συναντήθηκα με κάποιες φίλες, μαμάδες κι αυτές, και φυσικά πιάσαμε κουβεντούλα
για τα παιδιά μας. Μια μαμά λοιπόν, με βλέμμα γεμάτο αγωνία, μας ρώτησε «Εσείς
ξέρετε να μετράτε;». Φυσικά όλες βιάστηκαν να παινέψουν τα παιδάκια τους, που
όχι μόνο ξέρουν να μετράνε μέχρι το 20 παρακαλώ, αλλά ξέρουν και να γράφουν το
όνομά τους. Και το επίθετό τους! Με βλέμμα γεμάτο αγωνία, σταθερά εκεί, δεν
έφυγε καθ’ όλη την διάρκεια της συζήτησής μας, η μαμά ρώτησε «Βρε κορίτσια, γιατί εμείς δεν μπορούμε να μετρήσουμε μέχρι το
20, ούτε να γράψουμε το επίθετό μας. Αχ το άλλο; Ποδήλατο κάνετε;». Έκπληκτες
οι υπόλοιπες μαμάδες της παρέας της απάντησαν «Δεν κάνετε ποδήλατο; Να τον πηγαίνεις βρε στο πάρκο να μάθει.
Εμείς κάνουμε και πατίνι, πολύ άνετα!». Η μόνη της παρηγοριά ήμουν εγώ. «Ο Άρης
τώρα μαθαίνει ποδήλατο, με βοηθητικές φυσικά. Προσπαθεί, αλλά δεν εξασκείτε και
πολύ, οπότε… Πατίνι; Χμ, ίσως λίγο καλύτερα…».
Εμείς οι μαμάδες
κάνουμε ένα λάθος. Μιλάμε με άλλες μαμάδες και συγκρίνουμε τα παιδιά μας. Όχι υποχρεωτικά
συνειδητά. Όταν όμως βρισκόμαστε μόνες μας συχνά αναρωτιόμαστε γιατί το δικό
μας δεν κάνει ότι κάνουν τα άλλα. Πρέπει να σας πω ότι ενοχλήθηκα πολύ με τον
τρόπο που αντιμετώπισαν αυτήν την γυναίκα. Αντί να σταθούν δίπλα της, να την
ενισχύσουν, να την υποστηρίξουν, προσφέρθηκαν να της στείλουν με mail μια λίστα με όσα θα έπρεπε να κάνει το παιδί της σε αυτή την ηλικία, να της προτείνουν ειδικούς. Λες και είναι διαγωνισμός, αγώνας
ταχύτητας. Άλλος ένας αγώνας για την καημένη την μαμά! Πολύ λίγοι είπαν ότι το
κάθε παιδί έχει τον ρυθμό του. Κάποια μπορεί να χρειάζονται απλώς περισσότερο
χρόνο!
Πριν λίγο
καιρό είχα γράψει για το τι μαμά θέλω να είμαι για τα παιδιά μου. Τι περιμένω
όμως από αυτά; Τι θέλω να ξέρουν, τι ικανότητες να αναπτύξουν;
Θέλω να ξέρουν
λοιπόν ότι τα αγαπώ ολοκληρωτικά, κάθε μέρα, όλη μέρα, ακόμη κι αν θυμώνω μαζί
τους καμιά φορά. Θέλω να αισθάνονται ασφαλή.
