Και πράγματι δεν ήταν λίγα τα σημεία κατά την ανάγνωσή του που αναρωτήθηκα “μα αν ήταν κορίτσι το ίδιο δεν θα κάναμε ως γονείς;”. Το βιβλίο σε αρκετά σημεία προσπαθεί να μας τεκμηριώσει ότι δεν είναι αρκετές οι βιολογικές διαφορές από μόνες τους. Όπως και στα κορίτσια, έτσι και στα αγόρια, το κοινωνικό φύλο, οι προσδοκίες από το περιβάλλον είναι που πρέπει να νικηθούν. Δεν με άφησε ανικανοποίητη. Αναφέρει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και παραδείγματα. Βασικό για μένα είναι ότι καλεί τους γονείς να συναισθανθούν τα αγόρια τους, να αποφύγουν τις ταμπέλες και απλά να τα ακούσουν.
Μπορείτε να βρείτε όλη μας την βιβλιοθήκη εδώ

Maria
12 Νοεμβρίου
Μάγδα και εγω μαμα δυο μικρών αγοριών. 3 ετών και ενός ο μικρός. Να πω ότι δεν μου έχουν αλλάξει τα φώτα? ψεμματα θα ήταν….
Magda Zindrou
13 Νοεμβρίου
Αχ Μαρία μου! Δύσκολες ηλικίες… Σε καταλαβαίνω! Μεγαλώνουν όμως γρήγορα και με έναν μαγικό τρόπο τα ξεχνάς όλα.
martha
13 Νοεμβρίου
δεν έχω αγοράκι, οπότε δεν μπορώ να ξέρω ακόμα..
θα συμφωνήσω όμως ότι πρέπει να σταματήσουμε να βάζουμε ταμπέλες.. και στα αγόρια και στα κορίτσια..
Magda Zindrou
13 Νοεμβρίου
Συμφωνούμε απολύτως Μάρθα μου!