Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να λέω πράγματα στα παιδιά μου που αν τα έλεγαν και πολύ περισσότερο αν τα απαιτούσαν από μένα, δεν είμαι καθόλου σίγουρη πως θα συναινούσα. Κι ενώ καταλαβαίνω πως είμαστε οι γονείς τους και οφείλουμε να τους μάθουμε κάποια πράγματα, να τους γνωρίσουμε τον κόσμο και να τα αφήσουμε να τον ανακαλύψουν, να κάνουμε το καλύτερο για αυτά και να φροντίσουμε να είναι ασφαλή, μήπως καμιά φορά γινόμαστε λιγάκι… υποκριτές;
⇒ Βάλε το μπουφάν σου θα κρυώσεις
Αντίστοιχα θα επιμείνουμε για την ζακέτα, τη φανελίτσα, τις κάλτσες, τα γάντια, το κασκόλ, κάθε μορφή ρουχισμού που θα προσφέρει ζεστασιά στο παιδί μας, επειδή εμείς κρυώνουμε και υποθέτουμε πως λογικά θα συμβαίνει το ίδιο και στο παιδί. Δεν θα αναγκάζαμε όμως ποτέ μια φίλη ή τον άντρα μας να βάλουν την ζακέτα τους, επειδή εμείς κρυώνουμε.
⇒ Φάε μόνο τρεις κουταλιές, μια για τον κάθε ένα μας
Και θα επιμείνουμε να τις φάει αυτές τις τρεις κουταλιές, γιατί δεν γίνεται να μην πεινάει. Εγώ όμως δεν θα έτρωγα ποτέ με το ζόρι και για χατήρι κανενός. Γιατί πιστεύουμε πως ένα παιδί δεν μπορεί να ακούσει το σώμα του, που του λέει ότι χόρτασε;
⇒ Δεν είναι καλό να βλέπεις τηλεόραση
Εγώ όμως βλέπω κάθε βράδυ, έστω και για λίγη ώρα μια ταινία. Πολύ σπάνια δεν θα χαλαρώσω μπροστά στην τηλεόραση με το κρασάκι μου αφού θα έχω βάλει για ύπνο τα παιδιά. Καμιά φορά θέλω να βλέπω και το σίριαλ που μου αρέσει. Γιατί να μην μπορούν και τα παιδιά να παρακολουθούν το αγαπημένο τους σίριαλ μια συγκεκριμένη ώρα;
⇒ Τα μοιραζόμαστε τα πράγματά μας
Εγώ πάλι μέχρι σήμερα δυσκολεύομαι να δανείσω τα βιβλία, τα CD και τα DVD μου. Τότε γιατί πρέπει να παιδιά να μοιράζονται τα παιχνίδια τους; Δεν έχουν δικαίωμα να μη θέλουν να δώσουν στο αδερφάκι τους ή στον φίλο τους το παιχνίδι που μόλις τους πήραμε, ή ένα παιχνίδι που το αγαπούν ιδιαίτερα;
⇒ Έλα τίποτα δεν έγινε, μη κάνεις έτσι
Φανταστείτε λοιπόν ότι σας έχει συμβεί κάτι άσχημο, είχατε μια κακή μέρα στη δουλειά, ή κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού χτυπήσατε τον αγκώνα σας σε μια γωνία, ή πιάσατε το νύχι σας σε ένα συρτάρι (και ξέρετε πόσο πονάει αυτό). Κι εμφανίζομαι εγώ και σας λέω μη κάνεις έτσι μωρέ, δεν έπαθες και τίποτα σοβαρό. Πώς θα νιώθατε; Προσωπικά θα εκνευριζόμουν απίστευτα. Και σίγουρα θα σκεφτόμουν πως δεν σου πέφτει και λόγος να μιλάς, γιατί δεν είσαι στη θέση μου. Επίσης θα απογοητευόμουν, γιατί δεν μπήκες καν στον κόπο να καταλάβεις πώς αισθάνομαι. Τι μας κάνει να πιστεύουμε πως δεν ισχύουν τα ίδια πράγματα και για τα παιδιά μας;
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλες αντίστοιχες φράσεις. Αυτές είναι από τις πιο κλασικές και σίγουρα, εγώ τουλάχιστον, τις λέω συχνά πυκνά. Κι αισθάνομαι πως αυτή η συμπεριφορά μου είναι λίγο υποκριτική… Εσείς τι λέτε;
Αγγελικη
19 Φεβρουαρίου
Ποσο ΔΙΚΙΟ εχεις!!!
Μάγδα Ζήνδρου
19 Φεβρουαρίου
Τα λέω κι εγώ, αλλά πραγματικά αυτό το “φάε, ντύσου, μοιράσου” κτλ κτλ είναι τόσο υποκριτικό. Δεν ξέρουν αυτά αν κρυώνουν και ξέρουμε εμείς; Ευχαριστώ!
daphnie
23 Ιουλίου
Ω ναι, πόσο δίκιο έχεις! ειδικά αυτό με το μοίρασμα.. 😉