Ο Σεπτέμβρης είναι μέχρι τώρα ένας δυσκολούτσικος μήνας θα έλεγα. Πολλές οι αλλαγές, τούμπα η καθημερινότητα, άλλες οι ανάγκες, μεγαλύτερα τα άγχη (όχι υποχρεωτικά δικαιολογημένα)… Απλώς όταν έχεις μαθει να το ελέγχεις, όταν έχεις συνηθίσει στην ρουτίνα σου, όταν έχεις βρει έναν ρυθμό, δεν σου αρέσουν και πολύ οι αλλαγές. Ειδικά αν είσαι σαν εμένα…

Δεν γίνεται όμως να βγει άλλη μια χρονιά με άγχος, με γκρίνια, με νεύρα, με
ένταση, με τρέξιμο και όλα αυτά άνευ λόγου στην πραγματικότητα. Απλώς
επειδή παρασυρόμαστε από έναν ρυθμό (ποιός τον καθορίζει άραγε;), επειδή
δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε, επειδή δεν μπορούμε να μην καταναλώσουμε…

Μεταμορφώνω λοιπόν τον Σεπτέμβρη στην αρχή του “νέου έτους” και μαζί μου κουβαλώ το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι που είμαι χαλαρή, το καλοκαίρι που απολαμβάνω το σπίτι μου, τα παιδιά μου, τον άντρα μου, τους φίλους μου, το καλοκαίρι που δεν ασχολούμε συνέχεια με τις ελλείψεις μου, το καλοκαίρι που είμαι ο εαυτός μου χωρίς πολλά πολλά…

Φέτος λοιπόν θέλω να αλλάξω κάποια πράγματα και να προσθέσω κάποια άλλα…

Κοιτάω μπροστά λοιπόν, κάνω το βήμα και λέω:

• Θα βγαίνω περισσότερο από το σπίτι για να κανω τις δουλειές μου. Αρκετά με τον delivery ψιλικατζή. Νομίζω πως θα κρατήσουμε τις αποστάσεις μας.
• Οι συναντήσεις με φίλους είναι απαραίτητες. Κάθε φορά που κάνω κάτι με μια φίλη/έναν φίλο αλλάζει όλη μου η διάθεση, βλέπω τα πράγματα αλλιώς, αισθάνομαι τόσο γεμάτη!
• Θα μάθω καινούρια πράγματα. Η ραπτομηχανή με κοιτάει όλο λαχτάρα, το πλεκτό που ξεκίνησα τον χειμώνα με καλεί και η φίλη μου η Εύη είναι πρόθυμη να μου μάθει βελονάκι. Τώρα είναι η ευκαιρία να δημιουργήσω!
• Θα συνεχίσω να διαβάζω βιβλία, αλλά θα αρχίσω να ακούω περισσότερη μουσική, να βλέπω περισσότερες ταινίες στον κινηματογράφο και να πηγαίνω θέατρο. Κάποτε το ραδιόφωνο έκλεινε όταν πήγαινα για ύπνο, δεν έχανα καμία ταινία από όσες ήθελα να δω. Το θέατρο σκοπεύω να το ανακαλύψω τώρα, έστω και με καθυστέρηση…
• Χρειάζομαι περισσότερη τέχνη, περισσότερα μουσεία. Πόσες εκθέσεις τελείωσαν και εγώ δεν πέρασα καν έξω από το μουσείο που τις φιλοξενούσε;
• Συνεργασίες με ταλαντούχους ανθρώπους. Υπάρχουν τόσοι υπέροχοι άνθρωποι γύρω μου, μεγάλα μυαλά και το δικό μου ξεχειλίζει από ιδέες και σκέψεις! Γιατί να πηγαίνουν όλα χαμένα, ειδικά όταν όλοι είμαστε τόσο πρόθυμοι να τα υλοποιήσουμε;
• Περισσότερα ταξιδάκια, έστω και σύντομες μικρές εξορμήσεις. Στο χωριό; Στο χωριό! Είναι αν μη τι άλλο μια αλλαγή από την καθημερινότητα. Τώρα αν μας κάτσει και τίποτα καλύτερο, δεν θα πω και όχι…
• Δεν θα αποφέυγω τις προκλήσεις. Και μου δίνονται πολλές… Και φοβάμαι… Και αυτές απλά χάνονται και μαζί τους χάνονται και όλες οι καινούριες ευκαιρίες, Πώς να το κάνουμε; Ζωή δίχως το ρίσκο του καινούριου γίνεται;
• Δίαιτα και γυμναστική, αρκετά το άφησα. Δεν θα δεχτώ να έρθει άλλη χρονιά που θα κυκλοφορώ στην παραλία με το ολόσωμο, προσπαθώντας να κρύψω τα ασυμάζευτα. Αν δεν τα καταφέρω, ας το αγαπήσω τουλάχιστον το ρημάδι, γιατί τι να κάνουμε, δύο παιδιά έβγαλα, πώς γίνεται να μην το αγαπώ;
• Θα τρώω καλύτερα, όχι απλώς λιγότερο: φρούτα, λαχανικά, νερό, ένα πιο υγιεινό πρωινό.
• Οργάνωση στο σπίτι. Το γνωστό decluttering είναι απαραίτητο αυτή τη στιγμή σε όλους τους χώρους του σπιτιού μου. Από το παιδικό δωμάτιο και την ντουλάπα τους, μέχρι τα συρτάρια της κουζίνας και το γραφείο του καλού μου… Για να μην σχολιάσω την ντουλάπα μου. Είμαστε έτοιμοι για το μεγάλο ξεκαθάρισμα!
• Θα σταματήσω τις συγκρίσεις. Ο καθένας ζει την ζωή του. Και το κάνει με όποιο τρόπο μπορεί. Ευτυχώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι…
• Λίγη ξεκούραση παρακαλώ; Έστω έναν υπνάκο το ΣΚ;
• Να μην ξεχάσω να αγοράσω μια καλή αντζέντα και ένα σημειωματάριο. Η οργάνωση είναι το Α και το Ω. Το βλέπω χρόνια αυτό το έργο.
• Θα απολαμβάνω τα μικρά πράγματα. Μου προσφέρουν τόση χαρά οι μικρές στιγμές και πολλές φορές, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, απλά το ξεχνάω.

Και λίγο πριν σας αφήσω έχω και ένα συμπληρωματικό θέμα, το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει όλους, να το σκεφτούμε, να το κάνουμε πράξη καθημερινά, όσο γίνεται και όσο μας επιτρέπει αυτή η καθημερινότητα. Προσπαθήστε να περάσετε 24 ώρες δίχως να παραπονεθείτε για το παραμικρό. Και για να γίνει ακόμη πιο ενδιαφέρον σκεφθείτε κάθε μέρα 2 πράγματα για τα οποία είστε χαρούμενοι, 2 πράγματα που σας κάνουν να χαμογελάτε, να ξεχνάτε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας μαυρίζουν την καρδιά. Ξέρω πως ακούγομαι λίγο σαν διαφήμιση θετικής ενέργειας, αλλά πραγματικά, τις μέρες που συνειδητά κάνω προσπάθεια να μην αφήσω τίποτα άσχημο να με αγγίξει όλα είναι καλύτερα. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν σας προτρέπω να κλείσετε τα μάτια και να κοιτάτε μόνο τον εαυτούλη σας. Αυτά μακριά από μένα!!! Ο διπλανός μας δεν μας είχε ποτέ περισσότερο ανάγκη και εμείς οφείλουμε να στεκόμαστε δίπλα του, με αλληλεγγύη, χωρίς ψευτοφιλανθρωπίες και φανφάρες.

Ας γίνει αυτό η αφορμή για να είμαστε όλοι λίγο καλύτερα…
 

Μπορείτε να τυπώσετε και αυτά τα πολύ όμορφα πινακάκια που βρήκα στο Pinterest. Θα είναι κάτι σαν καθημερινό reminder, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!

40 ways to stay creative
20 things to start doing