Η ηθοποιός Άννα Ελεφάντη πρωταγωνιστεί φέτος στην παράσταση “Ο αόρατος Τονίνο“, του Τζάνι Ροντάρι, στο Από Μηχανής θέατρο.

Πρόκειται για μια πραγματική απολαυστική παράσταση, με την οποία εγκαινιάζεται φέτος η Παιδική Σκηνή του θεάτρου Από Μηχανής. Το θεατρικό κείμενο είναι της Σοφιάννας Θεοφάνους και η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά.

Εμείς μιλήσαμε με την ηθοποιό Άννα Ελεφάντη, που εκτός από τον ρόλο της στην παράσταση, έχει αναλάβει σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μυλωνά και την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου Από Μηχανής.

Πρωταγωνιστείτε στην -βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Τζάνι Ροντάρι- παράσταση «Ο Αόρατος Τονίνο». Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας.

Στην παράσταση, εκτός από τον Νίκο Παλιούρα που υποδύεται τον Τονίνο, οι υπόλοιποι ηθοποιοί του θιάσου υποδυόμαστε παραπάνω από έναν ρόλους. Από τους 4 ρόλους που εγώ υπηρετώ, ο βασικότερος είναι ο Ρομπέρτο, φίλος και συμμαθητής του Τονίνο, ένας πολύ καλός μαθητής που αγαπά όλα τα μαθήματα εκτός από τη γυμναστική, ένα παιδί του πνεύματος περισσότερο παρά του σώματος ο οποίος κουβαλά τις δικές τους ανασφάλειες με βασικότερη την αγωνία να ανταπεξέλθει σε παιχνίδια «σωματικά» όπως το ποδόσφαιρο καθώς φοβάται μην τον κοροϊδέψουν σε περίπτωση που δεν έχει καλές επιδόσεις.

Ο κεντρικός ήρωας, ο Τονίνο, εύχεται να γίνει αόρατος. Τι τον κάνει να θέλει κάτι τέτοιο;

Ο Τονίνο φτάνει στο σχολείο αργοπορημένος γιατί φοβάται πως αν πει το μάθημα, θα κάνει λάθος. Πάνω στο άγχος του, εύχεται να ήταν αόρατος ώστε να μην τον εξετάσει ο δάσκαλος. Η επιθυμία του επομένως να γίνει αόρατος έχει ως αφετηρία όχι τη λαχτάρα να αποκτήσει «μαγικές» δυνάμεις αλλά το φόβο στο λάθος.

Και τι αντιλαμβάνεται όταν πραγματοποιείται η ευχή του;

Όταν αρχικά η ευχή του πραγματοποιείται, έχει πλάκα: κάνει σκανταλιές στην τάξη, πειράζει τους συμμαθητές του, εισχωρεί στον κόσμο των ενηλίκων και φέρνει τα πάνω – κάτω όμως στην πορεία συνειδητοποιεί, καθώς θέλει να παίξει με τους φίλους του, θέλει να τον αγκαλιάσει η μαμά και ο μπαμπάς του όμως εκείνοι δεν τον βλέπουν, ότι δεν είναι ωραίο να είσαι αόρατος γιατί τελικά μένεις μόνος. Όταν μέσα από τις περιπέτειες του καταλήξει σε αυτήν τη διαπίστωση, θα επιτρέψει στον εαυτό του το δικαίωμα στο λάθος καθώς θα καταλάβει ότι «από τα λάθη μας μαθαίνουμε».

Έχουμε μάθει από παιδιά να τρέμουμε μπροστά στο ενδεχόμενο του λάθους. Γιατί θεωρείτε πως διαιωνίζεται αυτό;

Δυστυχώς, ειδικά στις δυτικές κοινωνίες, η έννοια της επίδοσης και της αριστείας κρατά γερά και καλλιεργείται σε μεγάλο βαθμό από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από τη διαδικασία της αξιολόγησης, των ελέγχων, των βαθμών. Συχνά γινόμαστε μάρτυρες μιας εκπαιδευτικής προσέγγισης η οποία επενδύει απευθείας στο αποτέλεσμα χωρίς να δίνει καθόλου χώρο στη διαδρομή προς της γνώση, μιας διαδικασίας που έχει ως δομικό συστατικό της το λάθος. Αν θέλουμε επομένως να μεγαλώνουμε υγιή παιδιά, με αυτοπεποίθηση, αντίληψη και κριτικό πνεύμα, είναι απαραίτητο όχι μόνο να τους επιτρέψουμε τα λάθη αλλά και το θάρρος να εκτεθούν απέναντι σε αυτά. Μόνο έτσι θα μπορούν να καταλάβουν τί δεν πήγε καλά ώστε την επόμενη φορά να προσπαθήσουν να μην το επαναλάβουν, μόνο έτσι σε βάθος χρόνου, θα είναι σε θέση να αναλάβουν την ευθύνη των επιλογών τους ακόμα κι αν αυτές συνοδεύονται από λανθασμένες κινήσεις.

