ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 17 Οκτωβρίου 2016
Η παράσταση συνεχίζεται φέτος στο Θέατρο Τζένη Καρέζη κάθε Κυριακή στις 3.15 και τις καθημερινές για τα σχολεία.
————————————————————————————————————
Ένα ακόμη πρωινό γεμάτο θέατρο είναι γεγονός! “Είστε και φαίνεστε λοιπόν” από την ομάδα νεανικού θεάτρου Συντεχνία του Γέλιου, στο Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Γκάζι). Το θέμα της παράστασης επίκαιρο όσο ποτέ: το σχολικό άγχος και το bullying (σχολικός εκφοβισμός).
Η ιστορία είναι βασισμένη σ’ ένα παραδοσιακό έργο του Φόλκερ Λούντβιγκ που διασκευάζεται από τον Βασίλη Κουκαλάνι. Ήρωες της ιστορίας είναι 4 φίλοι, 4 παιδιά, τα οποία ενωμένα σαν γροθιά βασανίζουν τον Ζαχαρία τον “Γυαλάκια”. Είναι θυμωμένοι με το σχολείο, το σπίτι, τον δάσκαλο; Απλά θα τα βάλουν με τον φοβισμένο και αβοήθητο Ζαχαρία, ο οποίος γίνεται καθημερινά ο περίγελος αυτής της παρέας.
Από το πρώτο 10λεπτο αισθάνθηκα μια γροθιά στο στομάχι, άρχισα να κλαίω, ταράχτηκα, ταυτίστηκα με το θύμα, αισθάνθηκα αγωνία και απελπισία. Γεννήθηκε φόβος… για τα παιδιά μου, για τα παιδιά των φίλων, για αυτούς που κακοποιούνται, αλλά και για αυτούς που κακοποιούν. Το θέμα bullying μας έχει απασχολήσει πολύ τα τελευταία χρόνια και η παράσταση το αναδεικνύει άψογα. Βλέπουμε τα παιδιά που ζουν στο περιθώριο, που αισθάνονται διαφορετικά, τα παιδιά που αισθάνονται ανεπαρκή, τα παιδιά που προσπαθούν να αντιδράσουν και δεν τους ακούει κανείς, τα παιδιά που ξεσπούν γιατί φοβούνται…
Φταίει….φταίει….ο μαθητής;
Φταίει!
Ή μήπως φταίει ο διευθυντής;
Φταίει!
Μη φταίει ο δάσκαλος;
Ή μήπως ο γονιός;
Φταίει πάντα ο άλλος,
ο διαφορετικός
Φταίει η κοινωνία!
Ε βαλ ‘την τιμωρία!
Το έργο φιλοδοξεί να εξετάσουν οι μαθητές τις δικές τους συμπεριφορές, να εμπνεύσει την κοινή δράση για την επίλυση των προβλημάτων και όχι την εκτόνωση της επιθετικότητας. Δυστυχώς όμως στο δεύτερο μέρος της παράστασης αισθάνθηκα ότι χάθηκε λίγο η ροή του κειμένου. Αισθάνθηκα ότι προσπάθησε να μας πει πολλά σε πολύ λίγο χρόνο. Χάθηκε η συνοχή… Πόσο εύκολα άλλωστε μπορείς να αναλύσεις τα αίτια και τις συγκυρίες που γεννάνε την σχολική κακοποίηση και τον εκφοβισμό μέσα σε 2 ώρες; Οι αναφορές στις αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος, σε εναλλακτικά εκπαιδευτικά μοντέλα, στην αδιαφορία που δείχνουν γονείς και εκπαιδευτικοί μου φάνηκαν αδύναμες. Και στο τέλος; Η απενοχοποίηση της μητέρας που δικαιολογεί ακόμη και την χειροδικία, η απενοχοποίηση του εκπαιδευτικού που λυγίζει μπροστά στο σύστημα… δεν με κάλυψε…
Ίσως πήγα με τεράστιες προσδοκίες! Μετά την παράσταση
“Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης” που απολαύσαμε πέρυσι, ίσως μπήκα στο θέατρο περιμένοντας να δω κάτι ακόμη πιο συγκλονιστικό. Παρόλα αυτά η παράσταση “Είστε και φαίνεστε” είναι αναμφίβολα μια πολύ σοβαρή δουλειά, μια κριτική ματιά σε ένα πρόβλημα που σε αρκετές χώρες έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Η μουσική του Φοίβου Δεληβοριά είναι εξαιρετική, καθώς και η σκηνοθεσία, τα σκηνικά και φυσικά οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών.
