“Μαμά είσαι σαν την ζωή…”

Άρης: Μαμά είσαι σαν την ζωή… Χωρίς εσένα δεν θα μπορούσα ούτε να φάω, ούτε να παίξω, ούτε να κοιμηθώ!
Άλκης: Ναι μαμά, ολόιδια είσαι. Και να ξέρεις πως ότι και να γίνει εγώ θα σε αγαπώ με πολύ δύναμη!

Πόσο πιο απλά μπορεί ένας άνθρωπος να εκδηλώσει την απόλυτη αγάπη;

Νομίζω πως τα παιδιά το κάνουν χωρίς καμία προσπάθεια, χωρίς να το ζητήσεις, χωρίς να το επιδιώξεις, χωρίς να προσπαθήσεις να τους το εκμαιεύσεις. Απλά εκεί που παίζουν, λίγο πριν κοιμηθούν, την ώρα που βλέπουν την αγαπημένη τους ταινία, όταν βάζουν τα παπούτσια τους, κουρασμένα μετά το σχολείο σου εκδηλώνουν την απόλυτη και άνευ όρων αγάπη τους. Έτσι απλά…

Και εσύ;

Είσαι χαρούμενος, τρισευτυχισμένος, πετάς στα σύννεφα, αισθάνεσαι πως έχεις όλα όσα ήθελες, όλα όσα ονειρευόσουν κι ακόμη περισσότερα. Και μέσα σε όλη αυτή την χαρά σε κυριεύει και μια αγωνία… Για το καλό τους, για το αύριο, για την υγεία τους, για το σχολείο τους, για… για… για…Ένα βράδυ, λίγο πριν κοιμηθούμε…

Αυτές τις μέρες ο Άρης αρρώστησε ξαφνικά. Εκεί που μετρούσαμε μέρες για να δραπετεύσουμε στο χωριό, το μεγάλο μου αγόρι αρρώστησε (η τελευταία ίωση της χρονιάς;). Και το πρώτο βράδυ ο πυρετός ανέβηκε 40,1! Δύο ώρες αργότερα και μετά από μια δόση depon και μια δεύτερη δόση ponstan, ο πυρετός έπεσε στο 39,9 και το θερμόμετρο κόλλησε εκεί. Για τρεις ώρες τον κοιτούσαμε να παραμιλάει, να ανοίγει στα κλεφτά τα μάτια του για να μας χαμογελάσει μέσα στον πυρετό του, τον βάλαμε τρεις φορές στην μπανιέρα και εκεί που είμασταν σίγουροι ότι θα κάνουμε τριήμερο στο Παίδων, ο πυρετός έπεσε…

Η αγωνία όμως δεν έφυγε…

Κάθε μέρα είναι απλώς μισοκοιμισμένη μέσα μας και περιμένει να ξυπνήσει με την πρώτη αφορμή. Και δεν είναι πάντα σοβαρός ο λόγος. Άλλωστε πόσο θέλει ένας γονιός για να ανησυχήσει; Όσο θέλει και για να χαρεί, απαντώ πρόχειρα.

Αυτά τα δύσκολα, αλλά και αυτά τα όμορφα, τα λόγια τα υπέροχα, τα στοργικά, έρχονται σαν μικρή υπενθύμιση πως είσαι γονιός, πως όλα άλλαξαν κι ας θες εσύ να μείνουν κάποια όπως ήταν πριν έρθουν στον κόσμο αυτά τα μικρά ανθρωπάκια. Τελικά θες να γίνουν όπως πριν; Μπά…

Πριν δεν υπήρχαν τα μικρά ανθρωπάκια…

 


Γεια σας! Είμαι η Μάγδα και σας καλωσορίζω στο «Κάθε μέρα γονείς». Κατάγομαι από τα Γιάννενα και σπούδασα δημοσιογραφία κι επικοινωνία στο Λονδίνο. Για πολλά χρόνια εργάστηκα στον χώρο του Πολιτισμού, στις Δημόσιες Σχέσεις. Πλέον, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα! Εκτός από το "Κάθε μέρα γονείς" έχω δημιουργήσει και το www.familyfriendlytravel.gr

