτευμα, την δημοκρατία, τις εκλογές, το δικαίωμα των ελεύθερων ανθρώπων να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Αυτά λοιπόν είναι τα βιβλία που έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες στο σπίτι μας:

Την κυρά Δημοκρατία όλοι την αγαπούν στο μικρό χωριό, γι’ αυτό τη διάλεξαν για αρχηγό. Τι θα συμβεί όμως όταν η κυρία Ρία η Δικτατορία πάρει με τη βία όλη την εξουσία; Μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν ευτυχισμένοι χωρίς τη Δημοκρατία; Ένα βιβλίο για να εξηγήσουμε στα παιδιά την αξία της Δημοκρατίας. (Από την παρουσίαση της έκδοσης) Πολυαγαπημένο! Τροφή για σκέψη και συζήτηση.

Οι περιπέτειες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με χαριτωμένα και απλά στιχάκια, από τον Φίλιππο Μανδηλαρά, για να εντυπώνονται εύκολα στη μνήμη των παιδιών. Στο Πολυτεχνείο αποφάσισε να κλειστεί, απαγορεύσεις, φυλακές να μην τις φοβηθεί. Γιατί το γνώριζε πως πάλευε για την ελευθερία, στον τόπο μας για να ξαναρθεί η δημοκρατία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ’ αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ‘χουν την ησυχία τους. Τα ντενεκεδάκια που μένουν εδώ έχουν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέυ-μπαμ-μπαμ. Ζούσαν όλα πολύ ευτυχισμένα στην Ντενεκεδούπολη, ώσπου μια μέρα… (Από την παρουσίαση της έκδοσης) Ένα κλασικό βιβλίο που διαβάζεται όλο τον χρόνο. Απλά υπέροχο!

Ποιο ζώο είναι καταλληλότερο για να γίνει αρχηγός των ζώων; Το πιο έξυπνο, ή το πιο δυνατό; (Από την παρουσίαση της έκδοσης) Πιστεύω πως είναι το καλύτερο βιβλίο σχετικό με αυτά τα θέματα.

Επίσης, στην σελίδα www.kinderella.gr, παρότι απευθύνεται κυρίως σε εκπαιδευτικούς, θα βρείτε πλούσιο υλικό σχετικό με το θέμα. Πατείστε εδώ για το πρώτο μέρος και εδώ για το δεύτερο μέρος

Τέλος στην σελίδα http://stasinipiagogio.blogspot.gr/ θα βρείτε τον κύριο Δήμο και τον κύριο Τυράννη. Ένα μεγάλο μπράβο στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων που κάνουν τέτοιες δουλειές και που φυσικά έχουν την διάθεση να τις μοιραστούν με όλους εμάς!