– Μπαμπά, θέλουμε να δούμε από κοντά πως είναι μια μούμια!

Έτσι λοιπόν, κινήσαμε μια Κυριακή πρωί με τα παιδιά για το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, με κεντρικό στόχο να ψάξουμε τις μούμιες και τις σαρκοφάγους στην Αιγυπτιακή του Συλλογή, μια από τις σπουδαιότερες στον κόσμο λόγω του πλούτου, της ποιότητας και της σπανιότητας των αντικειμένων της.

Ο Άρης, με το τρίπτυχο του μουσείου στα χέρια ανέλαβε να μας οδηγήσει στην έκθεση των αιγυπτιακών. Διαλέξαμε τη διαδρομή από τη συλλογή των γλυπτών. Κοντοστάθηκαν στον κούρο του Σουνίου.

– Ουάου, είναι πανύψηλος!

– Για να τον δούμε γύρω γύρω. Γιατί κάνει ένα βήμα μπροστά;

– Για να φαίνεται πως είναι ζωντανός;

– Ναι! και για να στέκεται καλύτερα, να μη πέσει.

-Ε, μπαμπά, φύγε από κει, μπορεί να σε κλάσει, ψιθύρισε γελώντας ο Άλκης.

Προχωρώντας, τα ερωτήματα και οι παρατηρήσεις πολλαπλασιάζονται.

– Μπαμπά, όλα αυτά τα μεγάλα μαρμάρινα αγάλματα κάτι μου θυμίζουν…

– Μάλλον σου θυμίζουν τα αντίστοιχα που έφτιαχναν οι Αιγύπτιοι και είδατε στο βιβλίο που είχε και τις σαρκοφάγους.

– Σωστά! Από τους Αιγύπτιους θα εμπνεύστηκαν! Και που τα έστηναν αυτά τα αγάλματα;

– Συνήθως πάνω από τάφους ή ως αφιερώματα σε θεούς, όπως στο Σούνιο, στην Ακρόπολη και αλλού.

– Παράξενο χαμόγελο έχουν. Γιατί να χαμογελούν, αφού ήταν σε τάφους;

– Το χαμόγελο αυτό, το αρχαϊκό, δεν είναι για να δείχνουν χαρούμενοι, αλλά για να μοιάζουν ζωντανοί.

– Έ, για δείτε! Αυτό φαίνεται σαν να έχει χρώματα στα μαλλιά του, παρατήρησε ο Άλκης.

– Το πρόσεξες λοιπόν. Ήρθε η ώρα να σας πω ένα μυστικό: τα αρχαία αγάλματα δεν ήταν λευκά, όπως τα βλέπουμε τώρα! Ήταν, όλα τους, βαμμένα με χρώματα στα μαλλιά, στα μάτια, στο σώμα και, βέβαια, στα ρούχα. Με διάφορα χρώματα, κόκκινο, καφέ, μπλε, κίτρινο.

Στο βάθος ξεπρόβαλε ένα θεαματικό σκουροπράσινο άγαλμα που τους κίνησε την περιέργεια.

– Εκείνο είναι όλο βαμμένο πράσινο;

– Πάμε να το δούμε από κοντά. Μήπως είναι από άλλο υλικό κι όχι από μάρμαρο;

– Ναι, είναι χάλκινο και είναι ο Ποσειδώνας, αναφώνησε ο Άρης, είναι και στο βιβλίο μας του σχολείου!

– Μπράβο. Αλλά κάτι του λείπει, που θα το κρατούσε στο δεξί του χέρι.

– Η τρίαινα!

– Σωστά. Αν κρατούσε όμως κεραυνό;

– Τότε θα ήταν ο Δίας! πετάχτηκε ο Άλκης.

