Κάνε ένα βήμα πίσω… Και περίμενε!

Μεγαλώσαμε σε έναν κόσμο που θεωρεί ότι τα παιδιά δεν ξέρουν, δεν μπορούν, μας έχουν ανάγκη, χωρίς εμάς είναι αδύναμα, ανήμπορα, ανίκανα.

Ήμουν κι εγώ ένα τέτοιο παιδί…
Και ως μαμά πλέον κάνω καθημερινή προσπάθεια να μην κοιτάω με αυτό το βλέμμα τα παιδιά μου, να μην τα αντιμετωπίζω με αυτό τον τρόπο. Προσπαθώ πάντα να κάνω ένα βήμα πίσω… Και να περιμένω!

Δεν είναι πάντα εύκολο. Οι ρυθμοί, οι καταστάσεις, οι ανάγκες, η πίεση και πολλοί άλλοι λόγοι μας σπρώχουν συνεχώς να βιαζόμαστε, να τρέχουμε και μαζί μας να παρασέρνουμε και τα παιδιά μας. Μεγαλώνοντας δεν μπορούμε να περιμένουμε για πολλά πράγματα. Και ειδικά με τα παιδιά μας φαίνεται να είμαστε σταθερά σε εγρήγορση, σαν να βιαζόμαστε να μεγαλώσουν, να κάνουν στον ίδιο χρόνο ότι κάνει και ο διπλανός τους…

Κάντε ένα βήμα πίσω. Ήρθε η ώρα να δούμε ότι απέναντί μας έχουμε παιδιά και όσο περισσότερο χρόνο τους δώσουμε, τόσο καλύτερη θα γίνει η καθημερινότητά μας μαζί τους.

Περιμένω λοιπόν…

Περιμένω να λύσουν μόνοι τους τις διαφορές τους. Ο ρόλος μου δεν είναι να κάνω τον διαιτητή και να προσφέρω εύκολες λύσεις και απαντήσεις. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να βρίσκουν την άκρη και πολλές φορές κάτι που στα δικά μας μάτια φαντάζει ως ένας καυγάς ή μια διαφωνία, είναι απλά ένα ακόμη δικό τους παιχνίδι. Φυσικά και είμαι εκεί και παρατηρώ ειδικά όταν υπάρχει φόβος να παρεκτραπεί μια κατάσταση (όταν τα παιδιά είναι πολύ μικρά και μπορεί να χτυπήσουν), αλλά όταν τα παιδιά έχουν χώρο και χρόνο βρίσκουν συνήθως την λύση και μαθαίνουν να συζητούν, να διεκδικούν με ήπιο τρόπο και να λύνουν τις διαφορές τους.

Περιμένω πριν μιλήσω… Βάζω τον εαυτό μου στη θέση τους και προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα ένιωθα εγώ αν μου συνέβαινε κάτι αντίστοιχο, αν κάποιος μου μιλούσε όπως συνηθίζουμε εμείς να μιλάμε στα παιδιά μας. Αυτό με έχει κάνει και καλύτερο ακροατή. Πολλές φορές δεν ακούμε αυτά που μας λένε τα παιδιά μας, γιατί βιαζόμαστε να πούμε τα δικά μας, γιατί συνήθως η απάντηση βρίσκεται στην άκρη των χειλιών μας, χωρίς να υπολογίζουμε πως κάθε περίσταση είναι διαφορετική, κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Περιμένω και ακούω, τα αφήνω να τελειώσουν την φράση τους. Μαθαίνεις πολλά πράγματα όταν απλά ακούσεις ένα παιδί, μπαίνεις στον κόσμο του, μπορεί να ανακαλύψεις σκέψεις και φοβίες που δεν ήξερες καν ότι υπήρχαν. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά αισθάνονται ότι ενδιαφέρεστε για όσα σκέφτονται και θέλουν να σας πουν. Φανταστείτε να μιλάτε στον σύντροφό σας και αυτός απλά να κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά χωρίς να σας ρίχνει ούτε μια ματιά! Κάπως έτσι θα αισθάνονται και τα παιδιά, έτσι δεν είναι;Περιμένω να αισθανθούν εκείνα έτοιμα για το επόμενο βήμα. Η ανάπτυξη των παιδιών θα έρθει φυσιολογικά, όσο περιμένουμε και αφουγκραζόμαστε πόσο έτοιμα και πρόθυμα είναι τα μικρά μας για το επόμενο βήμα. Οι κινητικές τους ικανότητες, ο έλεγχος του σώματός τους, των συναισθημάτων τους, η εκπαίδευση τουαλέτας, η μάθηση, όλα έρχονται φυσιολογικά όταν είναι κατακτήσεις των παιδιών και όχι αποτέλεσμα δικής μας πίεσης. Απλά δείτε την ικανοποίηση στο βλέμμα ενός παιδιού, όταν τρέχει καταπάνω σας φωνάζοντας “Μαμά τα κατάφερα μόνος μου!“. Αφήστε στην άκρη αυτοκόλλητα, επιβραβεύσεις, χρονοδιαγράμματα και βοηθήστε το παιδί να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του με τον πιο φυσιολογικό τρόπο.