Πολλοί γονείς ενοχλήθηκαν από τις “βρισιές” που ακούγονται στην παράσταση. “Βλάκας, ηλίθιος, χαζός, κωλόπαιδο” είναι λέξεις που ακούγονται συχνά κατά την διάρκεια του έργου. Όσο συχνά ακούγονται και στην αυλή ενός σχολείου θα έλεγα εγώ, οπότε ποιος ο λόγος να μην ενταχθούν και σε ένα κείμενο που προσπαθεί με ρεαλισμό να περιγράψει μια πραγματικότητα; Σχολιάστηκε επίσης πως δεν είναι καλή παράσταση για μικρά παιδιά. Ίσως… Ο Άλκης και ο Άρης σίγουρα δεν κατάλαβαν γιατί οι πολιτικές δυνάμεις αυτής της χώρας έχουν ασχοληθεί τόσο λίγο με την εκπαίδευση, σίγουρα δεν μπορούν να συζητήσουν για τις ελλείψεις που υπάρχουν, κατάλαβαν όμως πως ένα παιδί κακοποιείται και αυτό δεν είναι καλό, κατάλαβαν ότι δεν μπορούμε να φερόμαστε έτσι σε κανέναν, όσο κι αν φοβόμαστε, κατάλαβαν ότι αν δουν κάτι τέτοιο να γίνεται, αν οι ίδιοι βρεθούν σε αυτή την θέση, δεν πρέπει να σωπάσουν!
Θα σας έλεγα να πάρετε τα παιδιά σας και να δείτε την συγκεκριμένη παράσταση, με κριτική διάθεση και όρεξη για κουβέντα. Και αν έχετε καλή παρέα όπως κι εγώ, θα περάσετε ακόμη καλύτερα! Το “Είστε και φαίνεστε” ήταν η αφορμή να βρεθώ για πρώτη φορά με δύο ανθρώπους που με έχουν κερδίσει στον κόσμο του blogging και φυσικά η γνωριμία από κοντά άξιζε τον κόπο. Δέσποινα (
http://mamadesekrisi.blogspot.gr/) και Μαρία (
http://www.oopsblogara.gr/) ειλικρινά χάρηκα πολύ που τα είπαμε και ελπίζω να βρεθούμε ξανά σύντομα! Είστε όπως ακριβώς σας περίμενα!!! Μαζί μας βέβαια, όπως πάντα άλλωστε, ήταν και η φίλη μου Τίνα (
http://tinartideas.blogspot.gr/).
Θα χαρώ πολύ να μου γράψετε τα σχόλιά σας αν έχετε δει ή πρόκειται να δείτε την παράσταση!
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης και Βασίλη Κουκαλάνι.
Παίζουν: Πολυξένη Ακλίδη, Γιώργος Κατσής, Βαλέρια Κουρούπη, Βασίλης Κουκαλάνι, Ιωάννα Λέκκα, Πέτρος Σπυρόπουλος και Μιχάλης Τιτόπουλος.
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς (ένα εκ των τραγουδιών είναι σε συνεργασία με το hip hop συγκρότημα Χνάρια)
Σκηνικά- κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Βίντεο- Φωτογραφίες: Πάνος Ζενίδης, Τίνα Ψαρρού
Παράλληλα θα παίζεται και η παράσταση «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης».
Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 2103464380.
TinArt Ideas
4 Δεκεμβρίου
Ο Βασίλης Κουκαλάνι αναλαμβάνει πάντα παραστάσεις με ένα βαθύτερο κοινωνικό μήνυμα προσπαθώντας μέσα από μια παιδική παράσταση να βάλει τον ενήλικα να σκεφτεί. Είμαστε εμείς οι ενήλικες που χτίζουμε τον κόσμο στον οποίο θα ζήσουν τα παιδιά μας αύριο κι αυτό βρίσκω πως είναι εξίσου σημαντικό. Άλλωστε κανείς πρέπει να απαντήσει και σε αυτό: γιατί βλέπω θέατρο; για ψυχαγωγία; γιατί μού γεννά σκέψεις και συναισθήματα; Είναι μεγάλη αυτή η κουβέντα. Συμφωνώ πάντως με το κοινωνικό μήνυμα του έργου και δεν βρήκα άστοχη την επιλογή μας να το παρακολουθήσουμε. Ακόμη κι αν βρεθώ στη δύσκολη θέση να απαντήσω στις ερωτήσεις του παιδιού μου. Γι αυτό έγινα γονιός άλλωστε. Είναι μέσα στις υποχρεώσεις μου. Κι όπως λέει και ο ίδιος: "Ένα χειραφετημένο κι αντιαυταρχικό θέατρο για παιδιά είναι ο δικός μου τρόπος να αισθανθώ χρήσιμος κοινωνικά. Το θέατρο τροφοδοτείται θετικά και γίνεται πραγματική τέχνη όταν μπορεί να είναι χρήσιμη είτε επειδή διαπαιδαγωγεί, είτε επειδή εμψυχώνει, είτε επειδή διερωτάται ηχηρά και παραστατικά είτε επειδή συγκρούεται. Αυτό είναι το σκεπτικό μου". Και να προσθέσω κλείνοντας ότι δεν μπορεί κανείς να τα περιμένει όλα από ένα θεατρικό έργο, και να θίξει τα κακώς κείμενα και να δώσει και τις λύσεις. Λύσεις ήρθε η ώρα να βρούμε εμείς. Ευχαριστούμε Μάγδα. Εμείς τα περάσαμε υπέροχα. Δέσποινα και Μαρία αφού κάναμε την αρχή ας δώσουμε και συνέχεια!
