Μπορείς να μπεις σε μια θεατρική σκηνή και να βιώσεις τόσο έντονα συναισθήματα (χαρά, λύπη, συγκίνηση, άγχος, αγωνία, ασφάλεια), να δακρύζεις ενώ γελάς με την καρδιά σου χωρίς να καταλάβεις πότε πέρασαν δύο ώρες; Χωρίς να θέλεις να τελειώσει όλο αυτό που ζεις; Μπορείς! 

Χρειάστηκε μόνο μια λίστα με όσα μας χαρίζει απλόχερα η ζωή και μια εξαιρετική ηθοποιός όπως η Μελίνα Θεοχαρίδου για να βιώσουμε μια από τις πιο όμορφες θεατρικές εμπειρίες της φετινής χρονιάς. Ο λόγος φυσικά για την παράσταση Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα. Εμείς γίναμε κομμάτι της παράστασης και θα την βλέπαμε ξανά δίχως δεύτερη σκέψη. Καλύτερα όμως θα τα πει ο άνθρωπος που χωρίς πρόβα και με αρκετή αμηχανία στην αρχή έγινε για μερικές ώρες ο πατέρας της Μελίνας.

Ομολογώ από την αρχή πως δεν ένοιωθα και πολύ βολικά στην ιδέα να δω μια παράσταση με κεντρικό θέμα την κατάθλιψη… Η αμηχανία έγινε μεγαλύτερη όταν βρέθηκα σε μια άδεια μικρή τετράγωνη αίθουσα με ολόμαυρους τοίχους, άσπρα φωτιστικά και τα καθίσματα πάνω σχεδόν στη σκηνή! Τώρα μάλιστα…

Μπαίνοντας, μια γλυκιά κοπέλα, που όπως κατάλαβα μετά ήταν και η ηθοποιός της παράστασης Μελίνα Θεοχαρίδου, μοίραζε σε όλους μας ροζ post-it σε σχήμα καρδούλας (αν είναι δυνατόν, σκέφτηκα!) με σημειωμένες φράσεις κι έναν αριθμό. Μας εξήγησε πως θα πρέπει όταν ακούσουμε τον αριθμό να διαβάσουμε δυνατά ο καθένας τη φράση του. Υπέροχα: ΚΑΙ κατάθλιψη ΚΑΙ κλειστοφοβία ΚΑΙ διαδραστικότητα…

Η ζωή της Μελίνας, από τα 7 της χρόνια στην εφηβεία κι από κει στην ενήλικη φάση της, έχει σημαδευτεί από την κατάθλιψη της μητέρας της και τις απόπειρες αυτοκτονίας της. Από παιδί ξεκινά να συντάσσει μια λίστα με “Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα” που κάνουν τη ζωή να έχει νόημα (τα σημειώματα στα ροζ post-it που εκφωνούν οι θεατές), μια ιδέα-πρόταση διεξόδου προς τη μητέρα που γίνεται σταδιακά ανάγκη για την ίδια μπροστά στα ερωτήματα και τα αδιέξοδα της ζωής, την επώδυνη διαχείριση της μνήμης, τις αντιφάσεις του έρωτα και των κοινωνικών συμβάσεων, την εναλλαγή της θλίψης με την ελπίδα, το εκκρεμές ανάμεσα στην “κανονικότητα” και την “τρέλα”…

Ο γοργός ρυθμός του κειμένου, η εναλλαγή συναισθημάτων, το υπέροχο χιούμορ, η μεταδοτικότητα της Μελίνας Θεοχαρίδου απογειώνουν την παράσταση. Όταν μου ζήτησε να παίξω το ρόλο του πατέρα της, δεν δίστασα και πολύ! Με την ήπια καθοδήγησή της και λίγο αυτοσχεδιασμό, μπήκα όσο μπορούσα στον ρόλο, αισθάνθηκα πιο έντονα τις παλινωδίες στον ψυχισμό του πατέρα και της κόρης. «Έκανε κάτι εντελώς ανόητο», χρειάστηκε να απαντήσω στην 7χρονη μικρή που ρωτούσε γιατί η μαμά είναι στο νοσοκομείο. Γιατί όμως ανόητο; Γιατί η μαμά δε θέλει να ζήσει άλλο; Τι την κάνει δυστυχισμένη; Γιατί δεν είναι ευτυχισμένη μαζί μας; Μήπως φταίμε εμείς; Και τι σήμαινε, τελικά, αυτή η απάντηση για ένα παιδί;

Δεν είμαι σίγουρος αν η παράσταση αυτή είναι ένας “ύμνος στη ζωή”, όπως είδα να γράφεται. Κατά τη γνώμη μου είναι μια δυνατή θεατρική εμπειρία που διακινεί συναισθήματα και σκέψεις πάνω στη ζωή, στην αναζήτηση της ευτυχίας και το περιεχόμενό της, στα παιχνίδια του μυαλού. Γι’ αυτό και είναι μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς. Και να προσθέσει στη λίστα της Μελίνας άλλο ένα υπέροχο πράγμα που κάνουν τη ζωή αξιοβίωτη: οι όμορφες θεατρικές εμπειρίες!

Μετά τις εξαιρετικά επιτυχηµένες παραστάσεις την περασµένη άνοιξη στο Θέατρο του Νέου Κόσµου, το Bob Festival στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, την sold-out περιοδεία σε Ηράκλειο, Πρέβεζα, Κύπρο, Δραπετσώνα, Ρέθυµνο, Σαντορίνη και Χανιά, η παράσταση που αγαπήθηκε από χιλιάδες θεατές, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, µε την ηθοποιό Μελίνα Θεοχαρίδου επί σκηνής, επιστρέφει στην Αθήνα! Στο “Tempus Verum – Εν Αθήναις” (Ιάκχου 19, Γκάζι, 2103425170) από τις 10 Φεβρουαρίου και κάθε Σάββατο στις 19.00 για 8 µόνο παραστάσεις.

Μερικά στοιχεία για το έργο

Το πολυβραβευμένο Every Brilliant Thing του Duncan Macmillan (1984, Πνεύμονες) και του Johnny Donahoe για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ένα έργο για την κατάθλιψη ή για το τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε γι’ αυτούς που αγαπάμε. Σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και ελεύθερη προσαρμογή από την Ιόλη Ανδρεάδη και τον Άρη Ασπρούλη (Οικογένεια Τσέντσι, Young Lear).

Το Every Brilliant Thing ανέβηκε για πρώτη φορά το 2013 στην Αγγλία και έκτοτε ταξιδεύει ασταμάτητα σε όλο τον κόσμο. Αφού απέσπασε το βραβείο Critics’ Pick των New York Times και τις διθυραμβικές κριτικές των Guardian, Time Out, Independent, Evening Standard, Telegraph και Sunday Times και ύστερα από την τεράστια επιτυχία που γνώρισε σε Αγγλία, Αμερική, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, έρχεται την άνοιξη του 2017 για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για να παρουσιαστεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη με την πολύγλωσση ηθοποιό Μελίνα Θεοχαρίδου να επιστρέφει στη χώρα μετά από 14 χρόνια για να ερμηνεύσει τον κεντρικό ρόλο.

★★★★ The Guardian
‘Συγκινητικότατο, ξεκαρδιστικό…ίσως ένα από τα πιο αστεία έργα που θα δείτε ποτέ.’

★★★★ The Telegraph
‘Αστείο, έξυπνο, απρόσμενα εμψυχωτικό.’

★★★★ Time Out London
‘Υπερχειλίζει χαρά…πανέμορφο, συγκινητικό. Και πολύ αστείο.’