Με πήρανε χαμπάρι…

Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά πηγαίνουν κολυμβητήριο. Ξεκινήσανε από το πρόγραμμα baby swimming και σήμερα κολυμπούν και οι δύο στην μεγάλη πισίνα. Και ενώ αγαπούν το νερό, το κολύμπι, χαίρονται με κάθε νέο βήμα, κάθε καινούρια κατάκτηση, τους τελευταίους τρεις μήνες έχουμε περάσει δύσκολα!”Δεν θέλω να πάω, είμαι κουρασμένος, βαρέθηκα, δεν μου αρέσουν οι βουτιές, μου αρέσουν οι βουτιές αλλά σήμερα προτιμώ να παίξω…” και άλλα τέτοια. Τους επέτρεψα πολλές φορές να μην πάνε. Άνθρωποι είναι, μπορεί πράγματι να είναι κουρασμένοι, να βαριούνται, να είναι στις κακές τους…

Πριν δύο εβδομάδες λοιπόν ο μεγάλος μου ανακοίνωσε ότι τελείωσε με το κολύμπι και όταν ξανάρθει ο χειμώνας θέλει να κάνει άλλα πράγματα. Απολύτως σεβαστό! Και χθες ο μικρός χτύπησε την δική του κρίση. Νέος γύρος “θέλω, δεν θέλω, κουράστηκα, με πονάνε τα πόδια μου, θα κλάψω αν πάω” κτλ κτλ για να καταλήξει στην δήλωση “αν με πας να ξέρεις θα κοιμηθώ στο αμάξι“. Να σας πω εδώ ότι ποτέ δεν τα πίεσα να πάνε και μάλιστα εις βάρος πολλές φορές του πορτοφολιού της οικογένειας, ποτέ δεν τα απείλησα για να πάνε, δεν τα δωροδόκησα, δεν έκανα καμία κίνηση που δεν έδειχνε απλώς σεβασμό και κατανόηση της επιθυμίας τους. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που έχω βρεθεί αντιμέτωπη με την δική μου επιθυμία και τις δικές μου προσδοκίες σε σχέση με την κολύμβηση και τα παιδιά (άλλη συζήτηση αυτή, μεγάλη και πονεμένη, εμείς, οι προσδοκίες μας, οι δικές μας προβολές πάνω στα παιδιά, το ανικανοποίητο, το καλύτερο…).

Με τον πιο ήπιο τρόπο και με τους τόνους χαμηλά προσπαθούσα λοιπόν να εξηγήσω στον Άλκη πως αν δεν θέλει να πάει κολυμβητήριο δεν πειράζει, θα σταματήσουμε και τώρα που είναι καλοκαίρι θα απολαύσουμε την θάλασσα. Του εξηγούσα όμως ότι δεν μπορεί να πάει όποτε θέλει, γιατί στο κολυμβητήριο ακολουθούμε μια ομάδα, πληρώνουμε για να μας μάθουν να κολυμπάμε, δεν είναι σαν να πηγαίνουμε σε μια πισίνα στις διακοπές μας…

Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα!

Είναι μικρούλης, δεν καταλαβαίνει από αυτά, η οικονομική υποχρέωση πίσω από μια τέτοια δραστηριότητα δεν τον αφορά… τα έχω πει όλα πλέον… και ο τόνος της φωνής είναι ακόμη χαμηλά… αλλά δεν έχω άλλα επιχειρήματα, μου τελείωσαν…και τότε πιάνω το κεφάλι μου, ενώ ο Άλκης έχει αρχίσει να κλαίει δίπλα μου και λέω (για πρώτη φορά υπάρχει λίγη ένταση στην φωνή μου) “Έλεος όμως, τι άλλο να σου πω;”.

Και μπαίνει στην κουβέντα ο μεγάλος, ο Άρης, ήπιος, καθησυχαστικός, ήρεμη δύναμη τον λέω εγώ:
Λοιπόν, ηρεμήστε και οι δύο, εντάξει; Άλκη, νομίζω πως η μαμά κουράστηκε γιατί άρχισε να πιάνει το κεφάλι της. Δεν έχει να σου πει άλλα λόγια, ότι είχε να πει με την φωνή της το είπε. Μου φαίνεται πως κουράστηκε και εσύ πρέπει τώρα να καταλάβεις πριν θυμώσει η φωνή της, εντάξει; Θα πας κολυμβητήριο μετά το καλοκαίρι, όπως θέλεις, δεν σου λέει όχι η μαμά, θα το συζητήσετε όταν μας ξανάρθει ο χειμώνας, εντάξει; Κι εσύ μαμά, μην θυμώνεις. Είναι μικρός ο Άλκης, δεν τα καταλαβαίνει όσα του λες κι αν θυμώσεις τότε σίγουρα δεν θα καταλαβαίνει τίποτα. Ηρεμία τώρα και οι δυο σας, εντάξει;“.