Magda Zindrou
4 Δεκεμβρίου
Έτσι είναι Τίνα! Προσωπικά δεν περιμένω καμία παράσταση να δώσει τις λύσεις για κανένα θέμα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα φαινόμενο μάστιγα σε αρκετές χώρες. Το θέατρο είναι τροφή για σκέψη! Οι λύσεις δίνονται στους δρόμους, στην εργασία μας, στα σχολεία, παρέα με την γνώση, την κατανόηση και την αγάπη. Απλά θα ήθελα να μην είχε πιάσει συγκεκριμένα θέματα στο δεύτερο μέρος γιατί ένιωσα σα να χάθηκε η ροή. Παρόλα αυτά προτείνω σε όλους να την δούνε με ανοικτά μάτια και μυαλά φυσικά, να σκεφτούν και να φύγουν από το θέατρο με έναν προβληματισμό για εμάς και τον διπλανό μας.
TinArt Ideas
4 Δεκεμβρίου
Συμφωνώ απόλυτα για το δεύτερο μέρος. Ακόμη θα έλεγα και για το γεγονός ότι στο δημοτικό δεν "μένουν τα παιδιά στην ίδια τάξη"! Θεωρώ ότι η μεταφορά στα ελληνικά δεδομένα ήταν λίγο άστοχη για αυτό και πρότεινα παραπάνω να μην σταθούμε με τόση λεπτομέρεια στο κείμενο αλλά στο γενικό νόημα. Πιστεύω ότι ήταν ένα έργο κυρίως δηκτικό προς τον κόσμο των ενηλίκων. Ας γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στα πράγματα γύρω μας.
des tzav
4 Δεκεμβρίου
Μαγδα μου σε ευχαριστώ για αυτή την ωραία εμπειρία! Συμφωνώ ως προς το δεύτερο μέρος, αισθάνθηκα νΑ ήταν παρσφορτωμενο! Έχω να πω ότι από κοντά είσαι ακόμη πιο ωραία και θα χαρώ να τα πούμε περισσότερο κάποια στιγμή όλες μαζί!
Magda Zindrou
4 Δεκεμβρίου
Χαχαχαχα! Είσαι θεά Δέσποινα! Σε ευχαριστώ πολύ! Ανυπομονώ να βρεθούμε για καφέ, μόνο μαμάδες αυτή την φορά!!!!
maria oopsblogara
5 Δεκεμβρίου
Παρούσα και η τέταρτη μαμά! Το πόσο καλά περάσαμε με το βλασταράκι μου φαντάζομαι το καταλάβατε, και πόσο ενθουσιασμένοι φύγαμε. Όχι μόνο για το θεατρικό που μας άφησε με σκέψεις αλλά και για εσάς που γνωρίσαμε από κοντά! Φαντάζομαι ότι κάτι θα καταλάβατε από τις αγκαλιές και τα κομπλιμέντα…. Ανυπομονώ για την επόμενη συνάντηση κορίτσια, να τα πούμε παρέα με καφεδάκι!
Magda Zindrou
8 Δεκεμβρίου
Κι εγώ ανυπομονώ Μαράκι! Δεν είχαμε ουσιαστικό χρόνο μεταξύ μας δυστυχώς, αν και αυτές οι πρώτες εντυπώσεις είναι πολύ σημαντικές. Πολλά φιλιά σε σένα και το γλυκύτατο αγόρι σου!!!
PEPI
4 Νοεμβρίου
Με κέρδισε η παρασταση.
Magda Zindrou
4 Νοεμβρίου
Ότι και να κάνει αυτή η ομάδα είναι εξαιρετικό! Συμφωνούμε!