Τα βιβλία του μήνα #Ιούλιος2019

Καλό μήνα! Ελάτε να ανακαλύψουμε και αυτόν τον μήνα τα βιβλία που θα μας ακολουθήσουν στα ταξίδια και τις βόλτες μας. #Ιούλιος2019

Καλοκαίρι στο κουτί – Αργυρώ Πιπίνη (Εκδόσεις Παπαδόπουλος)

Το Καλοκαίρι στο κουτί μοιάζει με ένα σεντούκι θησαυρού! Κρύβει μέσα του περιπέτειες και ταξίδια, ακρογιαλιές και βουνά, χρώματα κι αρώματα, γεύσεις και μυρουδιές καλοκαιρινές. Κρύβει φιλίες και κέφι, λεμονάδες και παγωτά, πέδιλα και σαγιονάρες, θάλασσες και αμμουδιές, αγριολούλουδα και σύκα. Το καλοκαίρι έχει ξεγνοιασιά και παιχνίδι, γέλια και τραγούδια, όνειρα και φαντασία. Έχει καράβια και δάση, κουβαδάκια στην  άμμο, αστερίες και κοχύλια, ζουζούνια και καβουράκια.

Ένα ονειρικό βιβλίο που συνδυάζει αριστουργηματικά τον αβίαστο και τρυφερό ποιητικό λόγο της Πιπίνη με τις υπέροχες εικαστικές δημιουργίες του Αχιλλέα Ραζή. Λέξεις και εικόνες που ζωντανεύουν μοναδικά την αίσθηση του καλοκαιριού, που ανακαλούν μνήμες και κινητοποιούν τη φαντασία. Ένα πανέμορφο βιβλίο που δε χορταίνεις να το ξεφυλλίζεις μπρος πίσω με λαχτάρα και προσμονή!

Ο φίλος μου ο Τζιμ – Kitty Crowther (Μάρτης)

Ο Τζακ, ο μαύρος κότσυφας, θέλει να γνωρίσει τον κόσμο και περισσότερο απ’ όλα να δει τη θάλασσα. Το παίρνει απόφαση και ξεκινάει για το ταξίδι του. Φτάνοντας στη θάλασσα γνωρίζει τον Τζιμ, έναν άσπρο γλάρο, που τον καλεί στο σπίτι του. Πετούν μαζί και φτάνουν στο χωριό του Τζιμ.

Όλοι οι κάτοικοι του χωριού είναι σαν τον Τζιμ, άσπροι γλάροι, και κοιτούν τον Τζακ με καχυποψία. Κανείς δε φαίνεται να τον συμπαθεί. Ο Τζακ, στεναχωρημένος, σκέφτεται να επιτρέψει στο σπίτι του. Ο Τζιμ, όμως, δεν τον αφήνει. «Θα δεις που στο τέλος θα σε αγαπήσουν οι γλάροι… αλλιώς θα ‘ρθω εγώ στο δάσος μαζί σου», του λέει. Η φιλία των δύο πουλιών, μέρα με τη μέρα δυναμώνει.

Μια μέρα ο Τζακ βρίσκει στο σπίτι του Τζιμ ένα σεντούκι με βιβλία. Ο φίλος του τα χρησιμοποιεί για να ανάβει τη σόμπα! Του εξηγεί πως στο χωριό κανείς δεν διαβάζει. Στο Τζακ όμως αρέσει το διάβασμα και ξεκινά κάθε βράδυ να διαβάζει στο φίλο του μια ιστορία. Όπως αποδεικνύεται, στους γλάρους αρέσει να ακούν ιστορίες. Κι όχι μόνο στον Τζιμ…  

Ο φίλος μου ο Τζιμ είναι μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, για το ξένο, το αλλιώτικο, που μοιάζει απειλητικό και συχνά οι άνθρωποι το απορρίπτουν, χωρίς καν να θέλουν να το γνωρίσουν κάπως καλύτερα. Η Kitty Crowther μας δίνει ένα όμορφο βιβλίο για ένα θέμα που συνεχίζει να ταλανίζει και την ελληνική πραγματικότητα, ένα βιβλίο για την αποδοχή του διαφορετικού και τη δύναμη της φιλίας. Η γνωριμία με τον “Άλλον”, όταν ξεπεραστούν οι φοβίες και μπουν στην άκρη οι προκαταλήψεις, ανοίγει νέους ορίζοντες, πλουτίζει τη ζωή με νέες εμπειρίες.

Η Kitty Crowther πραγματεύεται το θέμα με μικρές, απλές φράσεις που εικονογραφεί καρέ-καρέ με παλ χρώματα, καθαρές γραμμές και λιτότητα. Ο μικρός αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει την ιστορία εύκολα, “διαβάζοντας” μόνο την περιεκτική και απέριττη εικονογράφηση, που αποδίδει με ακρίβεια ακόμη και τις συναισθηματικές καταστάσεις των πρωταγωνιστών.  

Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά

Ο Κηπουρός της Νύχτας – Αδερφοί Φαν (Εκδόσεις Μεταίχμιο)

Μια µέρα ο Γουίλιαµ βλέπει με έκπληξη ότι το καταπράσινο φύλλωμα του δέντρου έξω απ’ το παράθυρό του, στο ορφανοτροφείο Γκρίμλοκ, έχει πάρει τη µορφή κουκουβάγιας! Από τότε και μετά, κάθε πρωί κι ένα δέντρο της οδού Γκρίμλοκ εμφανιζόταν με τη μορφή ενός μεγάλου γλυπτού από φύλλα: μια γάτα, ένα φιλικό κουνέλι, ένας όμορφος παπαγάλος, ένας παιχνιδιάρης ελέφαντας, ένα υπέροχος δράκος! Η μεταμόρφωση των δέντρων είχε φέρει τη χαρά στην γκριζωπή οδό Γκρίμλοκ και το χαμόγελο στα χείλη των κατοίκων της.

Μια νύχτα ο Γουίλιαμ εντόπισε και ακολούθησε τον μυστηριώδη Κηπουρό της Νύχτας. Οι δύο τους δούλεψαν χωρίς σταματημό όλη τη νύχτα μεταπλάθοντας σε πανέμορφα γλυπτά τα δέντρα του πάρκου Γκρίμλοκ. Οι εποχές πέρασαν, τα φύλλα άλλαξαν χρώμα έπεσαν από τα δέντρα. Όμως τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο στη μικρή πόλη και τους κατοίκους της. Ούτε κι ο Γουίλιαμ που συνέχισε τα βράδια το έργο του Κηπουρού της Νύχτας.

Μια τρυφερή αλληγορική ιστορία, με ονειρική εικονογράφηση από τους αδελφούς Φαν, ένα παραμύθι που κυλά σαν νοσταλγική υπόσχεση για έναν κόσμο πιο όμορφο.

Μετάφραση: Μάρω Ταυρή

Ένα φως για τη νύχτα – Marie Voigt (Εκδόσεις Ίκαρος)

“Η Μπέτυ λάτρευε τη νύχτα. Γιατί όταν έπεφτε η νύχτα, ήταν η στιγμή για τις πιο μαγικές ιστορίες. Όπως αυτή που μιλούσε για τον Κόσμο, τον αρκούδο που φοβόταν το σκοτάδι”. Μια νύχτα λοιπόν ο Κόσμο ξεπήδησε μέσα από το βιβλίο και η Μπέτυ ανέλαβε να τον ξεναγήσει στο κόσμο του σκοταδιού, να του δείξει πως το σκοτάδι το χρειαζόμαστε για να βλέπουμε το φως και την ομορφιά των σκιών! Οι δύο φίλοι ξεκινούν μια βραδινή βόλτα μέχρι την Σπηλιά χωρίς Όνομα και ζουν μαζί μια όμορφη νυχτερινή περιπέτεια.

Το βιβλίο της Marie Voigt πραγματεύεται με έξυπνο τρόπο ένα διαχρονικό ζήτημα που απασχολεί τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους: το φόβο του σκοταδιού. Ο φόβος για το σκοτάδι που εμφανίζουν πολλά παιδιά στην προσχολική ηλικία θεωρείται μια φυσιολογική αντίδραση και είναι μέρος της εξελικτικής τους ανάπτυξης. Αναπτύσσεται όταν το παιδί αρχίζει να έχει την αίσθηση του κινδύνου ότι κάτι δυσάρεστο μπορεί να του συμβεί ή κάποιος να το βλάψει. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού αναπτύσσονται συχνά μη ρεαλιστικοί φόβοι για το σκοτάδι. Μπορεί για παράδειγμα να φοβούνται ότι κάποιο ζώο, φάντασμα ή τέρας θα τα βλάψει τη νύχτα. Ο φόβος για το σκοτάδι είναι από τους παιδικούς φόβους που υποχωρούν σχετικά αργά σε ηλικιακό επίπεδο – αν και συχνά δεν υποχωρεί και εγκαθίσταται ως μια από τις πιο συχνές φοβίες και των ενηλίκων!

Η Marie Voigt, πλάθοντας μια γοητευτική και όμορφα εικονογραφημένη ιστορία, επιχειρεί να απομυθοποιήσει το φόβο του σκοταδιού. Η μικρή Μπέτυ γίνεται η οδηγός-συμπαραστάτης του αρκούδου που φοβάται το σκοτάδι, του μαθαίνει να βλέπει τις ομορφιές της νύχτας, της σκιάς, του φεγγαριού, της μικρής λάμψης μέσα στο σκοτάδι.

Ένα βιβλίο που μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να διαχειριστούν και να εκλογικεύσουν τους φόβους τους, αλλά και τους γονείς να προσεγγίσουν το θέμα με κατανόηση, μακριά από ανούσιες υποδείξεις και αναποτελεσματικές νουθεσίες.

Μετάφραση: Αντώνης Παπαθεοδούλου


Σπούδασα Ιστορία και η ζωή τα φερε να ασχολούμαι κυρίως με την Μουσειακή Εκπαίδευση. Έχω διάφορες εμμονές: με τη συλλογική δράση, την κοινωνική απελευθέρωση, τη ρήξη με τα στερεότυπα, την προστασία των μνημείων. Η Μάγδα με παρέσυρε και στην περιπέτεια του "Κάθε μέρα γονείς".

RELATED POST

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

INSTAGRAM
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
error: Content is protected !!