Περιμένω να ανακαλύψουν μόνα τους τον κόσμο μας. Εμείς προσφέρουμε τα ερεθίσματα, ή καλύτερα ο κόσμος μας είναι γεμάτος ερεθίσματα. Αφήστε τα παιδιά να τα ζήσουν, να εξερευνήσουν, να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Δεν έρχονται όλα με οδηγίες χρήσης, κάποια πράγματα είναι απλά εκεί και μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε. Και τα παιδιά μας είναι δεινοί εξερευνητές!

Περιμένω τα θέλω τους. Ένα μωρό κλαίει γιατί κάτι θέλει και εμείς πρέπει να του δώσουμε χρόνο να εκφραστεί και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Ένα παιδί κλαίει, γιατί είναι κουρασμένο και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για να διαβάσει τα μαθήματά του. Ένα θέλω κρύβεται πάντα πίσω από τέτοιες αντιδράσεις κι εμείς είμαστε εκεί να τα παρατηρήσουμε και να τα βοηθήσουμε να κατανοήσουν αυτό που αισθάνονται και θέλουν. Πόσο συχνά βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, αντί να αφιερώσουμε λίγο χρόνο να βρούμε τα θέλω πίσω από μια αντίδραση; (ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν αφήνουμε τα παιδιά να κλαίνε απαρηγόρητα προσπαθώντας να τα καταλάβουμε! Τα αγκαλιάζουμε, τα αφήνουμε να εκφράσουν αυτό που αισθάνονται, τους μιλάμε.)

Περιμένω τις ιδέες τους και τις αποφάσεις τους. Κάπως έτσι μαθαίνουν να σκέφτονται, να εκτιμούν καταστάσεις, να κάνουν υπομονή, να γίνονται πιο ευρηματικοί, να εκτιμούν τον χρόνο, να βρίσκουν λύσεις όταν βαριούνται, να γίνονται πιο δημιουργικοί, να αναλαμβάνουν την ευθύνη και το βάρος της απόφασής τους. Όσες φορές βαριούνται για παράδειγμα, γκρινιάζουν και περιμένουν από εμάς την λύση, απλά πείτε τους “Καταλαβαίνω πως καμιά φορά βαριόμαστε, αλλά ευτυχώς που είμαστε δημιουργικοί και πάντα βρίσκουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον να μας απασχολήσει όταν αισθανόμαστε έτσι.”.

Δεν σας κρύβω πως η πρώτη μου αντίδραση είναι να προσφέρω την λύση (θα γλιτώσω και μερικά λεπτά γκρίνιας με αυτόν τον τρόπο), αλλά κάθε φορά που δεν το κάνω, κάθε φορά που κάνω ένα βήμα πίσω και περιμένω, η λύση έρχεται από τα ίδια τα παιδιά και η ικανοποίηση είναι τεράστια. Περιμένω και αυτό είναι μια πολύ συνειδητή προσπάθεια, καθώς το φυσικό μου ένστικτο είναι να “βοηθήσω”, να μην τα αφήσω να αισθανθούν ματαίωση, να προσφέρω λύσεις ώστε να μην τα ζορίσω, να μην τα κάνω να αισθανθούν ανεπαρκή ή λιγότερο ικανά.

