
Και τότε κατάλαβα ότι έκανα ό,τι μισούσα, ό,τι κατηγορώ! Ζυγίζω την σημασία των δώρων με βάση την βιτρίνα, την διαφήμιση, το κόστος; Ντράπηκα! Αυτό θα μάθω στα παιδιά μου; Να ξινίζουν τα μουτράκια τους αν δεν τους αρέσουν τα δώρα που τους δίνουν; Και είπα ΟΧΙ…
Τα δωράκια που φτιάξαμε είχαν μεράκι, κέφι, γέλιο, κόπο, σκέψη… Δεν είναι fast food…
Όσο για τους μικρούς μας φίλους… μια μικρή on line έρευνα και βρήκαμε μικρές χειροτεχνίες που μπορούν να ζωγραφίσουν και να φτιάξουν, με λίγη βοήθεια ίσως από τους γονείς.
http://www.activityvillage.co.uk/russian_dolls.htm
Είμαι πολύ ευχαριστημένη! Τα πράγματα δεν έχουν αξία επειδή πληρώνουμε για αυτά, επειδή τα διαφημίζουν στην τηλεόραση, επειδή τα έχουν όλοι οι άλλοι.. Τα πράγματα έχουν αξία επειδή είναι μοναδικά, είναι φτιαγμένα για αυτούς που αγαπάμε.
Όχι, δεν έκανα την φτώχεια θεωρία. Έκανα την θεωρία πράξη!