– Ξέρετε, αυτό το άγαλμα, που φτιάχτηκε πριν από 2.500 χρόνια περίπου, βρέθηκε πριν από 90 χρόνια στη θάλασσα, σε ένα ναυάγιο, κοντά στην Εύβοια. Το έβγαλαν από τις λάσπες και τα φύκια του βυθού, το έφεραν στο μουσείο, το καθάρισαν, το συντήρησαν και κόλλησαν και το αριστερό του χέρι που ήταν σπασμένο. Δείτε την ένωση, εκεί στο μπράτσο ψηλά.

– Και γιατί ήταν στη θάλασσα; Δε θα έπρεπε να είναι σε κάποιο ναό στη στεριά;

– Φαίνεται πως ήταν σε ένα πλοίο φορτωμένο με λάφυρα από κάποιο ιερό της Ελλάδας κι ενώ επέστρεφε, ίσως στη Ρώμη, ναυάγησε βόρεια της Εύβοιας, στο Αρτεμίσιο. Το ναυάγιο είναι από τα ρωμαϊκά χρόνια, γύρω στο 150 π.Χ. Πάμε να δούμε κι ένα άλλο άγαλμα που βρέθηκε στο ίδιο ναυάγιο;

Προχωρήσαμε προς την κόκκινη αίθουσα, στον «τζόκεϊ του Αρτεμισίου», το μεγαλοπρεπές χυτό άγαλμα αλόγου σε έντονο καλπασμό, με τον νεαρό αναβάτη.

– Αυτός πάνω στο τεράστιο άλογο είναι μικρούλης σαν εμένα, γούρλωσε τα μάτια του ο Άλκης.

– Ναι. Δες και πόση ένταση έχει στο πρόσωπό του. Σα να ζει το πάθος της ιπποδρομίας.

– Αλήθεια. Και τα μαλλιά του είναι σα να τα ανακατεύει ο αέρας! Στα χέρια του κρατούσε κάτι;

– Τα γκέμια του αλόγου, ε μπαμπά; είπε ο Άρης.

– Και μαστίγιο στο άλλο χέρι. Αυτό το άγαλμα βγήκε κομμάτι κομμάτι από το βυθό της θάλασσας. Πήρε πολύ καιρό στους αρχαιολόγους και τους δύτες να βρουν όλα τα κομμάτια και να το συναρμολογήσουν.

– Ωραίο είναι. Αλλά εγώ κουράστηκα τώρα και ακόμη δεν φτάσαμε στις μούμιες, γκρίνιαξε ο Άλκης…

Περνώντας γρήγορα τις ενδιάμεσες αίθουσες, βρεθήκαμε στην εντυπωσιακή έκθεση των αιγυπτιακών αρχαιοτήτων. Αγάλματα, ειδώλια, στήλες, αγγεία, πορτρέτα Φαγιούμ, κοσμήματα, δίνουν μια ανάγλυφη εικόνα του Αιγυπτιακού πολιτισμού, στις διάφορες χρονικές περιόδους του, με έμφαση σε πτυχές της καθημερινής ζωής. Και,  βέβαια, στις ταφικές πρακτικές, με τις σαρκοφάγους, τα περιβλήματα μουμιών, τις μούμιες ζώων και τα ταφικά κιβώτια.

Μπαίνοντας στο χώρο, με τους τοίχους στο χρώμα της άμμου, τα παιδιά στάθηκαν στην προθήκη με τους γραφείς, ανάμεσά τους και τον βασιλικό γραφέα Ραχοτέπ, στις θύρες και τη στήλη με τα ιερογλυφικά, στο ξύλινο άγαλμα γυναίκας που αλέθει σιτηρά, στο αλαβάστρινο άγαλμα Φαραώ.

Ωστόσο, οι μούμιες και οι σαρκοφάγοι κερδίζουν τις εντυπώσεις!

Τρέχουν στην ξύλινη σαρκοφάγο και τη μούμια του Χαπί (Απίωνα), με το επίχρυσο προσωπείο.