Αγόρασε τα εισιτήριά σου για την παράσταση “Ο αόρατος Τονίνο”

Η παράσταση μιλά ακόμη και για το συναίσθημα της μοναξιάς που μπορεί να νιώθει ο άνθρωπος σε κάθε ηλικία. Ο αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων είναι μια πραγματικότητα. Μπορεί το θέατρο να καλλιεργήσει την συναισθηματική νοημοσύνη και ενσυναίσθηση στα παιδιά και αν ναι, με ποιον τρόπο;

Η συνύπαρξη, η διάδραση, ο συγχρωτισμός είναι δομικά συστατικά της Τέχνης του θεάτρου, όχι μόνο στη διαδικασία δημιουργίας μιας παράστασης αλλά και κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης της. Πιστεύω ότι το θέατρο έχει ανυπολόγιστη εκπαιδευτική δύναμη καθώς μπορεί με βιωματικό, παιγνιώδη και ευφάνταστο τρόπο να γίνει δίαυλος επικοινωνίας σημαντικών μηνυμάτων. Όσο περισσότερο τα παιδιά βλέπουν θέατρο, όσο περισσότερο τα παιδιά ασχολούνται με το θέατρο τόσο περισσότερο θα εκπαιδευτούν στο να είναι ανοιχτά στην πληροφορία και την επικοινωνία. Και όταν έχει να κάνεις με παιδιά που διεκδικούν να ακουστούν και ξέρουν να ακούν, τότε μπορεί να γίνουν θαύματα!

Είκοσι χρόνια μετά, επιστρέφετε εκεί από όπου ξεκινήσατε, σε παιδική σκηνή. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτή την επιστροφή, σας είχε λείψει η επαφή με τους μικρούς θεατές;

Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη που επιστέφω στο θέατρο για παιδιά με το οποίο νέα ηθοποιός τότε, έκανα τα πρώτα μου βήματα επί σκηνής. Μαμά πλέον η ίδια και με πολλές εντωμεταξύ ώρες πτήσης στο σανίδι, αυτή μου η επιστροφή με γεμίζει χαρά αλλά και ευθύνη: το θέατρο για παιδιά το αντιμετωπίζω ως λειτούργημα μέσω του οποίου όχι μόνο ταξιδεύεις στο μαγικό κόσμο τους και συνδιαλέγεσαι μαζί τους αλλά και διαμορφώνεις το θεατρικό κοινό του αύριο.

Άλλαξε ο τρόπος που προσεγγίζετε το παιδικό θέατρο ο ερχομός της κόρης σας;

Σαφέστατα. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια τόσο των προβών και της διασκευής του βιβλίου σε θεατρικό έργο, μιας διαδικασίας στην οποία συμμετείχε ενεργά όλος ο θίασος, όσο και της παράστασης χρησιμοποίησα εκφραστικά εργαλεία, μνήμες και στιγμές από τη σχέση μου με την κόρη μου, η επαφή μου λοιπόν με τα παιδιά εμποτίζεται από την προσπάθεια να ανακαλώ κάθε στιγμή την αίσθηση που έχω όταν παίζω με την κόρη μου. Παιχνίδια που έχω παίξει μαζί της, εκφράσεις που έχω ακούσει από την ίδια αλλά και το προσωπικό της κριτήριο για το αν η παράσταση λειτουργεί – φαντάζεστε σε πόσες πρόβες είχε έρθει! – μού έδωσαν πλούσιο υλικό ώστε να επιδιώκω από σκηνής τη διάδραση με τα παιδιά αλλά και να ευχαριστιέμαι τη μαγική αυτή εμπειρία ως εκεί που δεν πάει!

Για πρώτη φορά φέτος, το θέατρο Από Μηχανής την καλλιτεχνική διεύθυνση του οποίου μοιράζεστε με τον Δημήτρη Μυλωνά έχει παιδική σκηνή. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που κληθήκατε ν’ αντιμετωπίσετε μέχρι τώρα και ποιο το μεγαλύτερό σας όνειρο πίσω από τη δημιουργία σας;

Δεν θα έλεγα ότι έως τώρα αντιμετωπίσαμε κάποιο εμπόδιο απλώς όπως κάθε νέα αρχή, για να ανθίσει, θέλει χρόνο, σκληρή δουλειά και ικανούς συνεργάτες. Η ίδρυση της ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ του «Από Μηχανής» Θεάτρου ήταν πραγματικά ένα όνειρο που με τον συνεργάτη μου Δημήτρη Μυλωνά, είχαμε από την αρχή όταν αναλάβαμε την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου και τώρα αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Επιθυμία μας είναι μέσα από τους κώδικες της τέχνης και της φαντασίας να συνομιλήσουμε με τα παιδιά δημιουργικά ώστε να γίνουμε συνοδοιπόροι τους στο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής και της γνώσης.

Έχουμε την πεποίθηση ότι η τέχνη του Θεάτρου όχι μόνο ψυχαγωγεί αλλά μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο συμπερίληψης, κατανόησης, έκφρασης κι αυτογνωσίας, πάνω σε αυτόν λοιπόν τον άξονα, ονειρευόμαστε να παρουσιάσουμε στο παιδικό και νεανικό κοινό έναν πλούσιο καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό πρόγραμμα ποιότητας το οποίο να αντανακλά και να βρίσκεται σε διάλογο με τα ερωτήματα της εποχής μας.

Θεατρικές παραστάσεις για παιδιά στον οδηγό “Πάμε Θέατρο;“

Ακολούθησε το Κάθε μέρα Γονείς στο Instagram και στο TikTok