Και ξαφνικά το νηπιαγωγείο φαντάζει μακρινό… Τα δύο μου αγόρια ετοιμάστηκαν σήμερα το πρωί για να πάνε στο σχολείο τους. Μαζί! Η αγωνία φαινόταν από χθες βράδυ. Μπορούσες όμως να διακρίνεις και την λαχτάρα, την ανυπομονησία, την περιέργεια, την χαρά. Γιατί επιτέλους, θα είναι οι δυο τους στο ίδιο σχολείο, θα μπορούν να τρέξουν στην ίδια αυλή, θα τρώνε μαζί το μεσημεριανό τους, θα έχουν την ίδια τσάντα. “Αύριο θα πάμε στο σχολείο μας…”, είπε ο Άλκης πριν αποκοιμηθεί, “ανυπομονώ για το αύριο!”.

Μπήκαν στο σχολείο αγκαλιά και δεν άφησε ο ένας την αγκαλιά του άλλου μέχρι που χτύπησε το κουδούνι.

Οι μεγάλοι μπήκαν στην σειρά για τον αγιασμό, ήξεραν τι να κάνουν. Ο Άλκης με κοίταξε όλο αγωνία. “Έλα, εμείς θα κάτσουμε εδώ. Δίπλα στον δάσκαλό σου.” (Ευτυχώς, θα έχει κι αυτός τον ίδιο δάσκαλο που είχε ο Άρης τα τελευταία χρόνια!). Μου κρατούσε σφιχτά το χέρι, το βλέμμα είχε χαμηλώσει, φοβόταν. “Πού είναι ο μπαμπάς μου;” ψιθύρισε. “Θέλω τον μπαμπά μου, να έρθει να με πάρει αγκαλιά.”.

Κι ο μπαμπάς έτρεξε. Να τον αγκαλιάσει, να τον φιλήσει, να πούνε τα δικά τους.

“Μαμά, σε αγαπώ! Πάμε να φύγουμε; Βαρέθηκα… Θα έρθουμε και αύριο εδώ;”

“Ναι μωρό μου, θα έρθουμε.”

Δεν του άρεσε η απάντηση. “Σε αγαπώ Άλκη. Θα είμαι πάντα εδώ, δίπλα σου, ακόμη κι όταν δεν θα σου κρατάω το χέρι. Και ότι θέλεις να μου πεις, ότι μπορεί να σε τρομάζει, μπορείς να το πεις στην μαμά, εντάξει; Πάντα θα είμαι εδώ να σε ακούσω.”

“Είσαι η καλύτερη μαμά! Και όχι μόνο σε ομορφιά, να ξέρεις.”

Μετά την σημερινή μέρα χαίρομαι και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί το μεγάλο μου αγόρι, χωρίς κανένας να του το ζητήσει, πρόσφερε στον αδερφό του όλα όσα εμείς δυσκολευτήκαμε μάλλον περισσότερο να δώσουμε στον ίδιο όταν πήγε πρώτη φορά σχολείο. Τον έκανε να αποδεχθεί ότι είναι λογικό να φοβάται, αλλά όλα θα πάνε καλά σιγά σιγά. Κι όλο αυτό το έκανε παραμερίζοντας την δική του αγωνία, γιατί φέτος θα άλλαζε κι αυτός δάσκαλο.

Πήγαμε ξανά στην πρώτη τάξη… Μόνο που τώρα είναι διαφορετικά. Ξέρω πως όλα θα πάνε καλά! Τον αφήνω σε πολύ καλά χέρια, σε έναν άνθρωπο που εμπιστεύομαι, που ξέρω πως αγαπάει τα παιδιά κι έχει τον τρόπο του μαζί τους.

Εδώ θα είμαστε, να τα λέμε. Καλή αρχή σε όλα τα παιδιά, αλλά κυρίως σε αυτά τα τρομαγμένα μικρούτσικα που βρέθηκαν στο μεγάλο σχολείο. Εμπιστευθείτε τα! Έχουν περισσότερη δύναμη από όση δείχνουν!

Καλή σχολική χρονιά!!!