– Πωπω! Υπέροχη! Γιατί τους έκαναν έτσι τους νεκρούς;

– Πίστευαν πως η ζωή μετά το θάνατο συνεχίζεται, ανανεώνεται. Έτσι, προσπαθούσαν να διατηρήσουν το σώμα και βρήκαν τρόπους να μη φθείρεται, να μη σαπίζει με το πέρασμα του χρόνου. Συνήθιζαν, μάλιστα, να τοποθετούν μαζί με το νεκρό σώμα, μέσα στους τάφους, και αντικείμενα, τα οποία θα του ήταν απαραίτητα για να διατηρήσει την ύπαρξή του στον άλλο κόσμο.

Δε χορταίνουν να περιεργάζονται κοσμήματα, μικροτεχνήματα, αγγεία, σκαραβαίους, αντικείμενα καλλωπισμού, μικρά ξύλινα ειδώλια και ομοιώματα πλοίων, εργαλεία και σκεύη. Και πάλι τις σαρκοφάγους!

– Αυτά είναι σαρκοφάγοι ζώων;

– Ναι, γατιών και μαϊμούδων!

– Θα μπορούσαμε να κάνουμε μούμια και τη Λολίτα μας; προβληματίστηκε ο Άλκης;

– Θα μπορούσαμε, αλλά εμείς τη θάψαμε στο χώμα. Άλλωστε δεν ήταν αρχαία αιγύπτια γάτα. Ούτε υπάρχει περίπτωση να ζούσε πάλι, απάντησε ο Άρης.

– Και πώς τους έκαναν μούμιες;

– Η μουμιοποίηση έγινε ολόκληρη επιστήμη στην αρχαία Αίγυπτο. Άνοιγαν το νεκρό σε ορισμένα σημεία και του αφαιρούσαν για λίγο τα σπλάχνα και τον εγκέφαλο…

– Μπλιάχ!

-Τέλος πάντων. Είχαν βρει τρόπο να τα συντηρούν. Άλειφαν το σώμα εσωτερικά με αρώματα και αντισηπτικές ουσίες, ξαναέβαζαν μέσα τα σπλάχνα, το άλειφαν και εξωτερικά, το τύλιγαν με ταινίες σαν επιδέσμους και το έβαζαν μέσα στη σαρκοφάγο.

Φεύγοντας από τις αίθουσες της έκθεσης των αιγυπτιακών, ο Άρης παρατήρησε πως είχαμε δει ελάχιστα πράγματα από το μουσείο.

– Θα ξανάρθουμε;

– Φυσικά! Δεν είδαμε ούτε τα μυκηναϊκά ούτε τα κυκλαδικά ούτε τις τοιχογραφίες. Αλλά κι από τις αίθουσες που περάσαμε είδαμε μόνο λίγα πράγματα. Το Εθνικό Αρχαιολογικό είναι ένα μεγάλο μουσείο, με πάρα πολλά και σημαντικά εκθέματα. Μπορούμε να ερχόμαστε κάθε φορά ψάχνοντας άλλα εκθέματα, γύρω από ένα διαφορετικό θέμα.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι ένα από τα μεγαλύτερα Μουσεία της Ελλάδας και ένα από τα σημαντικότερα του κόσμου. Οι συλλογές του αριθμούν περισσότερα από 11.000 εκθέματα.

Βρίσκεται στην οδό Πατησίων 44 στο κέντρο της Αθήνας και είναι ανοικτό (έως τις 31/3/2018) Τρίτη με Κυριακή από τις 9:00 έως τις 16:00 και την Δευτέρα από τις 13:00 έως τις 20:00. Για πληροφορίες και τυχόν αλλαγές στο ωράριο καλό μπορείτε να καλέσετε στο τηλέφωνο +30 213214 4800 ή να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του πατώντας εδώ. Η γενική είσοδος στο Μουσείο είναι δωρεάν για τα παιδιά και 5€ για τους ενήλικες.