Όταν έχεις δύο παιδιά, ένα πράγμα επανέρχεται σταθερά σε όλες τις συζητήσεις και σε όλα τα βιβλία: να αφιερώνεις χρόνο ξεχωριστά στο κάθε παιδί.
Έτσι λοιπόν κι εγώ αποφάσισα να αφήσω σήμερα το μεγάλο μου παιδί στο σπίτι με τον μπαμπά του και την θεία του και να αφιερώσω λίγο χρόνο στο μικρό μου. Με χαρά λοιπόν δεχτήκαμε την πρόταση του φίλου του Κ. να πάμε στο σπίτι τους για παιχνίδι.
Από τον αποχωρισμό ακόμη κατάλαβα πως το απόγευμα δεν θα πήγαινε όπως το φανταζόμουν. Άρχισε τα κλάματα, ήθελε τον αδερφό του, μου έλεγε πως δεν θέλει τον Κ. Αφού κάναμε μαζί μια βόλτα, πήραμε γλυκό, μιλήσαμε, η διάθεση του βελτιώθηκε λιγάκι. Παρόλα αυτά το παιδί ήταν θλιμμένο καιι αμίλητο. Σκέφτηκα προς στιγμή να γυρίσω στο σπίτι, φοβήθηκα πως η βόλτα μας θα ήταν μια τεράστια αποτυχία.
Τελικά όλα πήγαν καλά! Τα παιδάκια χάρηκαν πολύ που συναντήθηκαν, έπαιξαν και υποσχεθήκαμε να τα ξαναπούμε σύντομα. Αισθάνθηκα κι εγώ καλά, γιατί όλη την χρονιά έβλεπα τον Άλκη να ακολουθεί το πρόγραμμα του Άρη, να συναναστρέφεται τους φίλους του Άρη και φοβόμουν πως ζει λιγάκι στην σκιά του μεγάλου αδερφού.
Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω πόσο χάρηκαν όταν πια επιστρέψαμε στο σπίτι. Τρέχανε, φωνάζανε, λέγανε τα νέα τους… Κάποια στιγμή τους ακούω να μιλάνε. Ο Άρης είχα πάει στο μπάνιο και ο Άλκης τον ακολούθησε.
Άλκης: “Άρη;”
Άρης: “Ναι, τι είναι Άλκη;”
Άλκης: “Άρη… μου έλειψες!”
Άρης: “Και μένα μου έλειψες Άλκη!”
Άλκης: “Ναι αλλά εσύ με άφησες Άρη…”
Αν βλέπατε το πρόσωπό του εκείνη την ώρα, αν ακούγατε το παράπονο στον τόνο της φωνής του… Άλλο να σας το περιγράφω εγώ τώρα… Και η συζήτηση συνεχίστηκε.
Άρης: “Δεν σε άφησα αδερφούλη. Πήγες να δεις τον φίλο σου. Δεν πέρασες καλά;”
Άλκης: “Ναι, αλλά με άφησες. Δεν ήσουν μαζί μου…”
Άρης: “Εντάξει Άλκη, δεν θα το ξανακάνουμε αυτό. Θα πούμε στην μαμά να έρθω κι εγώ την άλλη φορά. Απλά θυμάσαι την άλλη φορά που πήγατε στον Κ. εγώ ζήλευα, δεν με παίζατε. Θα με παίζετε τώρα;”
Άλκης: “Ναι!!!!!!!”
Και κάπως έτσι το θέμα έληξε.
Για την ώρα, θέλω απλά να τους βλέπω μαζί.
Θέλω να αισθάνονται καλά με αυτό που έχουν χτίσει τα δυό τους.
Και σίγουρα θα πούμε κι άλλες τέτοιες ιστορίες.
Θα την βρούμε όμως την άκρη, το ξέρω…
Ελπίδα
18 Ιουλίου
πόσο γλυκιά και τρυφερή η αναρτηση σου Μάγδα μου.. Να τα χαιρεσαι τα παιδάκια σου.. Πάντα ετσι αγαπημένα να είναι!!
Magda Zindrou
18 Μαΐου
Ένα χρόνο μετά απαντώ, αλλά… είμαι απαράδεκτη… συγνώμη! Σε ευχαριστώ πολύ Ελπίδα μου!!!
Ελένη Καραγιαννίδου
18 Ιουλίου
Αυτή η συζήτηση Μαλγδα μου νομίζω ότι είναι το όνειρο κάθε μαμάς! Να τους χαίρεσαι! Είναι υπέροχοι 🙂
Magda Zindrou
18 Μαΐου
Με καθυστέρηση ενός έτους περίπου… σε ευχαριστώ πολύ Ελένη μου!
