Διαβάσαμε το βιβλίο “Πάμε ξανά” του Oliver Jeffers. Μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ίκαρος και θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Πού πάμε από εδώ και πέρα; Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες συνθήκες που θα επιτρέψουν σε όλη την ανθρωπότητα να ανθίσει; Πώς θα οδηγηθούμε προς ένα συλλογικό και ισχυρό μέλλον;

Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικά ερωτήματα που θέτει ο Όλιβερ Τζέφερς στο νέο του βιβλίο Πάμε Ξανά. Στην πραγματικότητα, ο βραβευμένος, πολυδιαβασμένος και πολυαγαπημένος δημιουργός, γνωστός από τα εξαιρετικά εικονογραφημένα βιβλία του, καλεί τους αναγνώστες να αναρωτηθούν σχετικά με την πορεία της ανθρωπότητας και την ανάγκη για έναν πιο ενωμένο και υπεύθυνο κόσμο. Είναι «ένα βιβλίο για εκείνους που δεν παύουν να σκέφτονται το μέλλον και επιθυμούν να κληροδοτήσουν στις επόμενες γενιές έναν κόσμο για τον οποίο θα είναι υπερήφανες», διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο.

Πράγματι. Ο Όλιβερ Τζέφερς επιστρέφει με μια ακόμα στοχαστική αφήγηση που αφορά στην ανάγκη για αλληλεγγύη, υπευθυνότητα και συνεργασία στον πλανήτη μας. Στο επίκεντρο του βιβλίου βρίσκεται η αναζήτηση για μια καλύτερη ανθρώπινη ιστορία, η ανάγκη να χτίσουμε έναν κόσμο σεβασμού και συνύπαρξης, η προσπάθεια να ξεφύγουμε από μια πραγματικότητα αποξένωσης και μοναξιάς.

Η αιθέρια εικονογράφηση του Τζεφερς, με τη χαρακτηριστική παλέτα ροζ και μωβ, αποπνέει έναν αέρα φαντασίας και μαγείας, παραπέμποντας σε ένα μέλλον που θα βασίζεται περισσότερο στη συλλογική μας ύπαρξη παρά στους διαχωρισμούς που έχουν δημιουργηθεί από τον καταναλωτισμό, την τεχνολογία και τον εθνικισμό.

Στην αφήγησή του, ο Τζεφερς αντλεί έμπνευση από την ιστορία των αστροναυτών, οι οποίοι, βλέποντας τη Γη από το διάστημα, βίωσαν μια νέα αίσθηση της κοινής μας ταυτότητας. Με την ίδια λογική, το βιβλίο προσκαλεί τους αναγνώστες να αναπτύξουν μια πιο συμπεριληπτική αντίληψη του κόσμου, καθώς η συνύπαρξη και η συνεργασία είναι το κλειδί για ένα πιο ανθρώπινο μέλλον.

«Το μέλλον συρρικνώθηκε στα όρια της δικής μας ζωής», διαβάζουμε σε ένα σημείο του βιβλίου που εικονογραφείται με μια μωβ ταφόπλακα της ζωής. Για τον Τζέφερς χρειάζεται να δούμε την ανθρωπότητα ως ένα «εμείς», μακριά από διαχωρισμούς ή εχθρικές γραμμές. Με το χαρακτηριστικό του ύφος, με την λιτή, ποιητική του πρόζα και την ανάλαφρη εικαστική πινελιά του, τονίζει την ανάγκη για αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε την ιστορία μας, τονίζοντας τη σημασία της επιμονής, της αισιοδοξίας και της κοινότητας.

«Θα έπρεπε να γνωρίζουμε πια… ότι ενώ είναι σοφό να ρίχνουμε ματιές στο παρελθόν (γιατί συμβαίνει συχνά να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας), αν κοιτάζουμε διαρκώς προς τα πίσω, χάνουμε το δρόμο μας, γιατί ο δρόμος μας δεν είναι προς τα εκεί». Άλλο ένα απόσπασμα του βιβλίου που συνοψίζει μια θέση και μια πρόταση για «δημιουργία καλύτερων ιστοριών». Γιατί οι ιστορίες που λέμε, οι αξίες που διαδίδουμε, μπορούν να διαμορφώσουν τον κόσμο γύρω μας και να καθορίσουν την κατεύθυνση της ανθρωπότητας. Η δύναμη της αφήγησης, με την οποία δημιουργούμε και μοιραζόμαστε το όραμά μας για τον κόσμο, αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία για να σχηματίσουμε το μέλλον μας.

Το μήνυμα του βιβλίου, μπορεί να μην είναι κάτι νέο∙ έρχεται, όμως, με μια νέα ορμή. Μπορεί να μην υπόσχεται λύσεις, αλλά καλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί και να φανταστεί έναν καλύτερο κόσμο. Όπως σημειώνει στο επίμετρο ο Τζέφερς, το βιβλίο του λειτουργεί ως μια πινακίδα στον δρόμο που δείχνει την κατεύθυνση για έναν δύσκολα διακριτό δρόμο εξόδου.

Ο Τζεφερς δεν παραγνωρίζει τα σοβαρά προβλήματα του κόσμου μας. Κάθε άλλο. Τα προσεγγίζει, ωστόσο, με αισιοδοξία, ενθαρρύνοντας μια θετική και δημιουργική ανάγνωση για την υπέρβασή τους. «Γιατί υπάρχει άγρια ομορφιά σ’ αυτή τη ζωή στη Γη κι ελπίδα, όπου κι αν την αναζητήσεις».

Διαβάστε κι αυτά

• Ο Oliver Jeffers μας ταξιδεύει στον πλανήτη Γη
• Ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να διαβάσεις ένα βιβλίο
• Διαβάσαμε “Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν”
• Διαβάσαμε “Ένα παιδί από βιβλία” από τις Εκδόσεις Ίκαρος