Με έβαλε στην θέση μου! Με πήρανε χαμπάρι…

 


Γεια σας! Είμαι η Μάγδα και σας καλωσορίζω στο «Κάθε μέρα γονείς». Κατάγομαι από τα Γιάννενα και σπούδασα δημοσιογραφία κι επικοινωνία στο Λονδίνο. Για πολλά χρόνια εργάστηκα στον χώρο του Πολιτισμού, στις Δημόσιες Σχέσεις. Πλέον, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα! Εκτός από το "Κάθε μέρα γονείς" έχω δημιουργήσει και το www.familyfriendlytravel.gr

RELATED POST

  1. Αυτά είναι…. Τα παιδιά είναι σόφά Μάγδα μου…! Εγώ το λέω συνέχεια και το βλέπω κάθε μέρα στις "ατάκες" του γιου μου…! Εμείς αντίθετα περιμένουμε πως και πως το κολυμβητήριο!
    Ελεάννα.

    • Πώς και πώς το περιμένανε κι αυτά γαμώτο μου και ξαφνικά τίποτα. Τέλοσπάντων, είναι δική τους απόφαση, οπότε εγώ πρέπει να μαζευτώ…

  2. Πόσο είπαμε ότι είναι ο Άρης;;;;; Μπράβο στο αγόρι σου που μίλησε τόσο ώριμα και μπράβο και σε σένα για την ανατροφή του!!! Φατσούλα ο μικρός!!!!

    • Ο Άρης είναι 6,5 χρονών. Από ωριμότητα, άλλο τίποτα, τόσο ου καμιά φορά τρομάζω με το μυαλό του και τις σκέψεις που κάνει. Ο μικρός είναι φάτσα μαφία! Σε ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου!

  3. Αχαχα, ειρηνοποιός κανονικός κι έξυπνος 🙂

    • Ήρεμη δύναμη, χωρίς υπερβολή! Και του βγαίνει τόσο φυσικά, που αισθάνεσαι ότι σε μαζεύει εκεί που πας να το χάσεις…

  4. Αχ πάντα με συγκινεί με αυτά που λέει ο μεγάλος σου γιος.. Να τον χαίρεσαι κούκλα μου!

  5. Polyanna

    26 Μαΐου

    Εξαιρετικός ο μικρός! Μπράβο του! Να τον χαίρεσαι. Κι εμείς με τη μεγάλη ακριβώς το ίδιο πρόβλημα έχουμε. Όσο είχε ενθουσιαστεί όταν πρωτοβγήκε στη μεγάλη, τόσο με τα χίλια ζόρια πάει τώρα 🙂

    • Τι να πω; Άνθρωποι είναι και ψάχνουν κι αυτά τα ενδιαφέροντά τους! Πάντως τώρα που σταματήσαμε τον βλέπω πιο ήρεμο, ειδικά τον μεγάλο που πήρε μια πολύ συνειδητή απόφαση. Θα δείξει, τι μας περιμένει την επόμενη χρονιά…

  6. Αυτο το αγόρι σου ειναι υπέροχο, το ξέρεις;

    • Αχ, εγώ το ξέρω γιατί είμαι και πολύ κουκουβάγια!!! Ότι το αναγνωρίζουν όμως κι άλλοι, με κάνει ακόμη πιο χαρούμενη!!!!!!!!

  7. Πραγματικά σε έβαλε στη θέση σου!!! Αγόρι μου γλυκό…παιδάκια μου σοφά, πόσα μας μαθαίνουν!!
    Πονεμένη η ιστορία του κολυμβητηρίου και για εμάς και φυσικά αυτό με τις προσδοκίες μας, όσο και να το πολεμάμε νομίζω πως μας στοιχειώνει. Έξω από ένα κολυμβητήριο συνειδητοποίησα κι εγώ πόση υπομονή χρειάζεται το να βλέπεις τα παιδιά σου να κάνουν τις δικές τους επιλογές ελεύθερα, ενώ εγώ την ίδια ώρα νοερά δάγκωνα τα κάγκελα!

    • Magda Zindrou

      3 Ιουνίου

      Μιλάμε για σεβασμό στα παιδιά, αλλά δύσκολα φεύγει η προσδοκία από εμάς καταρχήν. Θέλει δουλειά και προσπάθεια…

  8. des tzav

    30 Μαΐου

    Να τον χαίρεσαι Μαγδα μου, πραγματικά ήρεμη δύναμη! Τα ίδια κι εμείς με το κολυμβητήριο, δυο χρόνια πήγαινε ο μεγάλος και άρχισαμε τις απουσιές γιατί δεν ήθελε κλπ και φέτος το κόψαμε… Με μεγάλο πόνο καρδιάς αλλά τι να κάνεις; Αυτά πρέπει να είναι ευχαριστημνένα!

    • Magda Zindrou

      3 Ιουνίου

      Πάντα αυτά πρέπει να είναι ευχαριστημένα!!! Αχ τι μας έχουν κάνει Δέσποινα, πόσα πράγματα περιμένουμε από τα παιδιά μας και βγαίνουν σιγά σιγά…

  9. Αυτά είναι…!!!
    Να τα ακούμε τα παιδιά!

  10. Όντως σε έβαλε στη θέση σου! Πάντα πρέπει να ακούμε τα παιδιά όποια ηλικία και να έχουν. Τις περισσότερες φορές πάντα κάτι κρύβεται πίσω από τις αντιδράσεις τους που τους ενοχλεί!
    Να τον χαίρεσαι Μάγδα μου!

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

INSTAGRAM
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
error: Content is protected !!