Στο χωριό ετούτο ‘δω, που δεν είν’ της φαντασίας

δεν εγνώριζε κανείς, ούτε επί της αρχής – ούτε επί της ουσίας

τι θα πει «είναι δικό μου» και «ποιος είν’ ο αρχηγός».

      Ήτανε με λίγα λόγια…

αδιάφοροι εξουσίας – και εχθροί ιδιοκτησίας.

Λίγα λόγια για το παραμύθι…

Το Φανταστικό Xωριό του Σπύρου Γραμμένου δεν είναι φανταστικό γιατί το έπλασε στη φαντασία του, αλλά επειδή είναι ένα πολύ ουάου χωριό! Και είναι ουάου γιατί δεν έχει πλούσιους και φτωχούς, δεν έχει εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, δεν έχει ιδιοκτησία! Όλοι είναι ίσοι, ο ένας βοηθά τον άλλον, όλοι μαζί μαζεύονται κάθε Κυριακή πρωί στην πλατεία με τον πλάτανο και αποφασίζουν για τα θέματα που τους απασχολούν: για την παιδεία, για την υγεία, για όλα. Οι κάτοικοι του χωριού δε χρειάζονται Δήμαρχο και υπουργούς, δε ξέρουν καν τι είναι τα χρήματα…

Μέχρι που κάποια Κυριακή, ο Κεφάλας θέτει για συζήτηση ένα θέμα: να κάνουν εκλογές για να βγάλουν Δήμαρχο και υπουργούς που να έχουν την ευθύνη για επιμέρους θέματα και έτσι να μη χρειάζεται να χάνουν τις Κυριακές τους με συζητήσεις και συνελεύσεις. Η ιδέα, που την έφερε από ένα μακρινό χωρίο, το «Δίχως Σκέψη», όπου είχε ταξιδέψει, φάνηκε ενδιαφέρουσα σε αρκετούς, ενώ άλλοι την απέρριψαν εντελώς.

Το χωριό μοιράστηκε στα δύο και η διχόνοια εγκαταστάθηκε για τα καλά. Οι «εκλογικοί» αποφάσισαν να προχωρήσουν μόνοι τους στο εγχείρημα. Εγκαταστάθηκαν στο μισό χωριό, που χωρίστηκε στη μέση με μια κορδέλα, κάναν εκλογές και βγάλαν Δήμαρχο τον Κεφάλα και υπουργούς. Οι άλλοι μισοί κάτοικοι, οι «αδελφοσύνη», συντάχτηκαν στον υπόλοιπο οικισμό και συνέχισαν να ζουν όπως και πρώτα.

Στην πλευρά των «εκλογικών» δεν άργησαν να φανούν τα προβλήματα. Οι κάτοικοι που κάναν τις δουλειές για τον Δήμαρχο και τους υπουργούς άρχισαν να γκρινιάζουν πως δεν είναι δίκαιο να υπηρετούν τζάμπα τους άρχοντες και διεκδίκησαν να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Έτσι, ο Κεφάλας αποφάσισε να φτιάξει χρήματα, όπως είχαν και στο χωριό «Δίχως Σκέψη», και να πληρώνονται οι άνθρωποι που δούλευαν. Τα λεφτά έφεραν νέα προβλήματα και αδικίες, άλλοι έγιναν πλούσιοι και άλλοι φτωχοί, όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.

Μέχρι που εμφανίστηκε, όπως συμβαίνει στα παραμύθια, αλλά όχι μόνο σε αυτά, η Νεράιδα (ή νερά-είδα;) κι έφερε τη λύση και τη λύτρωση.

Τελικά, να πάω στο Φανταστικό Χωριό;

Ο Σπύρος Γραμμένος, αυτή τη φορά γράφει, συνθέτει, τραγουδάει και παίζει επί σκηνής!  Δημιούργησε ένα έμμετρο φανταστικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, με το τρόπο που μόνο ένα τραγουδοποιός όπως ο ίδιος θα μπορούσε: με χιούμορ και λογοπαίγνια, με απλότητα και ειλικρίνεια, με ευαισθησία και πάθος, με ρεαλισμό και ουτοπία.

Η αλήθεια είναι πως όσοι έχουν γνωρίσει τον Γραμμένο από τη μουσική και τους στίχους του περίμεναν από χρόνια, ήδη από τον «Κουκουλοφόρο», την ουσιαστικότερη εμπλοκή του με το παιδικό θέατρο (τραγούδια για παιδικό θέατρο έχει ξαναγράψει). Όχι γιατί είναι παιδιάστικος, αλλά γιατί είναι, επί της ουσίας, ένας σπάνιος δημιουργός ιστοριών, ένας πραγματικός παραμυθάς με παιδική ψυχή.   

Το Φανταστικό Χωριό, όπως σημειώνει ο ίδιος στο καλαίσθητο βιβλιαράκι που κυκλοφορεί, από τις εκδόσεις ΚΨΜ, παράλληλα με την παράσταση και συνοδεύεται από CD με τα τραγούδια της, «Είναι το όνειρό μου, η ουτοπία μου. Είναι το παραμύθι που έλεγα στον εαυτό μου για να κοιμηθώ. Κάποια στιγμή το σχεδίασα σε ένα χαρτί, μετά έκατσα και έγραψα την ιστορία μην τύχει και ποτέ την ξεχάσω…».

Το Φανταστικό Χωριό είναι ένα όμορφο αναρχικό παραμύθι, ευχάριστο και διασκεδαστικό αλλά όχι και παρηγορητικό, αφού (ξανα)ανοίγει αναπόφευκτα, με παιδική αθωότητα και ευθυκρισία, θέματα διαρκώς επίκαιρα για τη δομή της κοινωνίας και τον κόσμο που έχουμε κατασκευάσει.

Η παράσταση, σε σκηνοθεσία της Ζωής Ξανθοπούλου, με τα λιτά σκηνικά της Αμαλίας Θοεδωροπούλου και το ίδιο το Σπύρο Γραμμένο επί σκηνής με το γιουκαλίλι του και τη συνοδεία του μουσικού Χάρη Παρασκευά, ρέει με ταχύ κι αβίαστο ρυθμό, εναλλάσσοντας πρόζα και τραγούδι, εμπλέκοντας μικρούς και μεγάλους στην πλοκή της ιστορίας. Ο Γραμμένος, με το γνωστό και από τα live του ύφος, ξέρει καλά το παιχνίδι της άμεσης επικοινωνίας με το κοινό, μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς και την αυτοσαρκαστική διάθεση, απογειώνοντας την παράσταση.

Θα είναι κρίμα να την χάσετε!   

Πληροφορίες

Κάθε Κυριακή στις 12:00

Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι

Διάρκεια: 50 λεπτά

Για παιδιά 5+ ετών

Εισιτήρια: 10€ & 8€

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3455.020