Χαζεύοντας μια μέρα στο pinterest είδα αυτόν τον καθρέφτη…

 

Μαμά: Σας αρέσει αυτός ο καθρέφτης, θέλετε να τον φτιάξουμε για το δωμάτιό σας;
Άρης: Ωραίος είναι μαμά!
Μαμά: Θα πρέπει όμως να δώσετε μερικά από τα αυτοκινητάκια σας, γιατί θα πρέπει να τα κολλήσουμε. Και μετά δεν θα βγαίνουν.
Κάπου εκεί είδα μια δυσκολία…
Μαμά: Δεν πειράζει, το φτιάχνουμε αργότερα, όταν θα είστε πιο μεγάλοι και δεν θα τα παίζετε πια. Τότε θα μου τα δώσετε να τα κολλήσω στον καθρέφτη.
Άλκης: Και τα παιδιά μας τι θα έχουν μαμά; Εγώ θέλω να τους τα αφήσω δώρο για να έχουν αυτοκινητάκια να παίζουν!

Άλκης: Πόσες ταινίες είδαμε μαμά;
Μαμά: Δύο. Την ταινία “20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα” και εκείνη την άλλη την λίγο βλακεία που σας αρέσει με τους δεινόσαυρους.
Άλκης: Δεν είναι βλακεία μαμά!
Μαμά: Καλά Άλκη μου! Εμένα όμως δε μου αρέσει. Ίσως δεν έπρεπε να την πω βλακεία αλλά δεν μου αρέσει τι να κάνουμε;
Άλκης: (με συγκαταβατικό ύφος) Μαμά δεν είσαι παιδί και δεν καταλαβαίνεις την δράση. Για αυτό δεν πειράζει, σε συγχωρώ που την λες βλακεία.

Άλκης: Μαμά έχω πολύ βάσανα…
Μαμά: Τι βάσανα έχεις αγόρι μου να σε βοηθήσω αν μπορώ;
Άλκης: Πάω με το σχολείο κολυμβητήριο και αργούμε πολύ να επιστρέψουμε και χάνω την αυλή βρε μαμά. Οι άλλοι δεν την χάνουν.
Μαμά: Τι θέλεις να κάνουμε; Θέλεις να σταματήσουμε και να πηγαίνουμε μόνοι μας κολυμβητήριο για να παίζεις στην αυλή περισσότερη ώρα;
Άλκης: Όοοοοοχιιιιιι. Τίποτα δεν έχεις καταλάβει ρε μαμά πάλι; Κολυμβητήριο πάω για να βλέπω την Λία, όχι για άλλο λόγο. Αλλά χάνω την αυλή και καταλαβαίνεις; Πολύ βάσανα…


Τους αγαπώ!!!!!!