Για ένα πράγμα όμως δεν περιμένω…

Κάνω προσπάθεια να μην περιμένω τίποτα. Οι προσδοκίες μας είναι μια τεράστια πηγή προβλημάτων στην σχέση μας με τα παιδιά μας. Όταν λειτουργούμε σαν να κρατάμε τις οδηγίες χρήσης στο χέρι, δεν βλέπουμε την δύναμη του ανθρώπου που έχουμε μπροστά μας, δεν αξιολογούμε το δικό μας παιδί, μπαίνουμε σε έναν αέναο ανταγωνισμό και σε έναν φανταστικό αγώνα δρόμου με τον ίδιο μας τον εαυτό πολλές φορές, χάνοντας έτσι την ουσία και την μαγεία που προσφέρουν οι καθημερινές μας στιγμές.

Κάνε ένα βήμα πίσω και περίμενε! Σου φαίνεται δύσκολο;


Γεια σας! Είμαι η Μάγδα και σας καλωσορίζω στο «Κάθε μέρα γονείς». Κατάγομαι από τα Γιάννενα και σπούδασα δημοσιογραφία κι επικοινωνία στο Λονδίνο. Για πολλά χρόνια εργάστηκα στον χώρο του Πολιτισμού, στις Δημόσιες Σχέσεις. Πλέον, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα! Εκτός από το "Κάθε μέρα γονείς" έχω δημιουργήσει και το www.familyfriendlytravel.gr

RELATED POST

  1. Momma Machi

    11 Ιουλίου

    Πόσο τέλεια ανάρτηση, μπράβο Μάγδα!

  2. Δεν μπορώ να μην συμφωνήσω σε όλα περίμενε σου Μάγδα μου. Έχει απόλυτο δίκαιο.

  3. Προσπαθώ και εγώ να μην περιμένω αλλά δεν τα καταφέρνω και τόσο πολύ. Ίσως περιμένω πολλά από τον εαυτό μου οπότε αυτό το κομμάτι πρέπει να δουλέψω πρώτα.

    • Magda Zindrou

      13 Ιουλίου

      Κι εγώ μεγάλωσα περιμένοντας πολλά πράγματα από μένα Δέσποινα και θέλει πολύ χρόνο και δουλειά για να κρατάω αυτή μου την "επιθυμία" σε δεύτερη μοίρα. Είναι όμως εφικτό!

  4. Θα συμφωνήσω κι εγώ με όσα γράφεις, αλλα μάλλον έχω ακόμα δρόμο για να φτάσω στο επίπεδο που περιγράφεις γιατί με ένα 3χρονο και ένα 6χρονο ειναι πολύ εύκολο να παρεκτραπεί η κατάσταση. Φιλιααα

    • Magda Zindrou

      13 Ιουλίου

      Όσο προσπαθεί κανείς θα τον βρίσκει τον δρόμο του! Καλημέρα!!!

  5. M Koutsom

    11 Ιουλίου

    Συμφωνώ Μάγδα…οφείλουμε ως γονείς να έχουμε υπομονή, να περιμένουμε για να γίνονται όλα στο σωστό χρόνο! Από την άλλη, πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να μην έχουμε τρελές απαιτήσεις από τα παιδιά μας…φιλιά

  6. Ποσο δικιο εχεις Μαγδα μου… Κι εγω στην προσπαθεια ειμαι… Να του αφηνω χώρο, να δοκιμαζει μονος του, να προσπαθει… Κι εγω ειμαι διπλα του και πίσω του όταν χρειαστει… Με το ζορι κρατιεμαι μερικες φορες… αλλα κι εγω μαθαινω μαζι του να προσπαθω.. φιλια

    • Magda Zindrou

      13 Ιουλίου

      Ένα πράγμα που δεν μας λένε όταν κάνουμε παιδιά είναι ότι μαζί τους θα μεγαλώσουμε κι εμείς και θα κληθούμε να λύσουμε πολλά θέματα της δικής μας παιδικής ηλικίας. Κι όσο προσπαθούμε να το κάνουμε αυτό και να είμαστε δίπλα τους, είμαστε σε καλό δρόμο ως γονείς. Φιλιά Ελπίδα μου!