Να ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν έναν άγνωστο που μπορεί να τα προσεγγίσει στο πάρκο, τα άλλα παιδιά που μπορεί να είναι πιο σκληρά, να χειρίζονται
δύσκολες καταστάσεις. Θέλω να εμπιστεύονται το ένστικτό
τους, να γνωρίζουν ότι δεν είναι υποχρεωμένα να κάνουν κάτι αν αισθάνονται ότι
δεν είναι σωστό ή αν δεν το θέλουν. Θέλω να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και ότι
εμείς θα τους υποστηρίζουμε πάντα. Θέλω να γελάνε, να γελάνε με όλη τους την ψυχή. Θέλω να χρησιμοποιούν την φαντασία
τους, να φτιάχνουν ιστορίες οι οποίες θα ζωντανεύουν μέσα στο σπίτι μας καθημερινά. Θέλω να αναπτύξουν τα ενδιαφέροντά τους. Εμείς
πάντως θα τους ενθαρρύνουμε (κι ας αστειεύομαι ότι αν ο Άρης γίνει μουσικός θα
τον ταΐζουμε για πολύ καιρό ακόμη). Τι κι αν τις περισσότερες φορές μετά το 16 ακολουθεί το 18 όταν μετράει; Θα το μάθει πολύ σύντομα. Για την ώρα θα τον αφήσω
να ζωγραφίζει, να παίζει με τα μουσικά του όργανα, να κάνει παζλ, να παλεύει με
δεινόσαυρους, να φαντάζεται αυτοκίνητα που συγκρούονται μέχρι να νικήσει το καλύτερο… Θέλω να ξέρουν ότι έχουν ακόμη πολλά να μάθουν,
αλλά δεν βιαζόμαστε. Για την ώρα ας μάθουν ότι είναι και οι δύο υπέροχοι, έξυπνοι,
δημιουργικοί, ευαίσθητοι, κοινωνικοί, δραστήριοι, γεμάτοι φαντασία. Θέλω να μάθουν ότι είναι μοναδικοί!
όλα τα παιδιά μαθαίνουν να γράφουν και να διαβάζουν, με τον δικό τους ρυθμό. Πάρτε
τα αγκαλιά και διαβάστε τους ένα βιβλίο. Πιστέψτε με, αυτό θα επηρεάσει πολύ
περισσότερο την αγάπη που θα δείξουν αύριο μεθαύριο για το διάβασμα.
Οι πολλές δραστηριότητες, που γίνονται καλοπροαίρετα δεν αμφιβάλλω, μάλλον
στρεσάρουν τα παιδιά, παρά τα βοηθούν να αναπτύξουν δεξιότητες. Ας τα αφήσουμε
να απολαύσουν την ελευθερία της παιδικής ηλικίας. Ας εμπλουτίσουμε το χώρο τους
με πραγματικά δημιουργικά παιχνίδια και εργαλεία. Δεν είναι ανάγκη να είναι πάρα
πολλά: κυβάκια, legos,
μουσικά όργανα, κορδέλες, ρούχα για να μεταμφιέζονται και βιβλία, πολλά βιβλία. Ας ενισχύσουμε
το φανταστικό παιχνίδι, την εξερεύνηση, την ζωγραφική. Τέλος ας περάσουμε εμείς
πραγματικό χρόνο μαζί τους. Είναι δύσκολο, το ξέρω. Γυρνάω από την δουλειά και
αισθάνομαι ότι απλώς θέλω να ξαπλώσω. Αλλά προσπαθώ να περνάω χρόνο μαζί τους,
ακόμη κι αν αυτό λέγεται «έλα να μαγειρέψουμε μαζί». Προσπαθώ έστω να τα πάρω
μαζί μου για μια βόλτα. Και κουβέντα, πολύ κουβέντα. Θέλω να ξέρουν ότι αυτά είναι
η προτεραιότητά μου.
Μην
παρεξηγηθώ, θέλω τα παιδιά μου να κάνουν πράγματα και εγώ να αισθάνομαι
περήφανη για αυτά. Έχει όμως τελικά τόση σημασία αν θα μάθουν ποδήλατο στα 4 ή
στα 5, αν θα κάνουν παζλ όταν είναι 1μιση ή 2; Και εγώ έχω κάνει συγκρίσεις. Θέλω να πηγαίνουν καλά. Άνθρωποι είμαστε… Νομίζω όμως ότι τελικά χρειάζεται να ξέρουν λιγότερα από
ότι εμείς πιστεύουμε…
Değmesin Yağlı Boya
2 Οκτωβρίου
Τα παδια μας κανουν οτι τους μαθουμε η τους πουμε σωστα//μα ειναι καλυτερα πιστευω να κανουμε εμεις και να περνουν παραδειγμα μεσα απο αυτα..