RELATED POST

  1. Ελενη

    1 Ιουνίου

    Η ζωή χωρίς τα μικρά ανθρωπάκια θα ήταν άχρωμη, άνοστη και άοσμη τώρα που την έχουμε δοκιμάσει έτσι! Αλλά έχεις πολύ δίκιο για τις αγωνίες και τα άγχη. Μαζί τους κι αυτά, πάνε πακέτο.
    Άσε, ας μην σε αγχώσω για όλες εκείνες τις μεγαλύτερες αγωνίες που σε περιμένουν μεγαλώνοντας τα παιδιά μας!!!
    Μάνα, κουράγιο!

    Φιλιά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    • Magda Zindrou

      2 Ιουνίου

      Σκέφτομαι το παρακάτω καμιά φορά Ελένη, την εφηβεία για παράδειγμα και λέω "Τώρα δεν περνάμε τίποτα". Αλλά θέλω επίσης να πιστεύω πως η δουλειά που γίνεται τώρα, η σχέση που χτίζεται τώρα με τα παιδιά μας, δεν θα κάνει ευκολότερη την εφηβεία για τα παιδιά, αλλά θα έχουν τουλάχιστον καταλάβει ότι είμαστε δίπλα τους χωρίς κρίση, χωρίς προσδοκίες και δικές μας προβολές, παρά μόνο με αγάπη και απόλυτη αποδοχή. Έτσι δεν είναι;

  2. HappyMum Angie

    1 Ιουνίου

    Σήμερα το συζητούσα με μια φίλη που δεν έχει παιδάκι κι ακόμη το σκέφτεται να περιμένει κι άλλο ή όχι. Προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μεν όλα είναι διαφορετικά αλλά είναι τόση η ευτυχία που όσο και να αναπολείς τις εποχές της απόλυτης ελευθερίας κατά βάθος δε θες να επιστρέψεις εκεί!

    • Magda Zindrou

      2 Ιουνίου

      Η σωστή ώρα να κάνεις παιδί δεν υπάρχει με τον τρόπο που την σκέφτονται κάποιες γυναίκες. Θέλουμε να χορτάσουμε την ζωή πριν τα παιδιά. Γιατί μετά τι γίνεται; Δεν είμαστε ζωντανές; Αυτό είναι το απόλυτο λάθος που μπορεί να κάνει ένας γονιός για να καταδικάσει εξ αρχής αυτή την σχέση. Ναι θα είναι δύσκολο, ναι θα είναι διαφορετικό, αλλά αυτό είναι και το κομβικό σημείο. Η ζωή εξελίσσεται, είτε επιλέξουμε παιδιά είτε όχι. Το θέμα είναι να την απολαβάνουμε σε κάθε της φάση! Άντζυ μου σε καμαρώνω, να το ξέρεις!!!!

  3. Τι υπέροχο κείμενο… Δάκρυσα…

    • Magda Zindrou

      2 Ιουνίου

      Σε ευχαριστώ πολύ!!!!! Όταν το έγραφα δεν ήξερα αν θα βγάζει νόημα. Αυτές τις μέρες έχω τέτοια σωματική και συναισθηματική φόρτιση που είναι να απορεί κανείς με τις αντοχές μου. Απλά έγραψα και δημοσίευσα… Χαίρομαι που μίλησε σε κάποιον!

  4. Giota Tsiliki

    2 Ιουνίου

    Τα πιο όμορφα, αληθινά και τρυφερά λόγια τα λένε τα παιδιά. Να τα χαίρεσαι

    • Magda Zindrou

      2 Ιουνίου

      Έχεις δίκιο Γιώτα! Αρκεί να τα ακούμε… Σε ευχαριστώ πολύ!

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

INSTAGRAM
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
error: Content is protected !!