Αυτές οι σκέψεις στριφογυρίζουν στο μυαλό μου από την προηγούμενη εβδομάδα, μετά το μάθημα yoga συγκεκριμένα. Ίσως αυτό που θα γράψω να ακουστεί μελό, τετριμμένο, αυτονόητο, αλλά φαίνεται πως πρέπει να το λέμε πιο συχνά, στα παιδιά μας, στον σύντροφό μας και στον εαυτό μας. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε, να το λέμε και να το δείχνουμε καθημερινά. Δύσκολο είναι; Καθόλου.
Οι ειδικοί μας λένε πως άμα θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που θα γίνουν υγιείς ενήλικες θα πρέπει να τους προσφέρουμε αγάπη και αποδοχή. Για μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, καλύτερη επικοινωνία, λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα, ικανότητα να διαχειριστούν μόνα τους τις καταστάσεις που προκύπτουν και καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο. Αυτή μας η στάση μπορεί να καθορίσει ακόμη και τις σχέσεις που θα συνάψουν ως ενήλικες.
Τι πιο ανθρώπινο και αληθινό; Ένας άνθρωπος, μικρός ή μεγάλος, που αισθάνεται αγάπη, στοργή και αποδοχή στο περιβάλλον που ζει και μεγαλώνει, γίνεται ένας καλύτερος άνθρωπος. Αυτή είναι η δύναμη που μας κάνει να ζούμε και να απολαμβάνουμε την ζωή και την καθημερινότητά μας, μας δίνει αυτοπεποίθηση και ενέργεια να πηγαίνουμε καθημερινά στην δουλειά μας, να ονειρευόμαστε, να αντιστεκόμαστε σε όσα μπορεί να μας προβληματίζουν και ενίοτε κάνουν την ζωή μας πιο δύσκολη.
Όλα ξεκινούν πολύ νωρίς. Από την ηρεμία που αισθάνεται ένα μωρό στην κοιλιά της μαμάς του. Κι αργότερα, όταν οι γονείς είναι δίπλα του σε κάθε κάλεσμα, αυτές είναι οι στιγμές που μπαίνουν τα θεμέλια για την εμπιστοσύνη στον γονιό και την ασφάλεια που προσφέρει στο παιδί του. Οι ανάγκες των παιδιών μας είναι σημαντικές. Δεν ζητάνε κάτι από καπρίτσιο, ούτε παίζουν κανένα παιχνίδι εξουσίας. Αυτά είναι έννοιες που εσύ ο ενήλικας γνωρίζεις.
Αγκάλιασε το παιδί σου, πες του πόσο το αγαπάς και πόσο σημαντικό είναι για σένα. Κι αν δεν θέλει αγκαλιά, μη το πιέσεις, απλά αφιέρωσέ του όσο χρόνο μπορείς, ακόμη και για να δείτε μαζί μια ταινία. Μιλήστε για την μέρα σας, λερωθείτε παρέα, δημιουργήστε μαζί, χαρίστε ο ένας στον άλλο μοναδικές στιγμές, μικρές εκπλήξεις που θα τις θυμάστε όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ευχαρίστησέ το για όλα τα μικρά και μεγάλα που κάνει για σένα ή τον εαυτό του. Δείξε του ότι το σκέφτεσαι ακόμη κι όταν δεν είστε μαζί!
Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο σημαντικό είναι να αισθάνεται το παιδί αποδοχή. Και για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να βγάλουμε όλα μας τα φίλτρα και να δούμε ότι μπροστά μας στέκεται ένας μοναδικός άνθρωπος, που δεν είμαστε εμείς, ούτε κάποια προέκτασή μας. Έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και χωρίς αυτά θα ήταν κάποιος άλλος.
Να αγαπάς όμως και τον σύντροφό σου και να το δείχνεις. Με αγκαλιές, φιλιά, γέλια και πράξεις τρυφερότητας. Τελευταία ο γιος μου με ρωτάει “γιατί χωρίζουν οι γονείς;”. Και του απαντώ, του λέω την αλήθεια για την αγάπη που αισθάνονται οι μεγάλοι μεταξύ τους. Πόση ανασφάλεια και φόβο μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί στην ιδέα ότι οι γονείς του δεν αγαπιούνται πια, τόσο που δεν θέλουν καν να είναι μαζί! Πόση ασφάλεια θα αισθάνεται κάθε φορά που θα βλέπει τους γονείς του να αγκαλιάζονται, ακόμη κι αν ζηλεύει λίγο όταν είναι μικρό, ή ντρέπεται όταν αργότερα μπει στην εφηβεία. Το να εκδηλώνουν οι γονείς την αγάπη που αισθάνονται είναι βασικό ώστε να καταλάβει ένα παιδί πόσο βασικό είναι αυτό για μια υγιή σχέση.