Οντας ζωντανα παραδειγματα δηλαδη..διοτι τιποτα δε συγκρινετε με τη μαμα η το μπαμπα..πολυ καλη αναρτηση με επισης καλες σκεψεις 🙂
Καλημερα..
Ευαγγελία
26 Μαΐου
Υπέροχη ανάρτηση !!! Θέλει πολύ προσοχή το πως μιλάμε και το πως σκεφτόμαστε!!!
θα κοινοποιήσω!!!
από το πάρτυ
Κάθε μέρα Γονείς!
27 Μαΐου
Να' σαι καλά Ευαγγελία!
otan stelnei ena paidi
26 Μαΐου
Πολύ όμορφα τα λες! Συμφωνώ μαζί σου!..Αναλωνόμαστε τόσο πολύ στο τι πρέπει να μάθει σε κάθε ηλικία ένα παιδί..
και χάνουμε την ουσία..την ανθρώπινη επαφή..και κυρίως των γονιών με τα παιδιά τους.
Είναι η εποχή βέβαια τέτοια..υπάρχει ένα αγώνας (δρόμου) γνώσεων ..και δραστηριοτήτων..Όποιος γονιός τα ''τρέχει'' περισσότερο από εδω και εκεί είναι ''κάλος'' γιατί ασχολείται. Αλλά ξεχνάμε πως οι σκέτες γνώσεις και οι πολλές δραστηριότητες από μόνες τους δεν καλύπτουν συναισθηματικά τα παιδιά μας!
''Νομίζω όμως ότι τελικά χρειάζεται να ξέρουν λιγότερα από ότι εμείς πιστεύουμε…'''η τελευταία φράση σου πάντως τα λέει όλα!
(από το πάρτυ της Ελεάννας ..)
Κάθε μέρα Γονείς!
27 Μαΐου
Κάποος μου είπε πριν λίγες μέρες ότι αν ήξεραν οι γονείς πόσο καλό κάνει στα παιδιά να τα αφήσουμε και λίγο να βαρεθούν, δεν θα κάναμε τίποτε άλλο από το να τα αφήνουμε απλώς να παίζουν. Με τα πιο απλά πράγματα φυσικά… Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
eleanna Diary
26 Μαΐου
Δεν έχω λόγια γι'αυτή την ανάρτηση…..
Κάθε μέρα Γονείς!
27 Μαΐου
Σε ευχαριστώ Ελεάννα μου.
Έξυπνες Συμβουλές
26 Μαΐου
πολυ ωραια αναρτηση….
απο το παρτι της http://eleannasdeardiary.blogspot.gr ερχομαι..
Κάθε μέρα Γονείς!
27 Μαΐου
Σε ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα!
Momma Machi
26 Μαΐου
ποσο μα πόσο δίκιο έχεις! όλο αυτό είναι ένας ανταγωνισμός περισσότερο μεταξύ μαμάδων, το γνωστό στα εξωτερικά Mompetition, παρά σύγκριση μεταξύ των παιδιών! κατά την γνώμη μου είναι πολύ λάθος και έχει τύχει να σηκωθώ να φύγω πολλές φορές όταν ξεκινάνε τέτοιες συζητήσεις!
Κάθε μέρα Γονείς!
27 Μαΐου
Δεν είναι τρομακτικό όλο αυτό; Που ξαφνικά βγαίνει μια μεζούρα και μετράει και όποιον πάρει ο Χάρος. Γιατί το κάνουν αυτό οι μαμάδες; Το οποίο φυσικά συνοδεύεται και από την μη παραδοχή του πόσο κουρασμένες είμαστε, πόσο μπορεί να θυμώνουμε με τα παιδιά μας, ποσο λαχταρούμε μια νύχτα μόνες στο κρεβάτι μας κτλ κτλ Δεν το καταλαβαίνω, ειλικρινά…