Polyanna
18 Ιουλίου
Πεθαίνω για αυτές τις συζητήσεις τους 🙂 Να τα χαίρεσαι τα πιτσιρίκια!!!!
Magda Zindrou
18 Μαΐου
Ευχαριστώ πάρα πολύ και συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση! Είμαι απαράδεκτη…
martha
22 Ιουλίου
Είχα διαβάσει την ανάρτηση από το κινητό και είχα συγκινηθει πάρα πολύ!
Πόσο τρυφερά είναι τα παιδάκια σου μωρέ Μαγδούλι μου!
Magda Zindrou
18 Μαΐου
Σε ευχαριστώ πολύ Μάρθα μου και χίλια συγνώμη που καθυστέρησα να απαντήσω στο σχόλιό σου!
Kiki
23 Ιουλίου
Βρε Μάγδα, χωρίς να σε ξέρω προσωπικά, από αυτά που διαβάζω από εσένα μόνο, έχω καταλάβει πόσο σωστά μεγαλώνεις τα παιδάκια σου. Φαίνονται ευγενικές ψυχούλες, με τρόπους και ότι τα μεγαλώνετε με πολλή αγάπη σίγουρα! Πολύ συγκινητικό ποστ! Μακάρι όλα τα αδερφάκια να ήταν τόσο αγαπημένα! Ξέρω μερικά που μαλλιοτραβιούνται όλη μέρα..χαχα
Magda Zindrou
18 Μαΐου
Μπα! Από μαλλιοτράβηγμα εμείς δεν έχουμε στην καθημερινότητά μας. Καλά τα πάνε τα μαναράκια μου, πολύ καλά θα έλεγα. Σε ευχαριστώ πολύ Κική μου για τα καλά σου λόγια και συγνώμη για την καθυστερημένη απάντησή στο σχόλιό σου!
vassiliki.n.k
13 Αυγούστου
Τι όμορφο κείμενο.. Πολύ με συγκίνησε.. Με απασχολεί πολύ η σχέση των δυο παιδιών μεταξύ τους, αν και εμένα είναι διαφορετικού φύλου και μικρούλια ακόμη… Με την αδερφή μου όμως είμαστε πολύ πολύ δεμένες.. Να τα χαίρεσαι τα γλυκάκια σου!!
Magda Zindrou
18 Μαΐου
Σε ευχαριστώ πολύ και χίλια συγνώμη για την άκρως καθυστερημένη μου απάντηση! Παπαπα! Απαράδεκτη είμαι…
Mary Liodou
26 Απριλίου
Οι συζητήσεις των αγοριών σου είναι μια απόλαυση…Οι διάλογοι σας, οι σκέψεις σας…οι ατάκες τους… είναι μαγικοί, τους διαβάζω και σκέφτομαι πόσο ευτυχισμένα είναι τα αγόρια σου! Μπράβο για την υπέροχη δουλειά!
Magda Zindrou
26 Απριλίου
Σε ευχαριστώ πολύ Μαίρη! Δεν κάνω μωρέ τίποτα το ιδιαίτερο. Νομίζω πως απλά βρήκα πρόσφορο έδαφος. Είναι ψυχούλες, όπως όλα τα παιδιά πιστεύω.
Little Box of Love
26 Απριλίου
Μαγδα μου υπέροχα τα αγόρια σου! Να τα χαίρεσε! Καλό Πάσχα να περάσετε!!
Magda Zindrou
26 Απριλίου
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Καλό Πάσχα!!!
Magda Zindrou
26 Απριλίου
Είναι μωρέ τα γλυκούλια! Φιλάκια και από εμάς!!!!!
Ελένη B
26 Απριλίου
Με απασχολεί πολύ το συγκεκριμένο θέμα…. πολύ….
Τα παιδιά μου παρόλο που περνάνε όμορφα μαζί βλέπω να έχουν και λιγουλάκι ανάγκη ξεχωριστό χρόνο… το πρόβλημα είναι πως αυτό μου είναι δύσκολο..
Μάγδα πως είναι τα πράγματα 2 χρόνια μετά;;;;
Magda Zindrou
27 Απριλίου
Ελένη δεν έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Περνάνε πάρα πολύ καλά μαζί, παίζουν άψογα και τσακώνονται σπάνια. Δημιουργώ αφορμές για να κάνουν και πράγματα ανεξάρτητα, αλλά το συζητάω μαζί τους 1-2 μέρες πριν, μήπως και δεν θέλουν. Νομίζω πως πλέον έρχονται όλα πολύ φυσικά, βάση της ανάγκης που έχουν κάθε μέρα.