Πριν δυό μέρες λοιπόν, μπαίνοντας στο σπίτι το μεσημέρι, τον βρήκα πίσω από την πόρτα να χοροπηδάει όλο έξαψη. Φώναζε “Ήρθε, ήρθε, έλα, έλα να της το δείξουμε” (όλα αυτά τα έλεγε στην Ρένια, ένα υπέροχο κορίτσι που κρατάει το μικρό μας το παιδάκι τον τελευταίο χρόνο). “Μαμά σου έχω μια έκπληξη. Σου φτιάξαμε με την Ρένια το ωραιότερο βραχιόλι. Είναι το βραχιόλι της πριγκίπισσας! Μόνο για σένα, για να το φοράς και να ζηλεύουν οι άλλες μαμάδες που δεν έχουν ίδιο!”.
Εγώ καταλαβαίνετε… Η χαρά μου είναι τόσο μεγάλη κάθε φορά που μου προσφέρει και το παραμικρό. Κάνει τόση προσπάθεια να μου προσφέρει πράγματα που μου αρέσουν. Ή μάλλον, δεν κάνει καμία προσπάθεια. Για τον Άρη είναι απολύτως φυσικό να προσφέρει πράγματα στους ανθρώπους που αγαπάει, είτε είναι το φαγητό που τρώει, ακόμη και το πιο αγαπημένο του, είτε τα ρούχα του (τα δίνει στον αδερφό του, για να τα φοράει και να τον σκέφτεται του είπε), είτε μια χειροτεχνία/εργασία που κάναμε στο σπίτι, ακόμη και τα παιχνίδια του έχει αρχίσει να δίνει (με μια μικρή δυσκολία ακόμη, αλλά στο τέλος τα καταφέρνει)!
Και η μαμά είναι πανευτυχής, γιατί αισθάνεται σαν πριγκίπισσα.
Σαν μια πάρα πολύ τυχερή πριγκίπισσα!
NO COMMENT