Φτου! Ο Άρης είχε μπάσκετ και έπρεπε να φύγουμε σε 10 λεπτά.

“Θα πάμε Άρη;”
“Ναι!!!!!”
“Κι εγώ θα έρθω μαζί σου! Θέλω να είμαι μαζί σου!!!!”, είπε ο Άλκης
“Παιδί μου τι θα κάνεις μαζί μου; Η μαμά θα αφήσει τον Άρη στο μπάσκετ και θα πάει να κάνει τις δουλειές της μέχρι να τελειώσει ο αδερφός σου.”
“Θα έρθω!!! Θέλω να είμαι μαζί σου!!!!!!”
“Θα έχει περπάτημα. Δεν θα μπορώ να σε πάρω αγκαλιά, γιατί θα κουβαλάω πράγματα. Θέλεις ακόμη να έρθεις;”
“Θέλω!!!!”

Η πρώτη μου αντίδραση ήθελα να είναι “Σταμάτα να γκρινιάζεις βρε αγόρι μου! Μίλα μου και μην γκρινιάζεις!” και η δεύτερη “Ωχ, την πάτησα, τώρα θα γκρινιάζει σε όλο τον δρόμο, θα θέλει αγκαλιά κι εγώ δεν θα μπορώ να τον πάρω και θα αρχίσει τα κλάματα και…“. Αλλά κρατήθηκα. Και ετοιμαστήκαμε όλοι μαζί για να φύγουμε.

Αφήσαμε τον μεγάλο στο μπάσκετ και ξεκινήσαμε τα ψώνια μας. Και μέσα μου περίμενα την γκρίνια. Ήμουν σίγουρη ότι θα υπήρχε γκρίνια! Κι όμως. Το μικρό μου δεν έβγαλε κουβέντα, δεν διαμαρτυρήθηκε στιγμή. Υπέμενε το μπες βγες σε τόσα μαγαζιά για να πάρουμε αυτά που θέλαμε. Προχωρούσε αδιαμαρτύρητα, όπως ακριβώς είχε πει ότι θα κάνει.

1,5 ώρα μετά πήγαμε να πάρουμε τον αδερφό του. Δεν μου έφτανε που το παιδί είχε κάνει αυτά που είχε υποσχεθεί. Δεν μπορούσα απλά να τον ευχαριστήσω που ήταν άψογη παρέα. Κάτι με έτρωγε και ήθελα… δεν ξέρω κι εγώ τι ήθελα.

“Ξέρεις τι θα ήθελα να κάνουμε; Να πούμε ο ένας στον άλλο κάτι που δεν μας αρέσει, κάτι που κάνω εγώ και δεν σου αρέσει. Και να προσπαθήσουμε για μερικές μέρες να μην το κάνουμε, να είμαστε ήρεμοι, να μην γκρινιάζουμε. Θέλεις;”
“Θέλω. Πες εσύ πρώτη μαμά.”
“Ωραία! Θα ήθελα να μην γκρινιάζεις με το παραμικρό, να μου ζητάς αυτά που θέλεις, χωρίς ένταση και γκρίνια. Και να προσπαθήσεις να καταλάβεις αγάπη μου πως όταν η μαμά λέει πως θα ήταν καλύτερα να μην γίνει κάτι, το λέει για καλό, όχι γιατί δεν σε θέλει μαζί της. Αυτά… Τώρα θα μου πεις εσύ τι δεν σου αρέσει στην μαμά; Τι θα ήθελες να αλλάξω εγώ;”
“Τίποτα μαμά… Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου! Δεν με ενοχλεί κάτι από αυτά που κάνεις εσύ μαμά. Είσαι η μαμά μου, η καλύτερη!”

Χαστούκι! Ένας άνθρωπος γεμάτος προσδοκίες και ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη και αποδοχή.

Τα συμπεράσματα δικά σας…