  7. Geo

    11 Ιουλίου

    Ανατρίχιασα Μάγδα!

  8. Ελένη B

    11 Ιουλίου

    Ρε συ Μάγδα!!! ρε συ…. πρέπει πραγματικά να τρυπάς τη ψυχολογία του παιδιού και να μπαίνεις μέσα….
    Εγώ όσο κι αν προσπαθώ να τα κάνω όλα αυτά (όχι πάντα ομολογώ) ποτέ δε νομίζω πως τα καταφέρνω αρκετά….
    Πάντα η λογική μου πάει να σφηνωθεί και να μπει μπροστά….
    Απλώς τρώω τη σφαλιάρα μου όταν δίνω χώρο στα παιδιά… και τι σφαλιάρα… φούρλους με γυρίζει….

    • Magda Zindrou

      13 Ιουλίου

      Είσαι σε καλύτερο δρόμο από αρκετούς που ξέρω Ελένη μου! Μην ανησυχείς.

    • Ελένη B

      14 Ιουλίου

      Το εύχομαι!!!

    • Ελένη B

      14 Ιουλίου

      Και να ξέρεις ότι με επηρεάζουν τα λόγια σου!!! πάντα με βάζουν σε σκέψεις!!!

    • Magda Zindrou

      15 Ιουλίου

      Σε ευχαριστώ Ελένη! Αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά μου, όταν μετά από τέτοιες αναρτήσεις προκύπτει σκέψη, συζήτηση και προβληματισμός.

  9. des tzav

    12 Ιουλίου

    Υποκλίνομαι… Μακάρι μόνο να τα κατάφερνα καλύτερα!
    Αυτή η ανάρτηση πρέπει να διαβαστεί από όλους τους γονείς!

  10. Toula- lol moms

    12 Ιουλίου

    Υπέροχο άρθρο Μάγδα και έχεις απόλυτο δίκαιο, πρέπει να σταματήσουμε να βιαζόμαστε εμείς οι γονείς!!!

  11. Zina Z

    12 Ιουλίου

    και οχι μονο με τα παιδια… αλλα κ με τους φιλους και με το συντροφο μας… παντα υπομονη και να δινουμε χρονο. Υπεροχη αναρτηση

    • Magda Zindrou

      13 Ιουλίου

      Με όλους όσους αγαπάμε και γεμίζουν τις στιγμές μας! Σε ευχαριστώ πολύ!!!

  12. YiannaM Panou

    12 Ιουλίου

    Ακόμα ένα υπέροχο κείμενο…

  13. Αννα

    12 Ιουλίου

    Πόσο δίκιο έχεις, μεγαλώνοντας τα παιδάκια σου θα το καταλάβεις ακόμα περισσότερο… Έχοντας μια κόρη στην εφηβεία καθέ μέρα περιμένω και κάνω πολύ πολύ υπομονή…

    • Magda Zindrou

      13 Ιουλίου

      Την φοβάμαι την εφηβεία… Ίσως γιατί όλοι έχουν να πουν τα χειρότερα. Αλλά δεν ξέρω τελικά αν φταίει η ηλικία ή ο γονιός που δεν ξέρει να φέρεται σωστά στο παιδί του…

  14. Eirini k

    14 Ιουλίου

    Υπέροχη ανάρτηση Μαγδα μου! Έτσι ακριβώς είναι ! Υπομονή επιμονή για εμάς κ εμπιστοσύνη στα παιδιά βέβαια! Όσο μπορούμε προσπαθούμε για ότι καλύτερο… φιλιά

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

INSTAGRAM
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
error: Content is protected !!