Εμείς γινόμαστε το παράδειγμα για τα παιδιά μας!
Για το τέλος μένει πάντα ο εαυτός μας. Αυτός που τόσο συχνά ξεχνάμε να αγαπάμε, γιατί μας πρόδωσε, δεν έφτασε εκεί που έπρεπε, δεν έκανε το σωστό… Κι όμως ο εαυτός μας είναι η κινητήριος δύναμη για τις σχέσεις στην οικογένεια. Η μονάδα που μπαίνει στην εξίσωση για να ολοκληρωθεί το σύνολο. Πόσο τον φροντίζουμε, πόσο καλά του μιλάμε, τον εκτιμάμε, του δίνουμε χώρο και χρόνο. Έτσι μεταφράζεται η αγάπη για σένα. Και μπορεί να κατακτηθεί, όσο χαμηλά κι έχει πέσει η αυτοεκτίμηση, γιατί ήσουν κάπου χαμένος και προσπαθούσες μόνο για τους άλλους. Βρες τους τρόπους που θα σε τονώσουν και διεκδίκησέ τους. Δείξε πως αγαπάς τον εαυτό σου όπως αγαπάς και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας!
Όλα αυτά, όλη αυτή την αγάπη, πρέπει να την δίνουμε καθημερινά στην οικογένειά μας. Και χωρίς ενοχή να αποδεχθούμε πως θα έρθουν μέρες που θα είμαστε κουρασμένοι. Τότε μπορεί να φωνάξουμε, να θυμώσουμε… αναγνωρίζοντας ότι και τα παιδιά φυσικά έχουν το δικαίωμα να κάνουν το ίδιο. Υπάρχει καλύτερη στιγμή από αυτή, την στιγμή του θυμού, τότε που νομίζεις πως η λογική σε έχει εγκαταλείψει, να ζητήσεις συγνώμη και να δείξεις στο παιδί σου ότι παρά τα άσχημα πράγματα που αισθάνεσαι, ακόμη το αγαπάς; Να είσαι σίγουρος ότι στο μέλλον το παιδί σου θα κάνει το ίδιο.
Αν πάλι το παιδί σου είναι αυτό που έχει θυμώσει, δείξε κατανόηση, αποδοχή και πες “σε αγαπώ”. Η καθημερινότητα καθορίζει πολλές φορές τις στιγμές μας, αλλά τελικά τα μικρά πράγματα που προκύπτουν ακόμη και στα δύσκολα, κάνουν την διαφορά. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τα κάνουμε όλα τέλεια. Η ανθρώπινη διάσταση δεν χάνεται όταν γίνεσαι γονιός. Ίσα-ίσα. Οι σχέσεις καλλιεργούνται κι εξελίσσονται με την τριβή.
Ακόμη και αυτές τις στιγμές, τις δύσκολες, η αγάπη δεν χάνεται. Και υπάρχει αρκετή μέσα μας για να την μοιράζουμε απλόχερα και χωρίς φόβο!
(Αυτές οι σκέψεις γράφονται από την σκοπιά της δικής μου οικογένειας. Φυσικά οι άνθρωποι χωρίζουν, φεύγουν για διάφορους λόγους, οι δυναμικές αλλάζουν… Κι αν κάποιος θέλει να γράψει κάτι εδώ, με χαρά να τον φιλοξενήσω στο διαδικτυακό μου σπιτάκι!)
emama christina
20 Φεβρουαρίου
Τόσο απλό, τόσο αυτονόητο, τόσο δύσκολο να το θυμόμαστε. Τι περίεργα όντα που είμαστε εμείς οι γονείς! Είμαστε ικανοί να αναποδογυρίσουμε τον κόσμο μερικές φορές για τα παιδιά μας και το πιο απλό και εύκολο πράγμα το αμελούμε.
Υπέροχες σκέψεις Μάγδα!
Magda Zindrou
20 Φεβρουαρίου
Όλα ξεκίνησαν μετά από μια μέρα που κατέληξε σε απίστευτη ένταση. Και το παιδί ζήτησε συγνώμη με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Η ζωγραφιά ξεχειλίζει από αγάπη. Ακόμη και μια μέρα που όλα δεν πήγαν όπως θα θέλαμε. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…
Kalli Kent
20 Φεβρουαρίου
Υπέροχες σκέψεις Μάγδα! Υπέροχο κείμενο!
MommyJammi / Mary Liodou
20 Φεβρουαρίου
Υπέροχες σκέψεις για το αυτονόητο που πολλές φορές το χάνουμε μέσα στην μετάφραση…
Ελένη B
20 Φεβρουαρίου
Εγώ νομίζω πως μέσα στη πληροφόρηση της εποχής μας και τις απανωτές πληροφορίες που δε προλαβαίνουμε να διαχειριστούμε ξεχνάμε να λειτουργήσουμε με το ένστικτο μας… την αγάπη!