Μέρες συζητούσαμε για αυτή την έξοδό μας. Δεν είναι και λίγο πράγμα να περιμένεις να δεις τους αγαπημένους σου ήρωες να ζωντανεύουν μπροστά σου. “Μα πώς θα κάνει πατινάζ ο MacQueen; Θα είναι και ο Buzz εκεί; Και οι νεράιδες θα πετάνε; Η κακιά μάγισσα της Ariel δεν θα μας πειράξει, έτσι μαμά;” ήταν οι ερωτήσεις της εβδομάδας. Όλα απέκτησαν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν του ανακοίνωσα πως μαζί μας θα έρθει και ο φίλος του ο Βαγγέλης!

Φτάσαμε νωρίς, από φόβο μήπως χαθούμε, μήπως υπάρχουν ουρές (5000 άτομα χωράει το Γήπεδο Tae Kwon Do στο Φάληρο!). Όλα όμως ήταν άψογα οργανωμένα! Υπήρχε πάρκινγκ για όλους και οι πόρτες άνοιξαν νωρίς για να μην υπάρχει αναμονή και εκνευρισμός κατά την είσοδό μας. Παντού, μα παντού, βέβαια υπήρχαν πειρασμοί για τα μικρά και τα μεγαλύτερα παιδιά: από ποπ κορν σε γιγάντιους κουβάδες, δροσιστικά ποτά σε νεραϊδοποτήρια, μέχρι παιχνίδια, καπέλα, σημαιούλες, φανελάκια και πολλά, πολλά άλλα. Σε βαθμό μάλιστα που ο γονιός που προσπαθεί να αντισταθεί στον υπερβάλλοντα καταναλωτισμό συνάντησε δυσκολία (ο δικός μου σπάνια ζητάει με επιμονή να του πάρω κάτι, χθες όμως…). Οι πωλητές των πειρασμών κυκλοφορούσαν ακόμη και ανάμεσά μας έχοντας κρεμασμένα σε ζώνες όλα τα είδη προς πώληση!

Αφού πήραμε στα χέρια μας το πολυπόθητο εισιτήριο (ευχαριστούμε πολύ την Ασπασία από την Playgroup που μας τα εξασφάλισε), συναντηθήκαμε με την παρέα μας και κατευθυνθήκαμε προς τις θέσεις μας.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι έγινε όταν εμφανίστηκαν οι οικοδεσπότες της βραδιάς: ο Mickey, η Minnie, ο Donald και φυσικά ο Goofy. Χειροκροτήματα, ουρλιαχτά, χαμόγελα… Τίποτα βέβαια δεν συγκρίνεται με αυτό που ακολούθησε. Η παγοπίστα γέμισε αυτοκίνητα! Και τα χαμόγελα έγιναν ακόμη μεγαλύτερα και πιο υπέροχα. Ο Άρης ήταν όλο μάτια, κοιτούσε και δεν πίστευε τι έβλεπε, δεν χόρταινε να κοιτάζει. “Κοίτα μαμά, κοίτα! Τρέχουν στον πάγο”. Η μαμά πάλι δάκρυσε… Όχι φυσικά γιατί έβλεπα τα αυτοκίνητα, αλλά γιατί με μια απλή έξοδο κατάφερα να του προσφέρω τόση χαρά!

Ακολούθησαν η Ariel, η Tinkerbell και τα παιχνίδια του Toy Story (άλλος πανζουρλισμός εδώ!). Η παράσταση κράτησε περίπου 2 ώρες, με ένα 20λεπτο διάλειμμα. Αν και ήταν αρκετά μεγάλη, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών, ακόμη και των πολύ μικρών φίλων του Disney. Η ώρα βέβαια ήταν κάπως περίεργη, ειδικά για τα παιδιά που κοιμούνται νωρίς, αλλά… χαλάλι! Η παράσταση ήταν μια υπερπαραγωγή, είχε πολύ όμορφα κοστούμια, χορευτές τέλεια συγχρονισμένους (μόνο ένα στρατιωτάκι γλίστρησε κάποια στιγμή) και πολύ ωραία μουσική επένδυση. Παρόλες τις αμφιβολίες μου για το αισθητικό αποτέλεσμα ευτυχώς δεν δικαιώθηκα.

Το πιο σημαντικό όμως, αυτό που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη αίσθηση, η εικόνα που θα μου μείνει αξέχαστη, είναι η χαρά και η λαχτάρα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Άρη. 

Μαμά: “Λοιπόν Άρη, πώς σου φάνηκε; Πέρασες καλά; Σου άρεσε η παράσταση;”
Άρης: “Ναι μαμά…”
Μαμά: “Πόσο σου άρεσε, λίγο… πολύ…;”

Και με ύφος λίγο… υποτιμητικό να το πω; Σαν να μου έλεγε “τώρα βρε μαμά τι με ρωτάς και εσύ” μου απάντησε.

Άρης: “Μαμά, δεν μου άρεσε λίγο, ούτε πολύ! Μου άρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!”